مرخصی تحصیلی قانون کار

سرویس های استعلامی

خلافی

خلاصه مقاله

مرخصی تحصیلی قانون کار

قانون مدیریت خدمات کشوری به استخدام کارکنان بخش‌های دولتی مربوط می‌شود.
مقاله جداگانه‌ای به مدت مرخصی تحصیلی اختصاص یافته است.

استفاده از مرخصی تحصیلی تأثیری بر قرارداد کار ندارد.
قانون کار منصوب به تعلیق قرارداد کار منجر می‌شود و پس از پایان مرخصی، کارگر می‌تواند به کار خود بازگردد.

استفاده از مرخصی تحصیلی نمی‌تواند به عنوان علت اخراج غیرموجه در نظر گرفته شود.
مدت مرخصی تحصیلی برای مشمولین دو سال است و در صورت توافق بین کارگر و کارفرما، مدت مرخصی تحصیلی تا دو سال دیگر تمدید می‌شود.

براساس ماده ۱۶ قانون کار، مرخصی تحصیلی همراه با مرخصی بدون حقوق به عنوان موارد تعلیق قرارداد کار پیش‌بینی شده‌اند و قرارداد کارگرانی که از مرخصی تحصیلی استفاده می‌کنند، در طول مرخصی به حالت تعلیق در می‌آیند.
به همین دلیل، مرخصی تحصیلی برای مدت دو سال دیگر قابل تمدید است.

در ادامه، توضیحی درباره مرخصی بدون حقوق نیز ارائه خواهد شد.

خلافی

یکی از حقوق اساسی مهم مردم در قانون اساسی، حق آموزش و پرورش برای همه است.
بند سوم از اصل سوم قانون اساسی ایران در این خصوص تعیین کرده است.
این بند بر این اساس است که باید زمینه‌هایی برای آموزش و پرورش رایگان در تمام سطوح فراهم شود.
همچنین، تسهیل و تعمیم آموزش عالی نیز به عنوان یکی از وظایف دولت محسوب می‌شود و باید با استفاده از ابزارها و لوازم قانونی، زمینه‌های تحقق اصل ذکر شده را فراهم نماید.

با استفاده از فناوری HTML، می‌توانیم تسهیلات حمایتی برای افرادی که به صورت تمام وقت کار می‌کنند و همچنین تمایل به ادامه تحصیل دارند، فراهم کنیم.
در قانون کار جمهوری اسلامی ایران، مرخصی تحصیلی برای این افراد فراهم شده است.
در این مقاله، می‌خواهیم به بررسی مدت زمان مرخصی تحصیلی و نحوه استفاده از آن در قانون کار بپردازیم.

مرخصی تحصیلی چیست

قانون مدیریت خدمات کشوری، که به روابط استخدامی دولت با کارکنان بخش‌های دولتی مربوط می‌شود، مدت زمان مرخصی تحصیلی را به طور جدی مورد توجه قرار می‌دهد.
این مدت زمان در یک مقاله جداگانه با جزئیات بیشتر بررسی شده است.

با این وجود، کارگران و کارمندانی که طبق قانون کار، تحت حمایت قانون کار قرار دارند، همچنان میتوانند از مرخصی تحصیلی بهره‌مند شوند.
به طور ساده، مرخصی تحصیلی برای کارگرانی که تمایل به پیشبرد تحصیلات و ارتقای سطح دانش و تحصیلات خود دارند، تعیین شده است.
به همین دلیل، در ماده ۱۶ قانون کار، مرخصی تحصیلی به همراه مرخصی بدون حقوق گنجانده شده است.
در ادامه به بررسی مدت مرخصی تحصیلی خواهیم پرداخت و در بخشی جداگانه، توضیحی درباره مرخصی بدون حقوق ارائه خواهیم داد.

مدت زمان مرخصی تحصیلی کارگران

براساس ماده ۱۶ قانون کار، استفاده از مرخصی تحصیلی همراه با مرخصی بدون حقوق به عنوان موارد تعلیق قرارداد کار پیش‌بینی شده‌اند.
در این ماده، مدت زمان مرخصی تحصیلی طبق قانون کار مشخص شده است.
قرارداد کارگرانی که مطابق این قانون از مرخصی تحصیلی استفاده می‌کنند، در طول مرخصی و به مدت دو سال به حالت تعلیق در می‌آید.
تبصره این ماده نیز حکم دیگری درباره مدت و زمان مرخصی تحصیلی مقرر شده است؛ بنابراین، مرخصی تحصیلی برای مدت دو سال دیگر قابل تمدید می‌باشد.

با توجه به این واقعیت، می‌توانیم بگوییم در قانون کار، مدت مرخصی تحصیلی مشمولان دو سال است.
اگر کارگر و کارفرما به این مورد توافق کنند، مدت مرخصی تحصیلی تا دو سال دیگر تمدید می‌شود و کل مدت مرخصی تحصیلی برای کارگران یا کارمندان بخش خصوصی به مدت چهار سال خواهد بود.

نحوه استفاده از مرخصی تحصیلی

در بخش‌های قبلی به توضیحاتی درباره "مرخصی تحصیلی مشمولان قانون کار" پرداختیم و مدت زمان آن را نیز بررسی نمودیم.
اما سؤالی که درباره این نوع مرخصی مطرح شده، این است که چگونه می‌توان از مرخصی تحصیلی استفاده کرد؟

پاسخ به این سوال می‌تواند با توجه به ماده ۷۲ قانون کار تعیین شود.
بر اساس این ماده، استفاده از مرخصی بدون حقوق و مدت آن و همچنین شرایط بازگشت به کار پس از استفاده از مرخصی، با توافق کتبی کارگر یا نماینده قانونی او و کارفرما تعیین می‌شود.
این قضیه به عبارت دیگر به مسئله استفاده از مرخصی تحصیلی توجه نمی‌کند و همچنین مدت مرخصی و شرایط بازگشت به کار پس از مرخصی تحصیلی نیز به توافق کتبی کارگر و کارفرما بستگی دارد.

لازم به ذکر است که استفاده از مرخصی تحصیلی توسط کارگران، اثری بر قرارداد کار نخواهد داشت.
طبق قانون کار، استفاده از مرخصی تحصیلی منجر به تعلیق قرارداد کار خواهد شد و کارگر پس از پایان مرخصی می تواند به کار خود بازگردد.
در این مورد، کارفرما نمی تواند به خاطر استفاده از مرخصی تحصیلی، کارگر را اخراج کند؛ زیرا این امر به عنوان اخراج غیر موجه در نظر گرفته می شود.

سوالات پر تکرار

  1. کارفرما موظف است تا زمانی که تکلیف کارگر از سوی مراجع ذیل مشخص نشده باشد، حداقل پنجاه درصد از درآمد ماهیانه کارگر را به خانواده‌اش پرداخت نماید تا نیازهای معاشی آنان برطرف شود به طوری که به عنوان معافیت موقت برای کارگر عمل کند.
    توقیف یا بازداشت کارگرانی که تحت قانون کار قرار دارند، یکی از موارد تعلیق قرارداد کار محسوب می‌شود.
    وقتی یک کارگر دستگیر می‌شود و در حین دادرسی کیفری، تا صدور حکم محکومیت یا آزادی، در توقیف یا بازداشت باقی می‌ماند، این امر باعث می‌شود که کارگر نتواند به کار خود ادامه دهد.
    به طور معنایی، قرارداد کاری کارگر به حالت تعلیق در می‌آید.
    در چنین شرایطی، باید توجه داشت که اگر کارگر توقیف یا بازداشت شود، مسئولیت پرداخت حقوق او در این دوران به عهده کارفرما نمی باشد.
    در واقع، مسئولیت مالی و جبران خسارات ناشی از این توقیف یا بازداشت بر عهده فرد، مقام یا نهادی است که آن را انجام داده است و در صورت لزوم می‌توان به طریق قانونی از ایشان خسارت خواست.
    همچنین، لازم به ذکر است که مدت زمان توقیف یا بازداشت کارگر به عنوان بخشی از سابقه کار او به حساب می آید.
    با توجه به این واقعیت، در صورتی که کارفرما محکوم شود، توقیف کارگر بر اساس قانون کار منجر به پرداخت حقوق و مزایای کارگر، جبران خسارت‌های وی و همچنین احتساب سابقه خدمت می‌شود.
    به عبارت دیگر، در صورتی که کارگر در دادگاه محکوم شود، او می‌تواند تعهد نموده که مبالغی را که قبلاً به خانواده خود پرداخت کرده است، بازپرداخت نماید؛ به عبارتی دیگر، نصف حقوق و مزایای کارگر که به صورت غیر قانونی به خانواده وی پرداخت شده است.
    در بخش قبلی، بر طبق ماده 18 قانون کار، بحث شد که در صورتی که کارگر در یک حادثه خارج از شکایت کارفرما مورد توقیف یا بازداشت قرار گیرد.
    با این حال، در برخی موارد، اتفاق ممکن است که کارفرما به دلیل بر هم زدن نظم و امنیت کارگاه یا انجام عملی که به عنوان جرم محسوب می‌شود، شکایت کننده کیفری بر خلاف کارگر شود.
    در این صورت احتمالاً کارگر به دلیل شکایت کارفرما مورد توقیف، بازداشت و یا حتی زندانی قرار می‌گیرد.
    این حقیقت در ماده 18 قانون کار تعیین شده است.
    نکته مهمی که باید توجه کنید این است که از تگ‌های `` و `` در این متن استفاده شده است.

نتیجه گیری

در نتیجه، قانون مدیریت خدمات کشوری با تاکید جدی بر مرخصی تحصیلی، توجه ویژه‌ای به روابط استخدامی دولت با کارکنان بخش‌های دولتی می‌کند.
استفاده از مرخصی تحصیلی توسط کارکنان، تأثیری بر قرارداد کار ندارد و دیگر به عنوان علت اخراج غیرموجه در نظر گرفته نمی‌شود.

بنابراین، مدت مرخصی تحصیلی مشمولان دو سال است و با توافق کارگر و کارفرما، می‌تواند تا دو سال دیگر تمدید شود و کل مدت مرخصی تحصیلی برای کارگران یا کارمندان بخش خصوصی به مدت چهار سال خواهد بود.
استفاده از مرخصی تحصیلی همراه با مرخصی بدون حقوق، با تعلیق قرارداد کار پیش‌بینی شده است.

در این زمینه، قانون کار مدت زمان مرخصی تحصیلی را مشخص کرده است و قرارداد کارگران در طول مرخصی به مدت دو سال به حالت تعلیق در می‌آید و مرخصی تحصیلی نیز قابل تمدید برای مدت دو سال دیگر است.
به همین ترتیب، کارگران و کارمندانی که تحت حمایت قانون کار قرار دارند، می‌توانند از مرخصی تحصیلی بهره‌مند شوند.

بنابراین، مرخصی تحصیلی برای کسانی که تمایل به پیشبرد تحصیلات و ارتقای سطح دانش خود دارند، تعیین شده است و به همین دلیل، در قانون کار، مرخصی تحصیلی به همراه مرخصی بدون حقوق گنجانده شده است.