سن قانونی دختر برای تصمیم گیری

در بسیاری از شرایط، زوجین به وقوع اتفاق می‌افتد که هنگام جدایی و طلاق، فرزندانی دارند.
به جز در مواردی که هر دو طرف به توافقی درباره حضانت و مراقبت از فرزندانشان رسیده‌اند، باید بر اساس مقررات قانونی عمل نمود.

حضانت در واقع به معنای نگهداری و تلاش برای تربیت و آموزش کودک است.
بر اساس قانون مدنی، حضانت دختران تا سن هفت سال با مادر و در زمانی که سن دختر به حدی برسد که از حضانت والدینش خارج شود، با پدر است.

متن: "بدون شک این معنا را ندارد که والدی که حضانت فرزند را ندارد، حق ملاقات با فرزند را از دست می‌دهد.
به هر حال، هر دو والدین حق دارند در زمانهای معین و توافق شده با فرزند خود ملاقات کنند.
اما سوالی که در اینجا پیش می‌آید، این است که دختر از چه زمانی می‌تواند تصمیم بگیرد که با کدام والدین زندگی کند؟ در ادامه به توضیحات کامل درباره سن قانونی و اختیارات دختر برای تصمیم‌گیری پرداخته خواهد شد.
"

حضانت دختر قبل از سن قانونی برای تصمیم گیری

براساس تبصره ۱۱۶۹ قانون مدنی، در مورد حضانت و نگهداری فرزندی که والدینش جدا از یکدیگر زندگی می‌کنند، حق حضانت اولویت به مادر تا سن هفت سالگی فرزند تعلق دارد و پس از آن به پدر.
بنابراین، حضانت دختر تا هفت سالگی با مادر است، مگر اینکه طرفین برخلاف این قانون توافقی داشته باشند.

بدیهی است که این نمی‌تواند به این معنا باشد که هزینه‌ها و خرج‌های زندگی فرزند در طول زندگی با مادر، صرفاً و مسئولیت مادر است، بلکه پدر مکلف است هزینه‌ها و مخارج زندگی و به اصطلاح "نفقه فرزند" خود را تامین کند.
باید توصیه کرد که اگر پدر از تحویل فرزند زیر هفت سال به مادرش امتناع کند، مادر می‌تواند در دادگاه درخواست دستور موقت برای بازگرداندن فرزند را ارائه دهد.
این تنها نمونه‌ای از استفاده از تگ‌ها در متن است.

در صورتی که پدر در طول دوره حضانت فرزند، تصمیم به ازدواج بگیرد، می‌تواند با مراجعه به دادگاه، حق حضانت را از مادر سلب کند و خودش به عنوان ناظر و مربی دختر در آینده فعالیت کند.
حسب قانون، حق حضانت برای دختر تا سن هفت سالگی به پدر تعلق دارد و بعد از آن، تا زمانیکه دختر قادر به تصمیم‌گیری درباره زندگی با کدامیک از والدین است، با پدر خواهد بود.

سن قانونی دختر برای تصمیم گیری

فرزندان تا زمانی که به سن بلوغ نرسند، تحت حمایت والدین خود قرار دارند و اختیار برای تصمیم‌گیری درباره زندگی با چه کسی ندارند.
اما پس از رسیدن به سن بلوغ، به طور قانونی و مطابق با اختیار خود، می‌توانند تصمیم بگیرند که با چه کسی زندگی کنند.