"طلاق در واقع جدا شدن، بیرون رفتن و آزادی است. در جوامع امروزی، با افزایش نرخ طلاق، آسیب‌های آن به امری نگران‌کننده تبدیل شده‌اند که بیشترین خسارت را برای کودکان و تأثیر آینده آن‌ها به همراه دارد. یکی از تأثیرات حقوقی طلاق، حضانت فرزندان است. قانون‌گذار مقرراتی را برای حضانت و نگهداری آن‌ها در قوانین تعریف کرده است. یکی از مباحث مرتبط با حضانت، خروج از کشور است. افراد برای خروج از یک کشور و ورود به کشور دیگر نیازمند داشتن مدارک خاصی هستند. هم‌چنین، فرزندان تحت حضانت نیز برای خروج از کشور باید از مدارک مربوطه برخوردار باشند. پرسشی که مطرح می‌شود این است که آیا فرزند فقط با اجازه مادر که حضانت او را بر عهده دارد می‌تواند از کشور خارج شود و یا نیازمند اجازه از پدر نیز است؟"

در این مقاله، به بررسی مجوزهای مرتبط با خروج فرزندان از کشور و مجوز خروج از کشور با تصمیم دادگاه می‌پردازیم. در اینجا ما به بررسی اهمیت و اثرگذاری اجازه پدر برای خروج فرزند از کشور و نیز نقش تصمیم‌گیری دادگاه در این موضوع می‌پردازیم. سعی می‌کنیم تا جوانب قانونی و فرایندی این مجوزها را به‌طور دقیق بررسی کنیم تا همه مسائل مرتبط با خروج از کشور با اجازه پدر و تصمیم دادگاه را مورد بررسی قرار دهیم.

اجازه پدر برای خروج فرزند از کشور

هر فرد برای خروج از کشور به یک گذرنامه نیاز دارد. گذرنامه یک سند است که به افراد اجازه ورود و خروج از کشور را می‌دهد. برای افراد زیر ۱۸ سال، اجازه پدر برای خروج از کشور فرزندان دختر و پسر الزامی است. بر اساس ماده ۴۲ قانون حمایت از خانواده، «صغیر و مجنون نمی‌توانند بدون رضایت ولی، قیم، مادر یا شخصی که حضانت و نگهداری آنان به او واگذار شده است، از محل اقامت مقرر بین طرفین یا محل اقامت قبل از وقوع طلاق به محل دیگر یا خارج از کشور فرستاده شوند...». طبق ماده ۱۸ قانون گذرنامه، اشخاصی که کمتر از ۱۸ سال هستند و تحت ولایت یا قیمومیت قرار دارند، با اجازه کتبی از ولی (پدر) یا قیم خود می‌توانند گذرنامه دریافت کنند. بنا به مواد فوق، در صورتی که حق حضانت و نگهداری به مادر واگذار شود، اجازه پدر برای خروج فرزند از کشور لازم است.