تعریف عقد معلق و عقد منجز

در حوزه حقوق، اصلی وجود دارد که بر اراده هر فرد در انجام قراردادها تأکید می‌کند.
این اصل باعث می‌شود که فرد مشروعیت داشته باشد تا قرارداد را در هر شکلی که می‌خواهد بست.
البته براساس ماده ۱۰ قانون مدنی، قراردادها تا آن حدی که با قوانین و نظم عمومی و اخلاق حسنه در تناقض نباشند و شرایط لازم برای صحت معامله را دارا باشند معتبر هستند.

در قانون مدنی، وجود موارد مختلفی باعث تقسیم بندی عقود می‌شود؛ به طور مثال عقود می‌توانند جایز یا لازم، معلق یا منجز، معوض یا غیر معوض باشند.
هر نوع عقد با توجه به این تقسیم بندی‌ها، آثار و تأثیرات خاصی را به همراه دارد.
یکی از تقسیم بندی‌های عقود، بر اساس اثر معلق یا منجز بودن آنها است که بر وقوع یا عدم وقوع عقد دیگر و در نتیجه ایجاد عقود معلق و منجز تأثیر دارد.

قصد داریم در این مقاله به تعریف عقد منجز و مفهوم عقد معلق در حقوق بپردازیم و تفاوت این دو مفهوم را در موارد مختلف بررسی کنیم.
اگر سوالی درباره این موضوع دارید، با ما همراه باشید.

عقد منجز چیست ؟

برای پاسخ به این پرسش که تعریف عقد منجز چیست و مفهوم عقد معلق در حقوق چه می‌باشد، باید به قانون مدنی مراجعه کرد.
ماده ۱۸۹ قانون مدنی می‌فرماید: "عقد منجز، آن است که تأثیر آن بر حسب انشاء، موقوف به امر دیگری نباشد و الا، معلق خواهد بود.
" مطابق تعریف عقد منجز، این دسته از عقود به محض انعقاد قطعی و دارای اثر هستند.

در واقع، در اکثر مواقع هنگام انجام قراردادها، طرز عمل رایج و عادی این است که در صورت انعقاد "عقد"، مادامی که "شرایط لازم برای اعتبار معامله" فراهم شده باشد، عقد معتبر واجد اثر خواهد بود، حتی اگر طرفین تصمیم بگیرند اجرای تعهدات را به زمانی دیگر موکول کنند.
به عبارت دیگر، در صورت انجام قرارداد، پارامترهای قرارداد وابسته به وقوع یک حادثه خاص یا انجام کار خاص نیست.
به عنوان مثال، در یک قرارداد خرید و فروش خودروی جدید، تا زمانی که قرارداد بسته شود، خریدار صاحب قرارداد خرید و فروش و فروشنده صاحب قرارداد پرداخت خواهند بود.

در بخش بعدی، مفهوم عقد معلق در حقوق را بررسی خواهیم کرد و پس از تعریف عقد منجز و عقد معلق، تفاوت آن‌ها را تشریح خواهیم کرد.

عقد معلق چیست ؟

به عنوان یک متن جدید با استفاده از برچسب‌های html مانند تگ em و strong، به معنای واقعی و حقیقی عقد منجز و عقد معلق پرداخته می‌شود.
در این قسمت، با ارجاع به قانون مدنی تلاش می‌کنیم به تفکیک مفاهیم عقد منجز و عقد معلق در حقوق بپردازیم.
عقد منجز به تفاوت عقد معلق اشاره دارد و مفهوم عقد معلق در حقوق می‌تواند در ماده ۱۸۹ قانون مدنی مطالعه شود.
بر اساس این ماده، عقد معلق به معنای تأثیرگذاری عقد در وقوع یک امر دیگر است.

فرض کنید در یک قرارداد خرید و فروش اتومبیل، فروشنده به خریدار بگوید: "اتومبیل را برایتان فروختم، شرط آن است که در آزمون وکالت قبول شوید.
" اگر خریدار این شرط را بپذیرد، موضوع قرارداد فروش بسته به پذیرش در آزمون وکالت و قبل از وقوع عمل، "معلق" خواهد بود و قرارداد واقعیت نخواهد یافت.

پس به مفهوم قرارداد معلق در حقوق اشاره دارد که دو طرف قرارداد تصمیم می‌گیرند اثر قرارداد را به انجام یک امر دیگر وابسته کنند و تنها زمانی قرارداد معتبر واقع می‌شود که آن امر به وقوع پیوسته باشد.
با این وجود، باید توجه داشت که قراردادهای ازدواج و ضمانت قابل تعلیق نیستند.
به عنوان مثال، نمی‌توان قرارداد ازدواج را به قبولی در آزمون وکالت منتقل کرد یا کسی نمی‌تواند ضمانت خود را به انجام یک امر مرتبط کند.

تفاوت عقد معلق و عقد منجز

پس از تعریف عقد منجز و بررسی مفهوم عقد معلق در حقوق، می‌توانیم به تفاوت عقد معلق و عقد منجز پرداخت کنیم.
بر اساس تعریف عقد منجز و عقد معلق و با توجه به ماده ۱۸۹ قانون مدنی که به تعریف عقد منجز و عقد معلق می‌پردازد، تفاوت عقد منجز و عقد معلق شامل موارد زیر است:

وقوع تأثیر یک قرارداد، در حال حاضر پس از انجام قرارداد بوده است.
به این معنا که به محض تمام شدن مراحل ایجاد قرارداد، قرارداد به صورت قطعی به وقوع می‌پیوندد و اثر خود را نشان می‌دهد.

وقوع تأثیر وقتی رخ می‌دهد که عقد طرفینی بعد از رخ دادن یک اتفاق معلق شده باشد.
تا آن زمان که این اتفاق روی داده باشد، عقد معلق تأثیری ندارد و موثر نیست، به طور متضاد با عقد اجرایی که تأثیر فوری دارد.