آرای غیر قابل فرجام

تطابق حکم مورد درخواست با استانداردهای شرعی و قوانین در رویارویی مدنی، معنای فرجام خواهی را نمایان می‌سازد.
هر فردی می‌تواند در مدت زمان معینی درخواست فرجام خواهی را برای حکومت‌ها و قراردادهایی که بر اساس آیین دادرسی مدنی قابل فرجام خواهی هستند، تقدیم کند.
اما قوانین مذکور نیز شرایطی را جهت اعمال فرجام خواهی غیرقابل تطبیق تعیین کرده‌اند.
اطلاع از تطابق یا نامطابقت حکم دادگاه و تفاوت‌های درخواست‌های غیرقابل فرجام خواهی، مسئله‌ای اساسی است که در این مقاله به آن پرداخته می‌شود.
بنابراین، تصمیم‌ها و قراردادهای حاکم بر غیرقابل فرجام خواهی در اینجا مورد بررسی قرار می‌گیرند.

احکام غیر قابل فرجام

در مقالۀ حاضر، به بررسی اصول صادر شونده، نظرات دادگاه تجدید نظر و نظرات دادگاه نخستین در مورد مصادیق قابل فرجام می‌پردازیم.
اما هدف از این مقاله، بررسی اصول غیر قابل فرجام است.
در ماده 369 قانون آیین دادرسی مدنی، احکامی شرح داده شده‌اند که اگرچه از نظر مصادیق قابل فرجام هستند، اما به موجب شرایط مربوطه قابل اجرا نخواهند بود.

-ترتیب وضعیت مسئولیت اقرار در دادگاه-بند 1 ماده 369 قانون آیین دادرسی مدنی، وقتی شخص اقرار دعوای قاطع را در دادگاه می کند، این وضعیت غیر قابل تغییر است.
این تصمیمات نیز غیر قابل بازنگری هستند.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره موضوع اقرار و معنای دقیق اقرار دعوای قاطع، بر روی لینک کلیک کنید.

بنابر ماده 369 قانون آیین دادرسی مدنی، احکامی که به استناد نظریه یک یا چند کارشناس صادر شده و دعواکنندگان موافقت خود را با این نظریه به صورت کتبی تایید کرده‌اند، باید اجرا شوند و قابل تغییر و لغو نیستند.

عنوان: اثر و ضرورت احکام مستند به سوگند قاطع دعوادر پایان بند 3 این ماده، قوانینی که با سوگند قاطع دعوا تعیین می‌شوند، به عنوان غیرقابل‌فرجام تلقی می‌شوند.
این احکام به علت اهمیت و جدیتی که دارند، قابلیت نقض و تغییر نداشته و باید با رعایت کامل اعمال شوند.
به همین دلیل لازم است تمامی افراد آنها را به شکل مستدام و متعهد اجرا نمایند.
قوانینی که تحت سوگند قاطع دعوا تعریف می‌شوند، نشان‌دهنده قطعیت و قاطعیت از نظر قانونی در برخورد با موضوعات مختلف است.
بنابراین، اهمیت و اثربخشی احکام مستند به سوگند قاطع دعوا را نباید نادیده گرفت و لازم است آنها را با حفظ قاعده به کار گرفت تا به نهایت، عدالت و انصاف در رابطه با خلافکاران و واکنش‌های ممکن محقق شود.
قوانین بر اساس سوگند قاطع دعوا، با توجه به واقعیت و همچنین تجربه، تاثیر قابل ملاحظه‌ای در جامعه و حکومت دارند.
شخصی که به عهده اجرای احکام است، باید با تمام قوا و تمام وجود این تعهد را بر عهده بگیرد و هیچگونه تحمل نقض آنها را نداشته باشد.
اما در عین حال، لازم است که طرف‌ها در نهایت با فهم و هم‌صحبتی مناسب، تمام تلاش خود را برای رعایت این احکام به کار گیرند.
بنابراین، اجرای صحیح و قوی احکام مستند به سوگند قاطع دعوا، به عنوان یک اصل مهم در حقوق و قانون، نقش بسیار مهمی در جامعه ایفا می‌کند.
این قوانین باید به عنوان یک استراتژی تدابیر اجرایی در نظام حقوقی مورد استفاده قرار گیرند تا از نقض آنها جلوگیری شود و به تناسب و تعادل عدالت و انصاف در جامعه عملی بشود.

«‌- حکم‌هایی که به اثر می‌گذارد و از طریق آنها حق فرجام‌دهی لغو شده است»طبق بند چهارم این بند، «‌حکم‌هایی که طرفین حق فرجام‌دهی خود را لغو کرده‌اند»، قابل فرجام‌دهی نیستند.

اصولاً، در صورت صدور احکامی درباره متفرعات دعوا، که به ترتیب قبل یا بعد از رسیدگی به دعوای اصلی صادر می شوند، اگر حقوق تعیین شده در دعوای اصلی قابل اجرا نباشد، این احکام نیز قابل اجرا نخواهد بود.
در واقع، صراحتاً این احکام فاقد اعتبار خواهند بود.

- مواردی که براساس قوانین خاص بی پایان هستند توسط قانونگذار تعیین شده‌اند و به پایان نمی‌رسند .

قرارهای غیر قابل فرجام

قانونگذار فقط احکام غیرقابل‌برگشت را تعیین کرده و به قراردادهای غیرقابل‌برگشت ارجاعی نشان نداده است.
دلیل این امر این است که در صورتی که حکم مربوط به جوابیه اصلی به انجام برسد، تنها در آن صورت قراردادهای دادگاه اعمال اثر خواهند داشت.
بنابراین، در مواردی که حکم مربوط به جوابیه غیرقابل‌برگشت باشد، قرارداد صادره در آن جریان نیز غیرقابل‌برگشت خواهد بود.