صیغه ۹۹ ساله

محرمات و قوانین مرتبط با ازدواج در دین اسلام بسیار گسترده و کامل هستند.
علاوه بر "عقد و ازدواج دائم"، نوع دیگری از ازدواج که به نام "عقد موقت" شناخته می‌شود، نیز وجود دارد.
عقد موقت در واقع نوعی از ازدواج است که به مدت زمان مشخص و محدودی انجام می‌شود.
در این نوع ازدواج، زوجین تنها تا پایان مدت معینی که در قرارداد تعیین شده است، به عنوان همسران به هم محسوب می‌شوند.
پس از پایان این مدت، این ارتباط به عنوان ازدواج محسوب نمی‌شود.
به عنوان مثال، اگر زوجین برای مدت یازده روز ازدواج کرده باشند، پس از پایان این مدت، به هم حرام نخواهند بود و ارتباط شرعی بین آنها قائل نمی‌شود.

حقیقت اینکه برخی افراد به دنبال راهی هستند تا می‌توانند با حفظ محرمیت، رابطه ای "عقد موقت" داشته باشند، ممکن است سوالاتی را برایشان به وجود بیاورد.
در ارتباط با این موضوع، می‌توان از "صیغه 99 ساله" یا "صیغه ۹۹ ساله" صحبت کرد.
این عبارات به یک نوع از معاهدات و قراردادهای موقت اشاره دارند که برای مدت زمان 99 سال به اجرا در می‌آیند.
در این نوع معاهده، شرایط خاصی وجود دارد که باید مورد رعایت قرار گیرند.
درباره حکم صیغه ۹۹ ساله نیز، قوانین مشخصی وجود دارد که باید رعایت شود.

در این مقاله به بررسی مفهومی که از "صیغه" در ابتدای مقاله ارائه شده است، همچنین به پرداختن به تعریف صیغه 99 ساله و قوانین مرتبط با آن می‌پردازیم.
در این مقاله، مفهوم صیغه و احکام قانونی آن به طور کامل بررسی خواهد شد.

صیغه 99 ساله

تطبیقاً به ماده ۱۰۷۵ قانون مدنی، ازدواج موقت یا معلق است که بین زوج‌ها برای یک مدت زمانی خاص برپا شده است.
اشاره به مدت زمان در هنگام قرائت فرم ازدواج معلق الزامی است، بدون توجه به اینکه این مدت ممکن است به مدت چند ساعت یا چندین سال باشد.

ماده‌ ۱۰۷۶ قانون‌ مدنی‌ در رابطه با مفهوم مدت در عقد موقت یا صیغه بیان دارد که "مدت نکاح منقطع باید به طور کاملاً معین باشد".
یعنی مدت باید به گونه‌ای باشد که هیچ ابهامی نداشته باشد و زمان شروع و پایان ازدواج موقت به طور کاملاً مشخص باشد، حتی اگر مدت کوتاهی باشد مثل یک روز یا یک ساعت و یا مدت ازدواج موقت طولانی‌تری باشد مانند سی و چهل سال.

قانون حرفی درباره ممنوعیت "صیغه نود و نه ساله" صراحتاً تعیین نشده است.
اما به طور واضح از متن قانون مشخص است که برای صحت این نوع عقد، تنها شرط لازم آن این است که مدت آغاز و اتمام صیغه توسط طرفین به طور کامل مشخص شود.

اگر در ازدواج موقت یا صیغه موقت، مدت زمان مشخص نشده باشد، مردی می تواند زنی را به عقد موقت خود در بیاورد که طول آن نود و نه سال است، اما شروع دقیق این نود و نه سال مشخص نباشد.
در این صورت، شروع از زمان خواندن صیغه عقد محسوب می‌شود.
زیرا عقد نیازمند این است که بلافاصله پس از خواندن صیغه، حالت محرمیت شروع شود.

شرایط و احکام قانونی صیغه 99 ساله

درباره "عقد موقت" صحبت شد که طبق قوانین مدنی ایران، مدت زمان این نوع از ازدواج باید به صورت دقیق و معلوم مشخص شود و باید در لحظه مطالعه صیغه اعلام شود.
با توجه به برخی شباهت‌های بین ازدواج دائم و "صیغه نود و نه ساله"، بایستی گفت که برای "صیغه ۹۹ ساله" یک سری شرایط و قوانین قانونی وجود دارد که عبارتند از:

در مورد صیغه 99 ساله برخی آدم‌ها اعتقاد دارند که اگر مدت زمان این نوع ازدواج بیشتر از طول عمر انسان باشد، به ازدواج دائم تبدیل می‌شود.
در این صورت، همسر بعد از درگذشت همسر فوت کرده، ارث می‌برد و می‌تواند درخواست پرداخت نفقه معوقه کند تا بدهی‌های بازمانده تا زمان ازدواج پرداخت شود.

در قرارداد موقت یا به عبارتی دیگر صیغه 99 ساله، امکان تمدید مدت قرارداد برای طرفین وجود دارد.
همچنین، آقا می‌تواند از ادامه قرارداد صرف نظر کند و به اصطلاح مدت باقی مانده را قربانی کند و رابطه زوجیت را به پایان برساند.
همچنین، بعد از پایان مدت قرارداد، طرفین می‌توانند آن را به ازدواج دائم تبدیل کنند.

در هر ازدواج موقت، شرایط مشخصی وجود دارد که باید به آنها پایبند شود تا عقد قانونی باشد.
یکی از این شرایط، تعیین مهر است که با استفاده از تگ مهر در هنگام انعقاد عقد باید تعیین و ثبت شود.
در غیر این صورت، عقد تلقیح موقت باطل خواهد شد.

در ازدواج "موقت" یا "صیغه ۹۹ ساله"، حتی اگر نزدیکی بین زوجین رخ ندهد، پرداخت کل "مهریه" بر مرد الزامی است.
در صورتی که نزدیکی انجام نشود و هنوز زمانی از عقد باقی مانده باشد و مرد آن را ببخشد یا به زن هدیه کند، باید نصف مهریه را به زن پرداخت کند.

در صورت تمایل، همسران موقت می‌توانند خود صیغه عقد را بنویسند و مدت و مقدار مهریه را تعیین کنند.

در ازدواج موقت، زن حق نفقه را نخواهد داشت مگر اینکه هر دو طرف برای آن توافق کنند.
و در صورتی که نفقه به زن پرداخت نشود، تنها او می‌تواند از طریق دادگاه از شوهر درخواست نفقه کند.

در ازدواج آمیزمانی یا همان صیغه حتی با شرط ضمن عقد هم پدر و مادر متولد نمی‌شوند.
مشروع بودن ارث زن به شوهر در این نوع ازدواج موقت، بی‌اثر است، آیا این صیغه چند ساعته باشد یا 99 ساله.
اما اگر فرزندی در این نوع ازدواج به دنیا آید، آن فرزند می‌تواند مستقیماً از پدر و مادر خود ارث ببرد.

در معاهده ازدواج مستدام جدایی وجود ندارد انهدام ازدواج مستدام و روش‌های آن به این صورت است که ازدواج مستدام با پایان یافتن دوره زمانی یا مقصود از سوی مرد به پایان می‌رسد، مگر این که زن وكيل در راه دادن دوره زمانی باشد که بتواند راه دهد.

اگر پدر و مادر یک فرزند جدا شوند، حق سرپرستی آن به ترتیب تا سن ۷ سالگی با مادر و سپس با پدر خواهد بود.
پس از رسیدن به سن بلوغ، خود فرزند تصمیم می‌گیرد که با کدامیک از والدین خود زندگی کند.
در صورتی که پدر پس از سن ۷ سالگی تمایلی به قبول حضانت فرزند نداشته باشد، مادر می تواند حضانت را به عهده بگیرد ولی همچنان پدر باید برخی از هزینه‌های فرزند را تامین کند.

مطابق قوانین مدنی، همانطور که بیان شد، زوجین می توانند خود قرارداد ازدواج موقت را تصویب کنند که نیازی به ثبت آن در دفتر ازدواج و دریافت نامه قرارداد ندارد.
اما در صورت وجود برخی شرایط، ثبت قرارداد ازدواج موقت در قرارداد ازدواج نود و نه ساله الزامی است:

در صورتی که همسر باردار شود، بایستی قدری مراقبت‌ها را انجام دهد.

درصورت توافق بین طرفین در مورد صیغه عقد موقت یا انجام عقد بر اساس ثبت، ثبت آن لازم است.