براساس قانون مدنی، حضانت فرزندان به عهده والدین می باشد و یک حق و تکلیف برای آنها است. به عبارت دیگر، پدر و مادر مشمول عهدت و مراقبت از فرزندان خود هستند و هیچ فردی حق ندارد این حق را از آنها سلب کند. در قوانین مدنی، مسئله حضانت فرزند دختر و پسر به هنگام درگذشت و جدایی والدین مشخص شده است و سن فرزند ملاک اصلی قرار می‌گیرد. در این مقاله، به سوالات "حضانت فرزند پسر تا چند سالگی است؟" و "تا چه سنی حضانت فرزند پسر با والدینش است؟" پاسخ خواهیم داد. بنابراین، در ابتدا به توضیح مفهوم حضانت فرزند پسر طبق قوانین مدنی می پردازیم و سپس به بررسی میزان سنی که حضانت فرزند پسر تا آن سن با والدینش است، می‌پردازیم.

حضانت فرزند پسر

بر پایه قانون مدنی، در صورت فوت یکی از والدین، حضانت فرزند پسر به عهده زنده مانده از والدین می‌باشد. این به این معناست که در صورت وفات پدر، حضانت فرزند پسر با مادر است و نه با اشخاص دیگر مانند جد پدری. همچنین، در صورت جدایی والدین، حضانت فرزند پسر تا سن هفت سال با مادر است و پس از آن، حضانت فرزند پسر به عهده پدر قرار می‌گیرد. مهم است به یاد داشته باشید که در قانون قدیم، حضانت فرزند پسر در صورت جدایی یا طلاق والدین، تنها تا سن دو سال بر عهده مادر بود، اما این قانون اصلاح شده و هم‌اکنون حضانت فرزند پسر و دختر تا سن هفت سال با مادر است. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره حضانت فرزند پسر و حضانت فرزند دختر، می‌توانید به اینجا کلیک کنید.

حضانت فرزند پسر تا چند سالگی است

در بخش قبل، به بررسی اجمالی درباره حضانت فرزند پسر پرداختیم. بیان کردیم که حضانت فرزند پسر تا سن هفت سالگی با مادر است و پس از آن، تا سن بلوغ، به عهده پدر قرار می گیرد. براساس قانون مدنی، سن بلوغ در پسران، پانزده سال تمام قمری است. به عبارت دیگر، حضانت فرزند پسر از سن هفت سالگی تا سن پانزده سالگی با پدر است. اما در پاسخ به سوال "تا چند سالگی حضانت فرزند پسر است؟"، باید گفت که حضانت فرزند پسر تنها تا سن پانزده سالگی است. به این معناست که بعد از رسیدن به سن بلوغ، حضانت فرزند به اتمام می رسد. به عبارت دیگر، بعد از سن پانزده سالگی، خود فرزند پسر می تواند انتخاب کند که آیا می خواهد با مادرش زندگی کند یا با پدرش. برای آشنایی با حضانت فرزندان پس از طلاق توافقی و حضانت فرزندان در صورت فوت والدین کلیک کنید.