سکوت و عدم ادای سوگند توسط مدعی علیه در دادگاه

سوگند یا قسم، یکی از ادله مهم در حقوق است و در قانون آیین دادرسی مدنی و قانون آیین دادرسی کیفری تنظیم شده است.
گاهی اوقات مدعی در دادگاه بدون دلیلی ادعا می‌کند و در این حالت، قاضی از مدعی علیه می‌خواهد نظر خود را درباره ادعای طرح شده توسط مدعی بیان کند.
حالت‌های مختلفی می‌تواند رخ دهد؛ به طور مثال، مدعی علیه ممکن است ادعا را پذیرفته یا آن را انکار کند.
همچنین مدعی علیه ممکن است سکوت کند و هرگونه نقض یا پذیرشی به ادعای مدعی نداشته باشد.
در چنین موقعیت‌هایی، سکوت مدعی علیه می‌تواند تأثیرات خاص خود را داشته باشد.
در ادامه مقاله، قصد داریم به بررسی سکوت مدعی علیه از ادای سوگند و پیامدهای آن بپردازیم.

سکوت مدعی علیه و عدم ادای سوگند

بر اساس ماده ۲۷۲ قانون آیین دادرسی مدنی، یکی از اقسام سوگند، سوگند قاطع دعوا است.
این سوگند به معنایی است که در صورتی که یک دعوا در دادگاه مطرح شده باشد و مدعی برای اثبات ادعای خود دلیلی به دادگاه ارائه نکرده باشد و مدعی علیه نیز ادعای مدعی را تکذیب کند، با درخواست مدعی، منکر ادای سوگند می‌نماید و ادعا به این ترتیب ساقط می‌شود.
همچنین، بر اساس ماده ۲۷۳ قانون آیین دادرسی مدنی، در صورتی که خوانده از ادای سوگند امتناع ورزد و سوگند را به خواهان واگذار نماید، با سوگند وی ادعا ثابت می‌شود و در صورت نکول، ادعای او ساقط و به این ترتیب حکم صادر می‌گردد.
اما گاهی مدعی علیه در جلسه دادرسی از ادای سوگند خودداری کرده و سکوت می‌کند.
سکوت مدعی علیه از ادای سوگند در ماده ۲۷۶ قانون آیین دادرسی مدنی مشخص شده است که بر اساس این ماده هر گاه مدعی علیه در جلسه دادرسی در قبال ادعای بی‌دلیل مدعی سکوت نماید و این سکوت به علت عارضه‌ای از قبیل لکنت زبان، لال بودن و عدم توانایی صحبت کردن به صورت موقت باشد، برابر بخش نخست این ماده عمل خواهد شد و دادگاه از طریق استفاده از مترجم یا متخصص اقدام به کشف مراد مدعی علیه می‌نماید.
بر اساس این ماده: «هرگاه خوانده در جلسه دادرسی در قبال ادعای خواهان به علت عارضه‌ای از قبیل لکنت زبان یا لال بودن سکوت نماید، قاضی دادگاه به کمک مترجم یا متخصص، مراد وی را کشف یا عارضه را بر طرف می‌نماید».
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد نحوه و زمان درخواست سوگند قاطع دعوا و قرار اتیان سوگند در دادگاه، می‌توانید روی لینک‌های زیر کلیک نمایید.

پیامد سکوت مدعی علیه

در بخش قبلی به بررسی اهمیت سکوت در دادگاه پرداخته شد و همانطور که بیان شد، سکوت ممکن است به دلیل عدم قدرت صحبت کردن و ادای سوگند باشد.
در این حالت، دادگاه باید اقدامات لازم را بگیرد و سکوت مدعی علیه بی‌اثر خواهد شد.
اما در برخی موارد، سکوت مدعی علیه و عدم ادای سوگند می‌تواند به دلیل عدم توانایی مدعی علیه در صحبت کردن باشد، نه به علت قصد آگاهانه.
در این موارد، سکوت ممکن است پیامدهایی را به همراه داشته باشد.
در این قسمت، به بررسی پیامدهای سکوت مدعی علیه یا عدم ادای سوگند در دادگاه می‌پردازیم.

بر اساس بند دوم ماده 276 قانون آیین دادرسی مدنی، اگر مدعی در حاکمیت بر سکوت قرار گیرد و استنکاف او از اقدام عمدی و آزارگری باشد، دادگاه بعد از هشدار درباره عواقب شرعی و قانونی نقض حقیقت، سه بار به مدعی هشدار می‌دهد که به دلیل استنکاف، به عنوان یک متهم شناخته می‌شود.
در این صورت، با تقاضای قسم خواهان، ادعا ثابت و حکم محکومیت برای مدعی صادر خواهد شد.
بنابراین، بر اساس این ماده، پیامد خودداری از ادای قسم یا سکوت مدعی مقابله با ادای قسم، به این معنی است که دادگاه سه بار به او هشدار می‌دهد تا یا قسم بخواند و یا از قسم خودداری کند.
اگر پس از سه بار هشدار دادگاه، مدعی همچنان سکوت کند و از ادای قسم خودداری کند و قسم را به مدعی مقابل نیز رد نکند، اقدام او به عنوان نقض قسم تلقی می‌شود و پیامد آن نکول قسم خواهد بود.
این به این معناست که دادگاه قسم را به مدعی مقابل رد می‌کند و در صورتی که مدعی قسم بخواند، ادعای او ثابت شده و حکم محکومیت برای شخصی که سکوت کرده است، صادر خواهد شد.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره نکول قسم و پیامدهای نکول قسم توسط مدعی مقابل، می‌توانید روی لینک‌های موجود کلیک کنید.