خلاصه مقاله
علاوه بر وجود شرایط اسناد قراردادی مانند قصد، رضایت، اهلیت طرفین و مشروعیت، در تنظیم قرارداد تقلبی نیاز است که شرطی وجود داشته باشد.
طبق ماده 563 قانون مدنی، اجرت یا پاداش مشخص و دقیق برای قرارداد تقلبی معین شده نیست.
مشغول به: متخصص یا کارآفرینی که به قرارداد مشغولیت متعهد میشود که در صورتی که کسی وظیفه مورد نظر او را انجام دهد، مبلغی به عنوان پاداش یا حق الزحمه به او پرداخت کند.
به عبارت دیگر، مشغول به شخصی است که کسی را به عنوان ماموریت کاری استخدام میکند.
در قانون مدنی ماده ۱۰ آمده است که اصل آزادی قراردادها و عقود را تأیید میکند.
بر اساس این ماده، قراردادهای منعقده بین افراد رسمی و قانونی هستند، مگر اینکه قوانین صریحاً مخالف آنها باشند.
در قانون مدنی از عقود خاص نیز یاد شده است که شامل عقد جعاله میشوند.
جعاله به معنای تعهد شخصی برای انجام یک عمل و پرداخت مبلغ مشخص به طرف دیگری که عمل را انجام میدهد، اطلاق میشود.
قرارداد جعاله نوعی قرارداد است که در آن یک طرف تعهد میکند که اگر طرف دیگری عملی را برایش انجام دهد، مبلغ مشخصی را به او پرداخت کند.
در قرارداد جعاله، امکان وجود طرف جعلی یا ناشناخته نیز وجود دارد.
طرفین قرارداد جعاله میتوانند اشخاص حقیقی یا حقوقی باشند.
این اشخاص ممکن است شرکتها، سازمانها و موسسات مختلف باشند یا افراد حقیقی عادی که در انجام خدمات به عنوان طرف قرارداد جعاله وارد میشوند.
در قانون مدنی ماده ۵۶۴ آمده است که علاوه بر وجود طرف جعلی، ممکن است مشخص نباشد که عمل مربوط به آن با چه کیفیت و شرایطی خواهد بود.
عقد جعاله یکی از انواع عقود معین است که شرایط آن در قوانین دقیقاً تعریف شده است و تحت این شروط انعقاد میشود.
این عقود با عقود خاص دیگری مانند عقد خرید و فروش، عقد هبه و عقد اجاره متفاوت هستند.
همچنین عقد جعاله میتواند در حوزههای مختلفی اعمال شود.
بر اساس مقررات قانون مدنی، حق آزادی برای انجام معاملات و توافقها وجود دارد.
ماده ۱۰ قانون مدنی تعیین میکند که توافقهای انجام شده بین افراد، در صورتی که باقوانین منعی مغایرت نداشته باشند، صحت و اعتبار خواهند داشت.
اما در قانون مدنی، برخی از قوانین حقوقی برای انعقاد توافقها تعیین شده است.
از این رو میتوان گفت که انواع معاملات و توافقها شامل قراردادهای مشخص و قراردادهای نامشخص هستند.
قراردادهای نامشخص به توافقی گفته میشود که در قانون به آنها اشارهای نشده است و طرفین آزاد هستند که براساس شرایط خود، توافقنامهای را تنظیم کنند.
عقدهای مشخص، به عنوان قراردادهایی در قانون مدنی تعریف شدهاند که شرایط و احکام آنها ذکر شده است.
یکی از انواع عقود و قراردادها که در قانون مدنی تعریف شده و شرایط و آثار مربوط به آنها ذکر شده است، عقد جعاله است.
عقد جعاله به معنای قراردادی است که برای انجام یک کار توسط یک شخص دیگر، جایزه یا جعل تعیین میشود.
بسیاری از افراد ممکن است که در زندگی روزمره خود حداقل چند بار به طور عملی قرارداد جعاله را مشاهده کرده باشند، اما درباره شرایط و آثار آن اطلاعات چندانی نداشته باشند.
به مناسبتی جهت ادامه مقاله، میخواهیم به بررسی مفاهیمی بپردازیم که دارای اهمیت هستند.
در ابتدا، مفهوم عقد جعاله به عنوان یک عنصر در قانون مدنی، مورد بررسی قرار خواهد گرفت و همچنین طرفین این نوع قرارداد که اشخاصی هستند که در آن دخالت دارند، مورد بحث قرار میگیرند.
علاوه بر این، شرایط قانونی برای اعتبار قرارداد جعاله و نیز تأثیرات قانونی آن به طور کامل بررسی خواهند شد.
مندرجات فوق تنها چندی از مباحثی هستند که در این مقاله مورد توجه قرار خواهند گرفت.
قرارداد جعاله چیست
همانطور که اشاره شد، در قانون مدنی ماده ۱۰ آمده است که اصل آزادی قراردادها و عقود را تأیید میکند.
بر اساس این ماده، قراردادهای منعقده بین افراد رسمی و قانونی هستند، مگر اینکه قوانین صریحاً مخالف آنها باشند.
در این قانون، طبقهبندی برخی از انواع عقود و قراردادها نیز ذکر شده است که به آنها عقود معین گفته میشود.
عقود خاص، از آن دسته عقودی هستند که به دلیل پرکاربرد بودن در جامعه، در قوانین با نام خاصی شناخته میشوند و شرایط، احکام و تبعات مرتبط با آنها نیز در قوانین ذکر شده است.
این عقود شامل عقد خرید و فروش، عقد هبه یا هدیه، عقد اجاره، عقد قرض، عقد وکالت و موارد مشابه میباشند.
در بین اینها، عقد جعاله یکی از انواع عقود خاص در قوانین مدنی است که طرفین قرارداد و شرایط مربوط به آن در قوانین دقیقاً تعریف شده است و برای انعقاد قرارداد جعاله، بایستی به این شرایط توجه کرد.
به منظور بررسی موضوع "عقد جعاله یا قرارداد جعاله" و احکام قانونی مربوط به آن در قانون مدنی، در این قسمت تلاش خواهیم کرد.
در این راستا، توجه به ماده 561 قانون مدنی ضروری است که درباره "عقد جعاله" مفصل تبیین شده است.
استفاده از تگهای قوی و تاکید در این ماده قانونی، مفاد مربوط به قرارداد جعاله را به وضوح نشان میدهد.
[دستیار]«جعاله» به معنای تعهد شخصی برای انجام یک عمل و پرداخت مبلغ مشخص به عنوان پاداش، به طرف دیگری که عمل را انجام میدهد، اطلاق میشود.
قرارداد جعاله نوعی قرارداد است که در آن یک طرف تعهد میکند که اگر طرف دیگری عملی را برایش انجام دهد، مبلغ مشخصی را به او پرداخت کند.
به طور ساده، قرارداد جعاله یک توافق است که براساس آن، به انجام دهندهٔ عمل خاص، پاداش یا اجرت مشخصی پرداخت میشود.
اینجا یک قرارداد جعاله است که هرچند نامش شاید خیلی شناخته شده نباشد، اما در زندگی روزمره و به طور عام، به طور معمول استفاده میشود.
یکی از کاربردهای اصلی قرارداد جعاله، زمانی است که فردی اشیایی را گم میکند و یک آگهی میدهد که اگر کسی این اشیا را با ویژگیهای مشخصی پیدا کرد، پاداش و یا مژدگانی مشخصی به او پرداخت خواهد شد.
طرفین قرارداد جعاله
در قسمت قبل، تشریحی بر این موضوع ارائه شد که تفاوتهایی بین قراردادهای جعاله و قراردادهای معمولی وجود دارد.
این قراردادها در حقوق مدنی به دستههایی مختلف تقسیم میشوند.
عقد جعاله، یکی از انواع عقود معین است که بر اساس آن، طرفین قرار میگیرند که اگر شخص دیگری، عملی را انجام داد، به او پاداش یا اجرت داده شود.
این قرارداد میتواند در حوزههای مختلفی اعمال شود.
اما پیش از بررسی بیشتر در مورد قرارداد جعاله، میتوان به طرفین این قرارداد اشاره کرد.
یعنی کسانی که در این قرارداد متعهد میشوند.
طرفین عقد جعاله میتوانند اشخاص حقیقی یا حقوقی باشند.
اشخاص حقوقی میتوانند شرکتها، سازمانها و موسسات مختلف باشند که در حقوق بازرگانی و تجارت فعالیت میکنند.
همچنین اشخاص حقیقی میتوانند افراد حقیقی عادی باشند که در انجام کارها و خدمات مختلف به عنوان طرفین قرارداد جعاله وارد میشوند.
این اشخاص میتوانند فردی باشند که خدمات مشخصی را ارائه میدهند و یا فردی که نیاز به خدماتی دارد ولی قادر به انجام آن خدمات نیست.
به سؤالی که این است که «کسانی که در قرارداد جعاله قرار دارند، چه کسانی هستند»، ماده ۵۶۲ قانون مدنی را باید بررسی کنیم.
این ماده میگوید: «در جعاله، شخص تعهدکننده را جاعل و شخص متعهد را عوامل و پاداش را جعل مینامند».
بنابراین، طبق این ماده، پاداش تعیین شده در قرارداد جعاله به عنوان «جعل» شناخته میشود.
اما «طرفین قرارداد جعاله» شامل مجری و مشتری هستند:
مشغول به: متخصص یا کارآفرینی که به قرارداد مشغولیت متعهد میشود که در صورتی که کسی وظیفه مورد نظر او را انجام دهد، مبلغی به عنوان پاداش یا حق الزحمه به او پرداخت کند.
به عبارت دیگر، مشغول به شخصی است که کسی را به عنوان ماموریت کاری استخدام میکند.
یک فرد که به انجام کاری میپردازد و در مقابل دریافت پاداش یا حقوق مشخص، آن کار را انجام میدهد، به عنوان یک "عامل" شناخته میشود.
عامل پس از انجام کامل کار موردنظر یا تحویل دادن کالای موردنیاز، حق دریافت پاداش یا حقوق برای کار انجام شده را خواهد داشت.
در مورد مفهوم "طرفین قرارداد جعاله"، یک جنبه اساسی وجود دارد که مبتنی بر قوانین مدنی است.
در قرارداد جعاله، وجود دارد احتمالا که طرف قرارداد جعاله یا نماینده، فردی مشخص نباشد.
به عنوان مثال، وقتی یک قرارداد جعاله انعقاد میشود که در آن اعلان میشود هر کس کار خاصی را انجام دهد، مبلغ مشخصی به او پرداخت خواهد شد، این مشخص نیست که عامل این قرارداد به طور دقیق کیست؛ به عبارتی هر فردی که بتواند کار مورد نظر را انجام دهد، میتواند به عنوان طرف قرارداد جعاله شناخته شده و پاداش دریافت کند.
البته، گونههایی از قراردادهای جعاله وجود دارد که به دو صورت عمومی و خصوصی تقسیم میشوند.
در قرارداد جعاله عمومی، طرف قرارداد (عامل) مشخص نیست و این نوع قرارداد به همه شخصها صادر میشود.
اما در قرارداد جعاله خصوصی، طرف قرارداد جعاله فرد مشخصی است؛ به عنوان مثال، در قرارداد جعاله با بانکها، عامل به صورت مشخص و معین درنظر گرفته میشود و با یک فرد خاص منعقد میشود.
در قسمت دیگر این گزارش، به بررسی بخشی از قانون مدنی میپردازیم که در آن آمده است بر اساس ماده ۵۶۴ از قانون مدنی، علاوه بر اینکه ممکن است طرف قرارداد جعلی نامشخص باشد، میتواند مشخص نباشد که عمل یا کار مربوط به آن با چه کیفیت و شرایطی خواهد بود.
به عبارت دیگر، هنگام انعقاد قرارداد جعلی، ممکن است کیفیت و شرایط پیدا کردن کالای گمشده جاعل را نمیتوان به طور دقیق مشخص کرد.
در ادامه، شرایط قرارداد جعلی را به طور دقیقتر بررسی خواهیم کرد.
شرایط قرارداد جعاله
در قسمت های قبل، به بررسی مسائلی پرداخته شد که قرارداد جعاله چیست و کیفیت طرفین قرارداد جعاله.
عقد جعاله یکی از انواع قراردادهای معین در قانون مدنی است که شرایط آن در مواد 561 تا 570 قانون مدنی ذکر شده است و انعقاد قرارداد جعاله تابع این شرایط است.
در ادامه این مقاله، میخواهیم به بررسی شرایط قرارداد جعاله بپردازیم.
علاوه بر وجود شرایط اسناد قراردادی مانند قصد، رضایت، اهلیت طرفین و مشروعیت، در تنظیم قرارداد تقلبی نیاز است که شرطی وجود داشته باشد.
طبق ماده 563 قانون مدنی، اجرت یا پاداش مشخص و دقیق برای قرارداد تقلبی معین شده نیست.
بنابراین، اگر در توافقنامه جعلی، جاعل تعهد کند که اگر کسی مجوز گمشده را پیدا کند، مقدار یا سهم مشخصی از آن را به او تعلق میگیرد، توافقنامه جعلی بهطور کامل صحیح و معتبر است.
به علاوه، همانطور که اشاره شد، تعیین عامل (یا فردی که کار را انجام میدهد) و همچنین تعیین کیفیت کاری که عامل انجام میدهد، به تنهایی کافی نیست برای اعتبار صحت توافقنامه جعلی.
یکی از موارد مهم در قرارداد جعاله این است که قرارداد جعاله به عنوان یک عقد جایز شناخته میشود.
عقد جایز، اصطلاحاً به قراردادهایی گفته میشود که هر دو طرف میتوانند بدون نیاز به رضایت طرف مقابل، آن را لغو کنند.
بنابراین، طبق ماده 566 قانون مدنی، هر طرف قرارداد جعاله را تا زمانی که به طور کامل انجام نشده باشد، لغو کرده و لغو آن را اعلام کند؛ اما اگر جاعل قبل از اتمام کار قرارداد جعاله را لغو و لغو کند، باید به متقاضی مبلغی بابت کار انجام شده پرداخت کند.
یکی از شرایط حیاتی قرارداد جعاله، این است که براساس ماده 570 قانون مدنی، انعقاد آن درباره عملی که نامشروع یا غیر عقلانی است، باطل است.
بنابراین، اگر فردی دیگر را کارگزار کند تا در صورت انجام عمل نامشروع به او مبلغی مشخص پرداخت کند، چنین قراردادی از ابتدا باطل است.
آثار قرارداد جعاله
در بخشهای قبلی، به طور مفصل شرایط و احکام مربوط به قرارداد جعاله و همچنین طرفین قرارداد جعاله را بررسی کردیم.
اما در صورتی که قرارداد جعاله بر اساس شرایط قانونی منعقد شده باشد و شروط باطل کننده قرارداد، از جمله عدم مشروعیت یا غیرعقلایی بودن، درباره آن اثری حقوقی نخواهد داشت.
این موضوع نیازمند بررسی بیشتری است.
بنابراین، در این بخش، با استناد به مواد قانون مدنی، آثار قرارداد جعاله را توضیح خواهیم داد.
در قرارداد جعله، یکی از اثار مهم آن این است که بر اساس ماده 567 قانون مدنی، عامل یا انجام دهنده کار تنها زمانی میتواند جعل یا اجرت کار انجام شده را مطالبه کند که کار مورد نظر را به صورت کامل انجام داده و یا کالای مورد نظر را تسلیم کرده باشد.
به عبارتی، تا قبل از این، الزامی برای پرداخت اجرت یا جعل وجود نخواهد داشت.
البته، در خصوص "تأثیرات قرارداد جعاله"، باید به این نکته اشاره کرد که طبق ماده 568 قانون مدنی ایران، اگر چند نفر با مشارکت یکدیگر، عامل یا کارگزار قرارداد جعاله باشند، هرکدام از آنها بر اساس عملی که انجام دادهاند، حق دریافت پاداش یا جعل مشخص شده را دارند.
سوالات پر تکرار
- در قانون حقوقی، ارتباط مشروعی که بین انسان و جسمی برقرار است، به عنوان "مالکیت عینی" شناخته میشود.
مفهوم "عین" به هر شیء قابل لمس و درک در دنیای خارج اشاره دارد، مثل شیءی که افراد در اختیار دارند مانند خانه، اتومبیل، تلفن همراه و سایر اموالشان.
در پاسخ به این سوال که چه معنایی دارد مالکیت، باید بدانیم که در لغت، به معنای صاحبیت یا حق داشتن به چیزی است.
این عبارت در حقوق نیز به شرح زیر تعریف شده است: مالکیت، حقی است که فرد نسبت به یک مال یا اموال دارد و می تواند هرگونه استفاده و تصرفی در آن انجام دهد؛ به جز مواردی که توسط قانون ممنوع شده باشد.
پس از پاسخ به این پرسش که مفهوم مالکیت چیست، باید بفهمیم که در حقوق ایران، مفهوم مالکیت به چندین نوع تقسیم میشود.
برخی از انواع تقسیم مالکیت در حقوق ایران، شامل تقسیم مالکیت به صورت عینی و منافع اقتصادی، مالکیت بر زمین و اموال، مالکیت مفرد و مشترک، و مالکیت اختصاصی و اشتراکی میشوند.
در ادامه، به توضیح مختصری از هر یک از این نوع مالکیتها خواهیم پرداخت.
مالکیت تقسیم شدهی حصری و اشتراکی: یک نمونه دیگر از تقسیم مالکیت که معمولاً دربارهی آپارتمانها به کار میرود، تقسیم مالکیت به شکل حصری و اشتراکی است.
مالکیت حصری به معنای اختصاص یک بخش از آپارتمان است که تنها متعلق به صاحب آن است و بخشهایی از جمله پله، پاگرد، حیاط و پشت بام از بخشهای اشتراکی آپارتمان هستند که تمام ساکنین حق استفاده از آنها را دارند.
میبایست برای اینکه بفهمیم چه تفاوتی بین مالکیت عین و منافع وجود دارد، تعریفی از منافع ارائه دهیم.
به مفهومی که از منافع داریم، آن به عنوان فایده و ارزش عینی است که از مالکیت بر میآید.
به این ترتیب، هر کسی که مالکیت عینی داشته باشد، به طور طبیعی مالک منافع نیز محسوب میشود، مگر آنکه به دلیلی از این حق محروم شده باشد.
اما وقتی شخصی مالک منافع است، او تنها امکان استفاده از فواید و ارزش عینی را دارد و هیچ ادعای مالکیتی بر خود ندارد.
مفهوم "مالکیت عین" به این معنا است که شخص مالک مجاز است از خود ملک و منافع آن بهرهبرداری کند و هرگونه تصرفی در ملک خود داشته باشد.
او میتواند ملک را بفروشد یا به دیگران هدیه دهد و از آن بهرهبرداری کند.
اما تنها در برخی موارد، این حقوق او را محدود میکند که قانون اجازه استفاده از این حقوق را از او سلب کند.
به عنوان مثال، زمانی که مالک خانه را به مستاجر اجاره میدهد، دیگر اجازهای برای استفاده از منافع خانه نخواهد داشت، زیرا این حقوق به مستاجر منتقل شده است.
نتیجه گیری
درنتیجه، بر اساس تحلیلهای انجام شده، میتوان نتیجه گرفت که قرارداد جعاله یک نوع قرارداد خاص و معین است که برای انجام یک عمل خاص، طرف متعهد است که به فرد دیگری که عمل را انجام میدهد، پاداش یا اجرتی مشخص را پرداخت کند.
این قرارداد ممکن است بین اشخاص حقیقی یا حقوقی منعقد شود و شروط اعتبار آن بر اساس قوانین مدنی تعیین میشود.
هرچند که با انعقاد قرارداد جعاله، مشخص نیست که عمل یا کار چگونه انجام خواهد شد، اما قرارداد جعاله در حوزههای مختلفی قابل اعمال است.
بنابراین، لازم است تا مسائل مرتبط با قرارداد جعاله به طور دقیق و دقیقتر مورد بررسی قرار گیرد.