انواع قرارداد کار اعم از دائم ، موقت و معین

در سال 1369، قانونی به منظور حمایت از حقوق کارگران و پیشگیری از سوء استفاده کارفرمایان تصویب شد.
این قانون تعیین می‌کند که کارفرما و کارگر موظف به اعمال و تنظیم یک قرارداد کار هستند.
بنابراین، قرارداد کار به عنوان یک قرارداد معین از طریقی است که بین کارگر و کارفرما برای مراعات حقوق کارگر و تنظیم روابط موجود بین آنها بر اساس قوانین، انجام می‌شود.

این قانون یک قانون اجباری است و به همین دلیل کارگران و کارفرمایان نمی‌توانند توافق کنند یا به عبارتی دیگر کارگران و کارفرمایان نمی‌توانند درباره حقوق و مزایای کارگر زیر حد نصاب قانونی توافق کنند.
در این قانون انواع قراردادهای کاری به صورت رسمی ذکر شده است و این قانون برای همه آنها اعمال می‌شود.

با توجه به اهمیت حاکمیت قانون کار در روابط بین کارگران و کارفرمایان، در این مقاله قصد داریم هدف ما در ابتدا در پاسخ به این سوال است که انواع قرارداد‌های کاری چه می‌باشند؟ سپس در ادامه، قصد داریم درباره قرارداد‌های کاری دائم، موقت و معین صحبت کنیم.
اگر سوالاتی درباره انواع قرارداد کار دارید، ما را همراهی کنید تا در این مقاله به شما کمک کنیم.

انواع قرارداد کار کدامند؟

قانون کار در سال ۱۳۶۹ به منظور حمایت از حقوق کارگران تصویب شد.
این قانون هدف داشت تا قوانینی را برای حفظ حقوق کارگران و تعیین چارچوب قانونی برای روابط بین کارگر و کارفرما فراهم کند.
بنابراین، به طور برخاسته آمده است که کارگر و کارفرما قراردادی به نام قرارداد کار منعقد کنند.
قرارداد کار معامله‌ای است که بر اساس آن کارگر برای یک مدت زمان معین یا نامعین، کاری را برای کارفرما انجام می‌دهد و در مقابل دریافت حق السعی قرارداد شده است.
این قرارداد می‌تواند به صورت کتبی یا شفاهی باشد، به شرطی که از طریق قرارداد به توافق رسیده شود (بنابر ماده ۷ قانون کار).

براساس تبصره آخر ماده ۷ قانون کار، قراردادهای کار براساس زمان تعیین شده برای انجام کار، به دو دسته قراردادهای موقت (شامل قراردادهای کار ساعتی و غیر ساعتی) و قراردادهای غیرموقت (دائم) تقسیم می‌شوند.
علاوه بر این دسته‌بندی‌ها، نوع دیگری از قرارداد کار وجود دارد که در مواد دیگر به آن اشاره شده است و آن، قرارداد کار معین است.
در این نوع قرارداد، برای انجام کار مشخص، توافقی بین کارگر و کارفرما صورت می‌گیرد که در آن، زمان مشخص نشده است و با اتمام انجام کار معین، قرارداد به پایان می‌رسد.
از این رو، طبق قانون کار، انواع قراردادهای کار شامل:

قرارداد استخدام برای موقعیت کاری پایدار

قرارداد استخدام موقت با همکاری برجسته

قرداد کار مشخص شده است.

قرارداد کار دائمی

از نظر قانونی، قرارداد کاری بین دو نفر می‌تواند چندین شکل و نوع داشته باشد.
یکی از انواع قرارداد کاری، قرارداد کار دائم است.
در این نوع قرارداد، مدت زمان اجرای قرارداد تعیین نشده است.
به بیان دیگر، این قرارداد هیچ تاریخ انقضا یا پایانی ندارد.
قرارداد کار دائم یا قرارداد کار غیر موقت، بهترین گزینه برای کارگران است و زمانی به کارفرما پایان می‌دهند که یکی از طرفین قرارداد اعلام کند اجرای قرارداد به پایان رسیده است.
در این قرارداد، هیچ مدت زمان مشخصی برای کار تعیین نمی‌شود و به این ترتیب کارگر در برابر کارفرما حقوق قانونی و امتیازات بهتری را ایجاد می‌کند.

قرارداد کار تعیین‌مدت، کارمند را به استفاده از مزایای خاص شغلی تحت پوشش قرار می‌دهد.
با گذشت زمان، این مزایا شامل سنوات و بیمه بهبود می‌یابد.
همچنین، پس از پایان خدمت، کارمند می‌تواند از مزایای صندوق تامین اجتماعی مانند بازنشستگی و بیکاری استفاده کند.

قرارداد کار موقت

در قسمت‌های قبل، بحث کردیم درباره قرارداد کار و آن را توضیح دادیم که اگر در قرارداد کار، مدت زمان تعیین نشود، آن قرارداد کار به‌عنوان یک قرارداد کار دائم و غیرموقت در نظر گرفته می‌شود.
نوع دیگری از قرارداد کار، قرارداد کار موقت است که در ماده ۷ قانون کار به آن اشاره شده است.
در این حالت‌ها، معمولاً به دلیل ماهیت کار که به صورت غیرمستمر و موقتی است، قرارداد کاری که برای همان دوره منعقد می‌شود نیز موقت است.
البته، حتی اگر قرارداد کار به صورت موقت منعقد شود، این مانعی برای دریافت مزایا مانند بیمه ایجاد نمی‌کند.

در تبصره 1 ماده 7 قانون کار، ذکر شده است که: "حداکثر زمان موقت برای کارهایی با جنبه غیرمستمر، توسط وزارت کار و امور اجتماعی تهیه و تصویب خواهد شد.
" قانون کار نیز مسئولیت تعیین حداکثر زمان انعقاد قرارداد کار موقت را به عهده وزارت کار و امور اجتماعی قرار داده است تا جلوی انعقاد قراردادهایی را که به ضرر کارگر است، بگیرد.
همچنین، در کارهایی که جنبه مستمر دارند، اگر مدت زمانی در قرارداد ذکر نشود، قرارداد کار به عنوان قرارداد دائم تلقی می‌شود.
در اینجا می‌توانید نمونه قرارداد کار موقت را دانلود کنید.

قرارداد کار معین

در صفحات قبل، توضیح دادیم که قراردادهای کاری می توانند دائمی یا موقت باشند.
حالا در این قسمت، به توضیح قرارداد کار معین می پردازیم.
این نوع قرارداد که در مواد 24 و 25 قانون کار به آن اشاره شده است، بر مبنای کاری خاص منعقد می شود.
به عبارت دیگر، توافقی که بین کارفرما و کارگر بر سر انجام یک کار مشخص می باشد.
در این نوع قرارداد، کارفرما ابزار و وسایل لازم را برای انجام کار به کارگر می دهد.
به عنوان مثال، کارگر می تواند وظیفه رنگ کردن خانه را به عهده بگیرد.

در توافقنامه کار معین، اگر طبق توافقنامه، بازه زمانی انجام کار یک سال یا بیشتر باشد، به صورت پیوسته یا غیرپیوسته، کارفرما مکلف است برای هر سال سابقه کار بر اساس آخرین حقوق، مبلغی معادل یک ماه حقوق به عنوان پاداش پایان کار به کارگر پرداخت کند.
این اصل در توافقنامه‌های کار موقت نیز رواج دارد.
همچنین، طبق ماده ۲۴ قانون کار، اگر توافقنامه کار برای بازه زمانی موقت یا به منظور انجام کار مشخص منعقد شده باشد، هیچ یک از طرفین تنها حق فسخ آن را ندارند.