خلاصه مقاله
ارائه دهندگان خدمات تلفنی موظفند اطلاعات ترافیکی حداقل شش ماه پس از ایجاد آنها و اطلاعات کاربران حداقل شش ماه پس از پایان اشتراک را ذخیره کنند.
این اطلاعات شامل نوع خدمات، تجهیزات فنی استفاده شده، مدت زمان استفاده، هویت، آدرس جغرافیایی یا پستی یا پروتکل اینترنتی، شماره تلفن و سایر اطلاعات شخصی می‌شود.
زمانی که یک فرد ادعایی را مطرح می‌کند، احتمالاً دلایلی برای اثبات آن دعوا دارد، همچنین فردی که نسبت به او شکایت شده است نیز دلایلی برای دفاع از خود دارد.
در هر صورت، مراجع قضایی با شروع بررسی پرونده، به بررسی ادله موجود می‌پردازند.
این ادله‌ها که به آنها ادله اثبات دعوی می‌گویند، ممکن است متفاوت باشند.
بعضی اوقات، فرد دعوا را در دادسرا مطرح می‌کند و از جمله دلایل او می‌توان به تهدید از طریق پیامک یا توهین‌هایی که به فرد شده است، اشاره کرد.
در هر صورت، فرد مدعی درخواست دریافت پیامک را می‌دهد.
در این مقاله، به بررسی حفظ اطلاعات توسط اپراتورهای تلفن و دستور قاضی، و همچنین حفظ اطلاعات توسط اپراتورهای تلفن می‌پردازیم.
حفظ اطلاعات توسط اپراتورهای تلفن و دستور قاضی
"نگهداری اطلاعات توسط ارائه دهندگان خدمات تلفنی: وظیفه ارائه دهندگان خدمات تلفنی یا اپراتورهای تلفن، ذخیره کردن داده‌های ترافیکی برای حداقل شش ماه پس از ایجاد آنها و نگهداری اطلاعات کاربران حداقل شش ماه پس از پایان اشتراک را بر اساس قوانین جرایم رایانه‌ای برعهده دارند.
اطلاعات کاربران شامل نوع خدمات، تجهیزات فنی استفاده شده و مدت زمان استفاده، هویت، آدرس جغرافیایی یا پستی یا پروتکل اینترنتی، شماره تلفن و سایر اطلاعات شخصی مربوط به آنها می‌شود.
"
سوالات پر تکرار
- در قانون آیین دادرسی مدنی، مهلت درخواست اعاده دادرسی برای اشخاص مقیم در ایران بیست روز و برای اشخاص مقیم خارج از کشور دو ماه است.
آغاز مهلت درخواست اعاده دادرسی براساس نوع احکام حضوری یا غیابی مشخص می‌شود.
درخواست اعاده دادرسی بررسی مجدد حکم صادر شده را به همراه دارد و در صورت وجود نقض حکم جدیدی صادر می‌شود.
مرجع رسیدگی به درخواست اعاده دادرسی دادگاهی است که حکم قطعی را صادر کرده است.
در صورتی که حکم قطعی توسط دادگاه اولیه صادر شده باشد، همان دادگاه مربوطه به درخواست اعاده دادرسی پاسخ می‌دهد و اگر دادگاه تجدیدنظر حکم قطعی را صادر کند، همان دادگاه مجددا به درخواست اعاده دادرسی پاسخ خواهد داد.
برای مشاهده لیست حکم‌های قطعی، لینک مربوطه را کلیک کنید.
نتیجه گیری
خلاصه: این مقاله به بررسی وظیفه ارائه دهندگان خدمات تلفنی در نگهداری اطلاعات مشترکین پرداخته است.
طبق قوانین جرایم رایانه‌ای، ارائه دهندگان خدمات تلفنی موظف به ذخیره و نگهداری اطلاعات ترافیکی برای حداقل شش ماه پس از ایجاد آنها و اطلاعات مشترکین برای حداقل شش ماه پس از پایان اشتراک می‌باشند.
این اطلاعات شامل نوع خدمات، تجهیزات استفاده شده، مدت زمان استفاده، هویت، آدرس جغرافیایی یا پستی یا پروتکل اینترنتی، شماره تلفن و سایر اطلاعات شخصی مربوط به مشترکین است.
این موضوع نشان می‌دهد که حفظ حریم خصوصی و امنیت اطلاعات مشترکین برای ارائه دهندگان خدمات تلفنی اولویت دارد و به آن اهمیت می‌دهند.