مصادیق محرومیت از حقوق اجتماعی در قانون مجازات جدید
0 (0 نظر ثبت شده)
بدون دسته
محرومیت از حقوق اجتماعی به معنای سلب برخی از حقوق از افراد است. تحت ماده 26 قانون مجازات، حقوق اجتماعی به صورت زیر تعریف می‌شوند: "حقوقی که افراد را به‌صورت تضمین‌شده و برابر با هم برخوردار می‌سازد و به‌عنوان اساسی‌ترین حقوق انسانی در وجود هر فرد فراهم می‌کند." افزودن به این، مجازات محرومیت از حقوق اجتماعی به معنای انکار و سلب این حقوق برای افراد می‌باشد. محرومیت از حقوق اجتماعی شامل موارد زیر است: 1. مشارکت در انتخابات برای ریاست جمهوری، مجلس خبرگان رهبری، مجلس شورای اسلامی و شوراهای اسلامی شهر و روستا 2. عضویت در شورای نگهبان، مجمع تشخیص مصلحت نظام یا هیأت دولت و تصدی معاونت رئیس جمهور 3. تصدی ریاست قوه قضائیه، دادستانی کل کشور، ریاست دیوان عالی کشور و ریاست دیوان عدالت اداری 4. انتخاب یا عضویت در انجمن‌ها، شوراها، احزاب و جمعیت‌ها به موجب قانون یا با رأی مردم 5. عضویت در هیأت‌های منصفه و امناء و شوراهای حل اختلاف 6. اشتغال به عنوان مدیر مسؤول یا سردبیر رسانه‌های گروهی 7. استخدام و یا اشتغال در کلیه دستگاه‌های حکومتی اعم از قوای سه گانه و سازمان‌ها و شرکت‌های وابسته به آنها، صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، نیروهای مسلح و سایر نهادهای تحت نظر رهبری، شهرداری‌ها و مؤسسات مأمور به خدمات عمومی و دستگاه‌های مستلزم تصریح یا ذکر نام برای شمول قانون بر آنها 8. اشتغال به عنوان وکیل دادگستری و تصدی دفاتر ثبت اسناد رسمی و ازدواج و طلاق و دفتریاری 9. انتخاب به سمت قیم، امین، متولی، ناظر یا متصدی موقوفات عام 10. انتخاب به سمت داوری یا کارشناسی در مراجع رسمی 11. استفاده از نشان‌های دولتی و عناوین افتخاری 12. تأسیس، اداره یا عضویت در هیأت مدیره شرکت‌های دولتی، تعاونی و خصوصی یا ثبت نام تجارتی یا مؤسسه آموزشی، پژوهشی، فرهنگی و علمی.
در قانون، برای جرایم مختلف مجازات‌هایی در نظر گرفته شده است که به سه دسته مجازات اصلی، مجازات تکمیلی و مجازات تبعی تقسیم می‌شوند. در انواع مجازات، زیرمجموعه‌ها و قواعد خاص خود را دارند. یکی از انواع مجازات، مجازات محرومیت از حقوق اجتماعی است که به آن در قانون با عنوان مجازات تکمیلی و تبعی اشاره شده است. در ماده 26 قانون مجازات اسلامی سال ۱۳۹۲، به مجازات محرومیت از حقوق اجتماعی پرداخته شده است. این مقاله به بررسی مصادیق مجازات محرومیت از حقوق اجتماعی و مدت زمان اعمال آن می‌پردازد.
مصادیق مجازات محرومیت از حقوق اجتماعی
محرومیت از حقوق اجتماعی به معنای سلب برخی از حقوق از افراد است. تحت ماده 26 قانون مجازات، حقوق اجتماعی به صورت زیر تعریف می‌شوند: «حقوقی که افراد را به‌صورت تضمین‌شده و برابر با هم برخوردار می‌سازد و به‌عنوان اساسی‌ترین حقوق انسانی در وجود هر فرد فراهم می‌کند.» افزودن به این، مجازات محرومیت از حقوق اجتماعی به معنای انکار و سلب این حقوق برای افراد می‌باشد.
۱. مشارکت در انتخابات برای ریاست جمهوری، مجلس خبرگان رهبری، مجلس شورای اسلامی و شوراهای اسلامی شهر و روستا ۲. عضویت در شورای نگهبان، مجمع تشخیص مصلحت نظام یا هیأت دولت و تصدی معاونت رئیس جمهور ۳. تصدی ریاست قوه قضائیه، دادستانی کل کشور، ریاست دیوان عالی کشور و ریاست دیوان عدالت اداری ۴. انتخاب یا عضویت در انجمن‌ها، شوراها، احزاب و جمعیت‌ها به موجب قانون یا با رأی مردم ۵. عضویت در هیأت‌های منصفه و امناء و شوراهای حل اختلاف ۶. اشتغال به عنوان مدیر مسؤول یا سردبیر رسانه‌های گروهی ۷. استخدام و یا اشتغال در کلیه دستگاه‌های حکومتی اعم از قوای سه گانه و سازمان‌ها و شرکت‌های وابسته به آنها، صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، نیروهای مسلح و سایر نهادهای تحت نظر رهبری، شهرداری‌ها و مؤسسات مأمور به خدمات عمومی و دستگاه‌های مستلزم تصریح یا ذکر نام برای شمول قانون بر آنها ۸. اشتغال به عنوان وکیل دادگستری و تصدی دفاتر ثبت اسناد رسمی و ازدواج و طلاق و دفتریاری ۹. انتخاب به سمت قیم، امین، متولی، ناظر یا متصدی موقوفات عام ۱۰. انتخاب به سمت داوری یا کارشناسی در مراجع رسمی ۱۱. استفاده از نشان‌های دولتی و عناوین افتخاری ۱۲. تأسیس، اداره یا عضویت در هیأت مدیره شرکت‌های دولتی، تعاونی و خصوصی یا ثبت نام تجارتی یا مؤسسه آموزشی، پژوهشی، فرهنگی و علمی. ملاحظات: لطفاً از تگ html مانند و استفاده کنید.