حضانت فرزند دختر

حضانت فرزند دختر تا هفت سالگی

با توجه به ماده 1169 قانون مدنی، حکم حضانت و نگهداری کودکی که والدین او جدا از یکدیگر زندگی می‌کنند، بر این است که تا سن هفت سالگی، حق اولویت حضانت به مادر تعلق دارد و پس از آن به پدر می‌رسد.
وقتی والدین به طلاق برسند یا به دلیلی از یکدیگر جدا زندگی کنند، مادر حق حضانت بر روی فرزند دختر تا سن هفت سالگی دارد و پدر در این خصوص حقی ندارد.

به طور کلی، قانون‌گذار به دلیل عواطف مادری و توانایی بهتر مراقبت از فرزندان، حضانت فرزند دختر و پسر تا سن هفت سالگی را به مادر واگذار کرده است.
این تصمیم به معنای این است که در این سن، مادر می‌تواند به بهترین شکل نیازهای فرزندان خود را رفع کند و آنها را تحت مراقبت خود داشته باشد.

در این بخش از مقاله، ما به بررسی چالش حضانت فرزند دختر در بازه سنی هفت تا نه سال می‌پردازیم.
اگر شما نیز علاقه‌مند هستید تا اطلاعات بیشتری درباره موضوع حضانت بدست آورید، بهتر است مقاله‌ای که در آن به طور ویژه به موضوع حضانت پرداخته شده است را در زیر مطالعه فرمایید.

حضانت فرزند دختر از هفت سالگی تا نه سالگی

در بخش قبلی از مقاله، در رابطه با حضانت برای دختران تا سن هفت سالگی توضیحاتی ارائه داده شد.
واضح شد که قانون این مسئله را در نظر گرفته و حضانت یک دختر تا سن هفت سالگی را به مادر واگذار کرده است.
اکنون، نقشه برای بررسی وضعیت حضانت بعد از سن هفت سال تا تحت تأثیر قوانین شرعی در سن 9 سال، روشن شده است و تفصیلات این مسئله بیان خواهد شد.

ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی حقوقی است که نحوه تقسیم وظیفه حضانت برای فرزندان را تنظیم می‌کند.
طبق این ماده، تا سن هفت سالگی، مادر حق اولیه حضانت برای دختر خود را دارد و سپس این حق به پدر منتقل می‌شود.
بنابراین، پس از سن هفت سالگی، پدر مسئولیت حضانت فرزند دختر را بر عهده خواهد داشت، مگر آنکه خلافی رخ دهد و در این صورت، قاضی با توجه به مصلحت فرزند، تصمیم خواهد گرفت.

این نکته بسیار حیاتی است که در این سن، به عبارتی از 7 تا 9 سالگی، حضانت فرزند دختر که به پدر مربوط می‌شود، مادر همچنان حق دیدار با فرزند خود را دارد و نمی‌توان این حق را از او گرفت.
در واقع، حق دیدار مادر با فرزند خود چیزی است که می‌بایست به او تعلق داشته باشد و حق این است که از آن بهره‌مند شود.

حضانت فرزند دختر بعد از نه سالگی

همانگونه که پیشتر ذکر کردیم، پس از سن نه سالگی، فرزند دختر از نظارت والدین خود جدا می‌شود، این موضوع به دلیل رسیدن او به سن بلوغ است.
به همین جهت قانون، دربارۀ نظارت بر دختر پس از سن نه سالگی، تصمیم خاصی اتخاذ نکرده است.

بنابراین، هنگامی که یک فرزند دختر سن نه سال تمام را به دست می‌آورد، او قادر است برای زندگی با یکی از والدین خود انتخاب داشته باشد.
به عنوان مثال، اخذ حضانت برای یک دختر دوازده ساله نیاز به اقدام قانونی ندارد؛ زیرا خود فرزند دختر باید تصمیم بگیرد که اراده دارد با کدام یک از والدین خود زندگی کند.

در شرایط خاصی، برای دریافت حضانت دختر، لازم است شرایط قانونی فراهم شود و فرد مسئول حضانت، باید شرایطی از جمله انحطاط اخلاقی را دارا باشد.
افرادی که به دنبال کسب اطلاعات بیشتر درباره حضانت دختر پس از نه سالگی هستند، می توانند مقاله زیر را بررسی کنند: مقاله زیر بررسی حضانت دختر پس از نه سالگی

حق حضانت فرزند دختر با کیست

یکی از سؤالات شائبه‌برانگیز و کاربردی درباره مسئله حضانت، مربوط به حق حضانت فرزند دختر است.
در اینجا قصد داریم با استفاده از ضوابط حقوق مدنی، بررسی کنیم که طبق قانون موجود، چه کسی می‌تواند حق حضانت فرزند دختر را داشته باشد.

در پاسخ به این سؤال، باید تأکید کرد که همانطور که در قسمت‌های قبلی این مقاله توضیح داده شده است، حق حضانت فرزند دختر به هیچ پدر یا مادر خاصی اختصاص ندارد.
در واقع، تعیین کننده صلاحیت حضانت، هم به استناد به بازه سنی که فرزند دختر در آن است و هم به استناد به نیاز و مصلحت اوست که تعیین می‌کند کدام والدین مجاز به حضانت آنچه استناد به شکل نوشته‌ای در متن، حق حضانت را داشته باشند.

به طور قانونی، اگر موارد سلب حضانت وجود نداشته باشد، تا سن 7 سالگی، حضانت کامل دختر با مادر او است و از سن 7 تا 9 سالگی، حضانت دختر با پدر است.
پس از بلوغ دختر، او تصمیم می‌گیرد با کدامیک از والدین خود زندگی کند.

در مواقعی که پدر از بین رفته و یا حضانت او برای هر دلیلی به مادر واگذار نشده باشد، مادر در اولویت است و حتی اگر باز هم ازدواج کرده باشد، مادر با توجه به قوانین حمایت از خانواده، در نظر گرفته خواهد شد.
اصلی ترین نقشه که قوانین حفاظت از خانواده دارند، بهترین منافع فرزند است.
اگر مادر می تواند به قاضی اثبات کند که زندگی فرزند دختر با او و همسر جدیدش به نفع او است، حق حضانت او از او گرفته نخواهد شد.

شرایط حضانت فرزند دختر

بطور کلی، برای شخصی که قصد حضانت و سرپرستی فرزند دختر خود را دارد، لازم است که شرایط قانونی مربوط به این مسئله را داشته باشد.
معنای شرایط قانونی این است که شخص مورد نظر نباید به شکلی موجب سلب حق حضانت شود.
در زیر به این شرایط و وضعیت ها اشاره خواهیم کرد:- آگاهی از قانون: افراد بهتر است با قوانین و مقررات مربوط به حضانت و سرپرستی آشنا باشند.
این آگاهی می‌تواند به دقیق‌تر درک کامل از این مسئله و روش‌های حفظ حقوق خود کمک کند.
- شرایط جسمانی و روحی: طبق قوانین، شرایط جسمانی و روحی افراد نیز بررسی می‌شود.
این شامل وضعیت سلامتی، توانبخشی پس از بیماری یا صدمه، استعداد و دانش مناسب در موضوع تربیت و مراقبت فرزندان است.
- داشتن مناسب‌ترین محیط زندگی: شخصی که قصد حضانت و سرپرستی فرزند دختر را دارد، باید قادر باشد محیطی مناسب برای زندگی فرزند فراهم کند.
این شامل مسکن، تأمین نیازهای ضروری و فراهم کردن امکانات آموزشی و سرگرمی است.
- ارتباط والدین: درصورتی که والدین در ارتباط خوب و سازنده باشند و توانایی همکاری در تربیت و مراقبت از فرزند را داشته باشند، این نیز تأثیر مثبتی بر حضانت و سرپرستی آنها خواهد داشت.
- منافع و حقوق فرزند: حضانت و سرپرستی باید به نحوی باشد که منافع و حقوق فرزند را حفظ کند.
این شامل تأمین نیازهای روحی، جسمانی و عاطفی فرزند، دسترسی به تحصیلات، صحبت با والدان دیگر و تقویت روابط خانوادگی است.
درنهایت، برای حضانت و سرپرستی فرزند دختر خود، بهتر است شخص مورد نظر به شرایط قانونی مورد نیاز این امر توجه کرده و از این شرایط پیروی نماید.
استفاده از راهنمایی حقوقی و مشاوره از کارشناسان نیز کمک بزرگی خواهد بود.

درباره ی مادر، تصمیم گیرنده قانون، حضانت از مادر را غیرممکن و بی جا دانسته و از ازدواج مادر جدا کرده است.
اگر مادری تمایل داشته باشد حق حضانت فرزند خود را بدست آورد، باید شرایط لازم برای حضانت فرزند دختر خود را داشته باشد.
همچنین، این موارد نباید در صورتی که تمایلی به حضانت فرزند نداشته باشد، وجود داشته باشد.

«در رابطه با پدر و سایر افراد، شرایط حضانت فرزند دختر به شکل زیر است: افراد باید توانایی مراقبت از کودک را داشته باشند و بدون انحطاط اخلاقی یا مشکلاتی مانند اعتیاد به مواد مخدر یا دست داشتن در اعمال فاسد نباشند.
بدیهی است که این شرایط همچنین برای مادر حاکم است و به طور کلی، هر عملی که منافع دختر را به خطر می اندازد، باعث می شود که فرد حاضر در حضانت دیگر شرایط مناسب برای حضانت دختر را نداشته باشد.
»

بعد از توضیح دادن درباره این که حضانت فرزند دختر به چه کسی تعلق دارد و شرایط آن چگونه است، در این بخش از مقاله، می‌خواهیم درباره قانون حضانت فرزند دختر صحبت کنیم و به این سؤال پاسخ دهیم که کدامیک از قوانین برای تعیین حضانت فرزند دختر استفاده می‌شود و به عبارتی قوانین حضانت فرزند دختر به ارمغان می‌آورند.

مطلبی که در بخش‌های قبلی مقاله ذکر شد، درباره وضعیت حضانت فرزند دختر در سنین مختلف به صورت زیر بیان شد:تا ۷ سال تمام: .
.
.
۷ تا ۹ سال: .
.
.
بیش از ۹ سال: .
.
.
توضیح داده شد که قوانین حضانت دختر به همراه قوانین مدنی و حقوق حمایت از خانواده است و قانون جداگانه ای برای آن وجود ندارد.
در این بخش از مقاله، ما قصد داریم بررسی کنیم که تا چند سالگی حضانت فرزند دختر با مادر است.

برای بررسی موضوعی که ذکر شد، باید به ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی مراجعه کنیم.
این ماده مشخص می‌کند که در صورت جدایی والدین و زندگی مجزا، حضانت و مراقبت از فرزند از هم، تا سن هفت سالگی، به مادر تعلق دارد و پس از آن می‌تواند به پدر واگذار شود.