خلاصه مقاله
در خلاصه این مقاله آمده است که حضانت فرزند پس از طلاق براساس سن فرزند تعیین میشود.
تا سن ۷ سالگی، حق حضانت بیشتر برای مادر است و پس از آن به پدر واگذار میشود.
درصورت بروز اختلاف پس از هفت سالگی، تصمیم دادگاه و مصلحت کودک در تعیین حضانت نقش دارد.
حضانت برای اطفال است و درباره افراد بالغ اعمال نمیشود.
بعد از رسیدن به سن بلوغ، فرزندان قادر به تصمیمگیری درباره زندگی با کدام والدین خواهند بود.
همچنین در مورد حضانت و پرورش کودکان پس از طلاق، نیاز است که والدین مراقبت و حضانت از فرزندان خود را در نظر بگیرند.
همچنین باید تفاوت بین حضانت و ولایت را در نظر گرفت.
تا سن 18 سالگی، ولایت به عهده پدر است و پس از فوت پدر، ولی بزرگ مسئول ولایت فرزندان میشود.
در قسمت دوم مقاله به بررسی موارد سلب حضانت پرداخته شده است.
این موارد شامل اعتیاد به مواد مخدر و الکل، اقدام به اعمال فساد، رنجیدن از بیماریهای روانی، سوء استفاده از کودک و تکرار ضرب و جراحت است.
خانواده یکی از عوامل حیاتی در رشد و تربیت فرزندان نقش بسیار مهمی دارد.
با این حال، گاهی به دلیل برخی مشکلات، والدین از یکدیگر جدا میشوند و ازدواج را خاتمه میدهند، که این موضوع بر روی آینده فرزندانشان تأثیر بسزایی دارد.
به همین دلیل، مسئلهی حضانت فرزندان به یکی از موارد مهم در حوزهی حقوق خانواده تبدیل شده است که قانونگذار مقرراتی را در جهت تنظیم حضانت فرزندان پس از طلاق تدوین کرده است.
حضانت و پرورش کودکان پس از طلاقحضانت، به معنای سرپرستی و مراقبت از فرزندان پس از طلاق است.
این حق متعلق به هر دو والدین میباشد و هیچکدام از آنها نمیتوانند از این وظیفه مهم خود بیتفاوت باشند.
حتی پس از جدایی، والدین موظفند به فرزندان خود مراقبت کنند.
حضانت بر اساس سن و جنسیت فرزند تقسیم میشود و میتواند به پدر یا مادر تعلق بگیرد.
این تقسیم بر اساس شرایط خاص هر خانواده و بهترین منافع کودک صورت میپذیرد.
در این مقاله به پاسخ دادن به سؤالات زیر میپردازیم:- تکلیف حضانت فرزندان پس از طلاق مخصوص به کدام یک از والدین است؟- پایان مدت حضانت فرزند به کی میرسد و تا کی والد قادر است به حضانت فرزند ادامه دهد؟- چه شرایطی در قبال حضانت فرزند با مادر یا با پدر وجود دارد؟- چگونه حضانت فرزندان بالای 18 سال باید مورد بررسی قرار گیرد؟در این مقاله، با استفاده از تگهای `` و `` به موارد فوق پرداخته خواهد شد.
حضانت فرزند بعد از طلاق
این امکان وجود دارد که زوجی که ازدواج آنها به سر رسیده است، بچههایی داشته باشند که پس از طلاق باید از آنها مراقبت کنند.
حضانت، حق و وظیفه هر دو والدین است و هیچ یک از آنها نمیتوانند از این وظیفه سر باز کنند و اگر از انجام آن خارج شوند، دادگاه میتواند آنها را به مسئولیت ملزم کند.
"حضانت فرزند پس از طلاق براساس سن فرزند تعیین میشود، طبق قانون مدنی: برای حضانت و نگهداری اطفالی که والدینشان از یکدیگر جدا زندگی میکنند، در زمان کمتر از هفت سالگی، حق حضانت بیشتر برای مادر است و پس از آن با پدر است.
در صورت بروز اختلاف پس از هفت سالگی، حضانت فرزند به تشخیص دادگاه و با رعایت مصلحت کودک تعیین میشود.
"
به عبارت دیگر، به عنوان نتیجه از جدایی والدین، حقّ حضانت فرزند تا پایان هفت سالگی به مادر تعلق خواهد گرفت و پس از آن، تا رسیدن به سن بلوغ، وظیفه حضانت در اختیار پدر قرار خواهد گرفت.
هنگامی که فرزند بالغ و از دوران کودکی خارج شود، تصمیم درباره زندگی با کدام فرد را وی خواهد گرفت و این سن بلوغ برابر با نه سال برای دختران و پانزده سال قمری برای پسران میباشد.
پایان مدت حضانت بچه
همانطور که در قسمت قبل توضیح داده شد، در حال حاضر مادر تا سن هفت سالگی برای حضانت فرزند دختر و پسر صلاحیت دارد و پس از آن، حضانت تا دوران بلوغ به عهده پدر میباشد.
پس از دوره بلوغ نیز این خود فرزند است که باید تصمیم بگیرد میخواهد با کدام یک از والدین زندگی کند.
در واقع، هنگامی که بچه ها به سن بلوغ شرعی می رسند، دیگر نیازی به حضانت ندارند و آنها می توانند تصمیم بگیرند که با کدامیک از والدین خود زندگی کنند.
حضانت فقط برای اطفال است و درباره افراد بالغ اعمال نمی شود.
نکته ای که بسیار اهمیت دارد این است که باید تفاوت بین حضانت و ولایت را در نظر بگیریم.
فرزندان، تا زمانی که به سن هجده سالگی نرسیدهاند، به عنوان افراد غیر رشید محسوب میشوند.
به این معنی که بعد از رسیدن به سن بلوغ، اگرچه بالغ شدهاند اما قدرت تصمیمگیری در مسائل مالی خود را ندارند و این تصمیم را به ولی خود واگذار میکنند.
ولایت فرزندان بهطور کلی به عهده پدر است و در صورت فوت پدر، ولی بزرگ (پدر بزرگ) فرزندان مسئول ولایت آنها میشود.
بنابراین، اگرچه حضانت فرزند ممکن است به مادر واگذار شود، اما ولایت تا سن 18 سالگی به پدر تعلق دارد.
به سن بلوغ دختران نه سال کامل در تقویم قمری و به سن بلوغ پسران پانزده سال کامل در تقویم قمری میرسیم.
از این رو، زمان پایان دوران حضانت کودک با توجه به زمان بلوغش مشخص خواهد شد.
پس از بلوغ، او خود تصمیم میگیرد که با چه کسی زندگی کند.
حضانت فرزند تا چند سالگی با مادر است
تطبیق با قانون مدنی برای تعیین نسبت نگهداری و حضانت از فرزندان تا سن هفت سالگی، حق حضانت را به مادر اعطا مینماید.
پس از آن، مسئولیت حضانت از بچه به پدر منتقل میشود.
طبق ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی: "برای حضانت و نگهداری کودکی که والدینش مجزا از یکدیگر زندگی میکنند، مادر تا سن هفت سالگی دارای اولویت است و پس از آن مسئولیت حضانت به پدر میرسد.
"
در صورتی که پس از هفت سالگی، مادر ادعا کند که پدر، برای دلایلی از قبیل اعتیاد، بیماری روانی یا فساد و فحشا، صلاحیت حضانت فرزند را ندارد، باید این ادعا را در دادگاه مطرح کند.
پس از آن، دادگاه بر اساس توجه به مصلحت فرزند، تصمیم نهایی خود را در این باره اتخاذ خواهد کرد.
این نکته با وضوح در تبصره ماده 1169 اعلام شده است: "بعد از هفت سالگی، در صورت بروز اختلاف، حضانت کودک با رعایت مصلحت کودک به تشخیص دادگاه خواهد بود.
"
اگرچه حق و تکلیف حضانت فرزند تا ۷ سالگی با مادر است، اما در صورتی که شرایط سلب حضانت فرزند از مادر وجود داشته باشد، این حق از بین میرود و پدر میتواند حضانت را از مادر بگیرد.
اولین شرط سلب حضانت عبارت است از ابتلا به جنون یا ازدواج مجدد مادر.
طبق قانون مدنی، در مورد حضانت فرزند در صورت ازدواج مجدد مادر و جنون او، اگر مادر در مدتی که حضانت طفل با او است، مبتلا به جنون شود یا با دیگری ازدواج کند، حق حضانت با پدر خواهد بود.
در قسمت دوم از موارد سلب حضانت فرزند، یکی از امور موردتأکید، انحطاط اخلاقی است.
موارد انحطاط اخلاقی در بند ۱۱۷۳ قانون مدنی بررسی شدهاند که به شرح زیر است: ۱.
اعتیاد زیانآور به مواد مخدر، الکل و قمار.
۲.
اقدام به اعمال فساد و پلیدی، با تهدید اخلاق و شئونات مردم.
۳.
رنجیدن از بیماریهای روانی با تأیید پزشک قانونی.
۴.
سوء استفاده از کودک یا اجبار او به شرکت در فعالیتهای غیراخلاقی مانند فساد و پلیدی، آزار و اذیت و قاچاق.
۵.
تکرار نهادن ضربهها و جراحتزدن به میزانی که خارج از حد نرمال باشد.
در طی خلاصهبندی به سؤال اینکه تا چند سالگی حضانت فرزند با مادر است، باید بیان کرد که اصولاً تا سن ۷ سالگی حضانت بچه با مادر خواهد بود و پس از آن تا رسیدن به سن بلوغ، به پدر واگذار خواهد شد.
حضانت فرزند بالای 18 سال
سوالات پر تکرار
- برای مورد مذکور، در این مقاله قصد داریم به بررسی دو لایحه مربوط به دعوای اعسار از پرداخت محکوم به از طرف طلبکار و تجدید نظر خواهی اعسار از پرداخت محکوم به از طرف بدهکار، به صورت جداگانه بپردازیم.
همچنین، در ادامه متن و نمونه PDF این دو لایحه را ارائه خواهیم داد.
در یک مرحله قبل، به بررسی مسئلهای پرداخته شده است که در صورتی که شخص مدعی درخواست عدم توانائی را ارائه کند و طرف مقابل به آن معترض باشد، میتواند یک لایحه پاسخ به این ادعا تهیه کرده و بهصورت رسمی به دادگاه قابل قبول برای درخواست توانائی ارائه نماید.
حاظرایم آن نکتهای را بیان کنیم که فردی که نسبت به پذیرش درخواست اعسار معترض است، میتواند بر اساس هر دلیلی که دارد، از اسناد و مدارک مربوطه حمایت کرده و آنها را به دادگاه اعسار ارائه نماید؛ علاوه بر این، اگر به نظر او شرایط مناسب برای درخواست اعسار وجود ندارد، میتواند اعتراض کند.
پاسخ به سوال مذکور اثباتی است.
خوشبختانه، در مراحل قضایی، حق اعتراض درخواست اعسار برای بستانکار تعبیه شده است و به او این امکان داده میشود که قبل از صدور حکم توسط قاضی، دفاعیات خود را به دادگاه ارائه کند و متن پاسخی به این اعتراض را تقدیم نماید.
با این مناسبت، در این بخش، به منظور نمایش نمونهای از متن پاسخی به اعتراض بستانکاران درباره برداشت از محکومیت، قصد داریم یک تمپلیت را ارائه دهیم.
مفهوم اصلی این متن این است که در این مقاله، به حالت دوم یعنی "اعسار از پرداخت محکوم به" توجه شده است.
بر طبق قانون اجرای محکومیت های مالی، "ادعای اعسار از پرداخت محکوم به" باید از طریق طرح دادخواست ارائه شود و حداکثر یک ماه پس از تاریخ ابلاغ اجرائیه، این دادخواست باید به دادگاه ارائه شود.
یکی از شرایط ارائه دادخواست اعسار این است که حداقل دو نفر شاهد که از وضعیت معسر و زندگی وی آگاهی داشته باشند، استشهادیه را امضا کنند.
بر اساس قوانین، تعارض میتواند به دو شکل ناقصی رخ دهد.
اول، تعارض ناقص در پرداخت هزینه دادرسی است که به این معنا است که شخصی که قدرت مالی برای پرداخت هزینه دادرسی را ندارد، موقتاً از پرداخت آن معاف میشود.
دوم، تعارض ناقص از پرداخت بدهی محسوب میشود.
در این حالت، اگر فردی محکوم به پرداخت بدهی خود به شخص دیگری شده و دارای اموال کافی برای پرداخت بدهی نباشد یا به آن اموال دسترسی نداشته باشد، قاضی میتواند به طور موقت شخص را از پرداخت آن معاف کند و حکم تسویه بدهی را صادر کند.
نتیجه گیری
با توجه به تحلیلهای فوق، میتوان نتیجه گرفت که حضانت فرزند پس از طلاق براساس سن فرزند تعیین میشود.
تا سن هفت سالگی حق حضانت بیشتر برای مادر است و پس از آن به پدر واگذار میشود.
اما در صورت بروز اختلاف پس از هفت سالگی، تصمیم نهایی توسط دادگاه و با رعایت مصلحت کودک تعیین خواهد شد.
از آنجا که حضانت فقط برای اطفال و درباره افراد بالغ اعمال نمیشود، زمان پایان دوران حضانت کودک با توجه به زمان بلوغ مشخص خواهد شد.
هنگامی که فرزند بالغ و از دوران کودکی خارج میشود، خود تصمیم میگیرد با کدام فرد زندگی کند.
به این ترتیب، حضانت پس از طلاق بر اساس سن فرزند تعیین میشود و تصمیمگیری درباره زندگی با کدام والد را خود فرزند بر عهده میگیرد.
حضانت و پرورش کودکان پس از طلاق باید بر اساس مصلحت آنها و شرایط خاص هر خانواده تقسیم شود.
در این حالت، کارهای خونه و محافظت از فرزندان پس از طلاق وظیفه هر دو والدین است و هر یک از آنها نمیتواند از این وظیفه مهم بیتفاوت باشد.
همچنین باید تفاوت بین حضانت و ولایت را در نظر گرفت.
ولایت فرزندان بهطور کلی به عهده پدر است و در صورت فوت پدر، ولی بزرگ مسئول ولایت فرزندان میشود.
در نهایت، تا زمان رسیدن فرزند به سن هجده سالگی، او باز هم به عنوان فرد غیررشید محسوب میشود و قدرت تصمیمگیری در مسائل مالی خود را ندارد و این تصمیم را به ولی خود واگذار میکند.