انواع و اقسام اقرار

یک فرد که در دادگاه شکایتی را مطرح می‌کند، باید قادر باشد موضوع خود را با دلایل کافی در دادگاه اثبات کند.
یکی از مهمترین ادله اثبات دعوا، اقرار است.
اقرار به معنای آن است که یک فرد موضوعی را به زیان خود و به سود دیگری مطرح کند.
این اقرار می‌تواند به صورت گوناگون و متنوعی انجام شود که همه آن‌ها در صورت رعایت شرایط اقرار، معتبر و صحیح هستند.
در این مقاله قصد داریم به بررسی انواع و اقسام اقرار در ادله اثبات دعوا پرداخته و ابتدا به توضیح اقرار می‌پردازیم و در ادامه انواع اقرار را مورد بحث قرار می‌دهیم.

اقرار در ادله اثبات دعوا

یکی از عوامل مهم در اثبات دعوا، اقرار است.
اقرار به معنای اخبار دادن به صورت قطعی یا غیر قطعی به حقی برای دیگری به ضرر خود می باشد.
برای اثبات صحت اقرار، باید شرایط خاصی را رعایت کرد که در قوانین تعیین شده اند.
به عنوان مثال، فرد اقرار کننده باید عاقل باشد.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره اقرار، می توانید روی لینک کلیک کنید.
البته، اقرار را می توان به چندین شیوه دسته بندی کرد؛ گاهی بر اساس نحوه انجام آن، گاهی بر اساس محل آن و گاهی بر اساس نوع اقرار.
به همین دلیل، انواع و اقسام اقرار در اثبات دعوا شامل اقرار قاطع یا غیر قاطع، اقرار صریح یا ضمنی، اقرار قضایی یا غیر قضایی، اقرار کتبی یا شفاهی و اقرار ساده، مقید یا موصوف می شوند که در ادامه به آنها پرداخته خواهد شد.

اقسام اقرار

با توجه به قوانین و مقررات متنوع و رویه‌های موجود در دادگاه‌ها، می‌توان تعداد زیادی از اقرارها را شامل زیرمجموعه‌های زیر دانست:- اقرارهای اجباری: این نوع اقرارها به طور مستقیم توسط دادگاه، از طریق فشار یا حکم قضایی برای افراد تحت نظر صادر می‌شود.
- اقرارهای داوطلبانه: در این حالت، افراد به طور خودجوش به دادگاه مراجعه کرده و اقرار خود را ارائه می‌دهند.
- اقرارهای خطی: در این نوع اقرار، شخص موظف است اقرار خود را به نوشته در بیاورد و امضاء کند.
- اقرارهای شفاهی: در این حالت، شخص به طور شفاهی اقرار خود را می‌دهد و بدون نوشته و امضاء اقدام می‌کند.
- اقرارهای علالیتی: در برخی موارد، با ارائه مدارک و شواهد، اقرارهایی به عنوان مدتی جایگزین اقرار مستقیم می‌شوند.
- اقرارهای الکترونیکی: با پیشرفت فناوری، این نوع اقرارها نیز رواج پیدا کرده‌اند، که به صورت الکترونیکی انجام می‌شوند.
- اقرارهای غیر رسمی: این نوع اقرارها در مواقعی ارائه می‌شوند که دادگاهی برگزار نشده و توافقات در حد مذاکرات انجام می‌شود.
در کل، با توجه به مقررات و رویه‌های مختلف دادگاه‌ها، می‌توان اقرارها را در انواع و اقسام متنوعی تقسیم بندی کرد.

اقرار محکم و قاطع

اگر میخواهید اقرار قاطع یا ادعای طرف مقابل را ثابت کنید، از تگ اقرار قاطع استفاده کنید.
اما اگر تنها برخی از عناصر آن را اثبات کنید، از تگ اقرار غیر قاطع استفاده کنید.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره اقرار قاطع و غیر قاطع اینجا را کلیک کنید.

اقرار صریح و اقرار ضمنینوعی اقرارها و تعهدات قانونی را می‌توان به صورت صریح یا ضمنی دسته‌بندی کرد.
اقرار صریح واقعیت آن را تأیید کرده و به صورت صریح و بی ابهام ابراز می‌کند.
برخلاف آن، اقرار ضمنی به طور ضمنی بیان می‌شود و از رفتارها یا اظهارنظرهای نشان دهنده قصدی و تمایل آشکار به ارتکاب یک تعهد معین برخوردار است.
این دو نوع اقرار با توجه به شرایط و عوامل محیطی ممکن است متفاوتی داشته باشند و در یک قضیه حقوقی می‌توانند تأثیرات مختلفی داشته باشند.

اگر فردی به طور صریح یک امر را بیان کند، به آن "اقرار صریح" گفته می‌شود.
اما اگر گفتار یا رفتار فرد به گونه‌ای باشد که نشان دهنده پذیرش مسئله مرتبط باشد، آن را "اقرار ضمنی" می‌نامیم.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره "اقرار صریح و اقرار ضمنی"، می‌توانید اینجا را کلیک کنید.

قبولی در دادگاه و قبولی در خارج از دادگاه.

بر اساس قوانین، اقرار در دادگاه گاهی در حین دعوا و در خارج از دادگاه نیز اتفاق می افتد.
برای مشاهده اقرار در دادگاه، قابلیت کلیک کردن را از صفحه استفاده نمایید.

تعهد کتبی و تعهد شفاهی

همانطور که نامش نشان می‌دهد، اقرار می‌تواند به دو شکل مختلف، متنی (کتبی) یا شفاهی، صورت بگیرد.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره اقرار کتبی و اقرار شفاهی، می‌توانید بر روی لینک زیر کلیک کنید: اطلاعات بیشتر درباره اقرار کتبی و اقرار شفاهی