اعتبار قولنامه

قراردادها، به عنوان یکی از اسناد حقوقی مهم، اهمیت ویژه‌ای دارند.
در عرف، قراردادها به عنوان مدرکی برای تایید وجود قرارداد خرید و فروش شناخته شده‌اند.
این قراردادها نه تنها نشان از تعهد مثبت برای انعقاد قرارداد بیع برجسته می‌شوند، بلکه مفهوم و نماد مبایعه وجود دارند.
قوانین و مقررات مربوطه باید در اعمال قراردادها رعایت شده و تمامی قوانین و مقررات معتبر جهت رسیدن به اعتبار کافی اجرا شوند.

با توجه به حقیقتی که در جامعه قابل قبول است، توافق نامه به عنوان معادلی برای قرارداد فروش محصول یا خدمات استفاده می شود و شخص ها با استفاده از آن، مالکیت خود را بر مال منتقلی یا غیر منتقلی اثبات می کنند، لازم است که از شرایط و مواردی که سبب اعتبار توافق نامه می شود، آگاه باشند تا به خصوص در حالت دفاع یا دعوا، با تضعیف اعتبارتوافق نامه مواجه نشوند.

در این متن قصد داریم درباره ارزش و اهمیت قولنامه‌ها، به ویژه قولنامه‌های عادی در دادگاه، صحبت کنیم.
در صورتی که قولنامه به صورت دست‌نویس باشد، اعتبار آن پس از فوت نماینده یا در صورتی که تاریخ قرارداد مشخص نشده باشد، چگونه محسوب می‌شود؟ همچنین، در ارتباط با ارزش قولنامه‌ها در زمان تهیه محضری و بنگاهی یا پس از تنظیم قولنامه رسمی، توضیحاتی ارائه خواهیم داد.

اعتبار قولنامه در دادگاه

پیش از توضیح درباره معنی "اعتبار قولنامه"، انواع قولنامه‌ها، مانند قولنامه عادی، محضری و بنگاهی در دادگاه، بایستی درباره مفهوم قولنامه در حقوق صحبت کنیم.
سپس، شرایط لازم برای اعتبار قولنامه عادی یا بنگاهی و محضری در دادگاه را شرح دهیم.

در ابتدا، باید توضیح دهیم که قرارداد را می‌توان به دو صورت مختلف تهیه کرد.
می‌توان قرارداد را در خانه به صورت دستی تهیه کرد، که در این صورت به آن قرارداد دستی یا معمولی می‌گویند.
همچنین، می‌توان قرارداد را در دفاتر معاملات املاکی با مجوز تهیه کرد، که در این صورت به آن قرارداد بنگاهی می‌گویند.
علاوه بر این، امکان تهیه قرارداد در دفاتر اسناد رسمی نیز وجود دارد، که در این صورت آن را قرارداد محضری نامیده می‌شود.

از نظر حقوق، قرارداد قطعنامه یک سند تعهدی است که در هنگامی که طرفین قرارداد به هر دلیلی شرایط انعقاد قرارداد را ندارند، برای انجام قرارداد خرید استفاده می شود.
این قرارداد با مبایعه نامه که سندی است که قرارداد فروش را اعلام می کند، تفاوت دارد.
با این حال، در جامعه، قرارداد قطعنامه به معنایی مشابه مبایعه نامه استفاده می شود و منظور از قرارداد قطعنامه استاندارد یا تجاری، همان مبایعه نامه است.
سؤالی که درباره انواع قرارداد قطعنامه مطرح می شود، درباره اعتبار قرارداد قطعنامه در دادگاه است؟ پاسخ به این سؤال به شرح زیر است.

قراردادنامه یا قرارداد مکتوب، یک سند رسمی است که در دفاتر اسناد رسمی تهیه و ثبت می‌شود.
این سند، در صورتی که در دادگاه ارائه شود، ارزش و اعتبار قانونی دارد.
دلیل این امر این است که صحت قرارداد و شرایط حاکم بر آن بر اساس قانون و قوانین رسمی استوار می‌شود.
اما در صورتی که ادعا شود قرارداد جعلی است، لازم است این ادعا ثابت شود و یا عدم صلاحیت طرفین و یا عدم وجود شرایط لازم برای صحت قرارداد، هنگام انعقاد آن، مشاهده شود.

تاکید بر اعتبار قرارداد و معامله در دادگاه در صورتی اعمال می‌شود که شرایط زیر برقرار باشد: - اعتبار قولنامه یک شرکت و اعتبار قولنامه معمولی همانند اعتبار نامه خرید و فروش در صورتی قابل قبول است که: - اولاً، قصد معامله از نظر قانونی مجاز و مشروع باشد و موضوع آن واضح و معین باشد؛ - ثانیاً، طرفین معامله در هنگام انعقاد آن از صلاحیت لازم (از جمله عقلانیت، بلوغ و رشد) برخوردار باشند و در انجام کار واقعاً قصد و رضایت داشته باشند؛ - نهایتاً، باید طرفین قولنامه را امضا یا به قولی، اثر انگشت خود را روی آن بگذارند؛ - و در صورتی که ادعاهای رد و تردید و یا جعل در مورد قولنامه ارائه شود، باید این ادعاها بتواند ثابت واقع شود.

لازم به ذکر است که قولنامه دستی که به آن قولنامه عادی می‌گویند، همچنین قولنامه بنگاهی نیز، هر دو سندی عادی هستند و مناسب است که دو شاهد در هنگام تنظیم آن حضور داشته و علاوه بر طرفین قرارداد، زیر قولنامه را نیز امضا کنند تا در صورت ادعا و تردید، بتوان به این سند عادی با استفاده از شهادت آنان اعتماد کرد.

اعتبار قولنامه دستی بعد از فوت فروشنده

در پاسخ به این سؤال که چگونه بعد از فوت فروشنده اعتبار قرارداد دستی است، باید توضیح داد که قانون اجازه می‌دهد قرارداد دستی را تنظیم کنند.
این یعنی طرفین می‌توانند در هر مکان دلخواه، روی برگه‌ای سفید قرارداد را امضا کنند و به عنوان نمونه، قولنامه مبنی بر خرید و فروش زمین یا خانه یا هر مال دیگری را تهیه کنند.
با این کار، تأثیر حقوقی از این نوع قرارداد‌ها ایجاد می‌شود.

"یک قرارداد منعقده شده است که به واسطه‌ی این توافق‌نامه لازم است و تنها در صورت وجود برخی امور قانونی مانند انتخاب‌ها یا حق فسخ قابل تغییر است و بر خلاف قراردادهای مجاز، با فوت، دیوانگی یا سفه طرفین از بین نمی‌رود.
هر چه موارد ذکر شده رخ دهد، آن هنوز معتبر است و در صورت وقوع هر یک از این موارد، همچنان اعتبار دارد.

بنابراین، قولنامه معمولی یا دستی، بدون توجه به استفاده آن در معنای تعهد به انعقاد عقد خرید و فروش یا معنای مبایعه نامه، در صورت فوت فروشنده، همچنان معتبر و مرگ یکی از طرفین، از جمله فروشنده، تأثیری در بی اعتبار شدن قولنامه دستی نخواهد داشت.

در شرایط خاصی، اعتبار قولنامه‌های دستی تنها زمانی آسیب‌پذیر خواهد بود که عواملی مانند عدم صلاحیت فرد فروشنده (مانند عدم رشد یا عقلانیت) یا عدم صحت شرایط معاملات (مانند نبود قصد و رضایت، عدم مشروعیتی در قصد و یا عدم تعیین موضوع عقد) در هنگام انعقاد قولنامه دستی به وجود آید.
هرچند می‌توان این موارد را با استفاده از اثبات در قولنامه دستی همچون استفاده از تگ‌های قوی (strong) و تاکید (em) شناسایی کرد.

اعتبار قولنامه عادی در توقیف مهریه

توقیف اموال همسر یا مسئول پرداخت مهریه، یکی از روش‌هایی است که زنان برای دریافت مهریه خود استفاده می‌کنند.
این روش می‌تواند از طریق حکم دادگاه یا اجرای قوانین ثبت شود.
یکی از سوالاتی که مطرح می‌شود، این است که آیا قولنامه عادی می‌تواند اعتبار خود را در توقیف مهریه حفظ کند؟

به سؤال مطرح شده پاسخ دادن در اختیار قانونگذار است و تنها مجاز به توقیف املاکی که دارای سند رسمی هستند است.
همچنین توقیف اموالی که دارای قولنامه عادی برای بدهی یا مهریه هستند فقط در شرایط خاص مجاز است و در صورت وجود آن شرایط، زن می تواند با درخواست صدور قرار تامین خواسته و معرفی مال دارای قولنامه عادی به دادگاه، اقدام به توقیف آن کند.
سپس بعد از فروش توسط مزایده، مهریه خود را از محل قیمت آن پس بگیرد.

توجه به توقیف مال برای جمع‌آوری مهریه نیازمند رعایت شرایطی است.
این شرایط شامل موارد زیر می‌شود: ١.
خواستار توقیف می‌بایست مال خود را با استفاده از مدارک رسمی ثبت کرده باشد و با قولنامه به نام مرد درآید.
٢.
شخص خواستار توقیف باید به وسیلهٔ مدارک رسمی مالکیت مردرا تایید کند.
به افراد علاقمند که در خصوص اموال قابل توقیف برای جمع‌آوری مهریه اطلاعات بیشتری می‌خواهند، توصیه می‌شود تا مقاله زیر را مطالعه کنند:لینک به مقاله

اعتبار قولنامه دستی بدون تاریخ

یکی از مسائل مربوط به اعتبار قولنامه عادی در دادگاه، این است که آیا اعتبار قولنامه دستی بدون تاریخ در حالت دفاع یا دعوا، به چه شیوه‌ای است و آیا درج تاریخ در قولنامه، از ارکان قانونی اعتبار آن است یا خیر؟

به پرسش مطروح شده راجع به قولنامه بدون تاریخ در دادگاه، باید پاسخ داد که بله، قولنامه عادی بدون تاریخ، دارای ارزش و اعتبار است و در هیچ یک از مواد قانونی و شرط اعتبار و صحت قولنامه، منوط به درج تاریخ در آن نمی‌شود.
بنابراین، اشخاصی که دارای قولنامه دستی بدون تاریخ هستند، می‌توانند در دادگاه از آن استفاده کنند، به عنوان دلیل دفاع یا دعوا.
البته، به دلیل ریسک در ارائه سند و قولنامه معارض دارای تاریخ، و نیز مشکلات اثبات تقدم قولنامه بدون تاریخ، پیشنهاد می‌شود که حتما تاریخ در قولنامه‌ها درج شود.

درباره‌ی اعتبار قولنامه عادی در دادگاه باید توجه کنیم که تنها نکته‌ای که باید در نظر گرفته شود، این است که در انعقاد آن باید شرایط اصلی صحت معاملات رعایت شده باشد.
همچنین طرفین باید در هنگام تنظیم و انعقاد قرارداد، اهلیت برخوردار باشند و قرارداد را امضا کنند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص مفهوم اعتبار سند می‌توانید مقاله زیر را مطالعه کنید:تمام جزئیات را در اینجا بخوانید

اعتبار قولنامه بنگاهی

راه‌هایی برای تنظیم قولنامه وجود دارد.
این راه‌ها شامل مراجعه به بنگاه‌های املاکی است که از نهاد‌های مربوطه مجوز دریافت کرده‌اند.
در این روش، پس از مراجعه طرفین به بنگاه املاک، قرارداد بین آن‌ها در یک فرم آماده سازی شده، تنظیم می‌شود.
اگر طرفین تمایل داشته باشند، بنگاه املاک کد رهگیری را به آن‌ها اعطا می‌کند تا در صورت استعلام قابلیت فروش مجدد به فرد دیگری وجود نداشته باشد.

مسأله‌ای که درباره آن بحث می‌شود ارتباطی و ارزش قولنامه‌ی تجاری چگونه است؟ به این پرسش پاسخ می‌دهیم که قولنامه تجاری، با یا بدون داشتن کد رهگیری، ارزش و اعتباری مشابه اسناد عادی دارد و تنها زمانی به عنوان معتبر تشخیص داده می‌شود که شرایط تهیه اسناد عادی در آن رعایت شده باشد.

در قسمت های قبلی مقاله با اشاره به آن، اشاره شد که در هنگام انعقاد قرارداد تجاری، طرفین باید به توانمندی و اهلیت لازم، همراه با میل و رضایت خود اقدام به تنظیم قرارداد باشند.
این کار باعث قانونی شدن معاملات می شود و موضوعات قرارداد را دقیق و دستشدنی می سازد.
در نهایت، هر دو طرف باید امضایی بر روی نسخه استاندارد قرارداد انجام دهند.

پس از بحث در مورد اهمیت قانونی تعهدات دادگاهی، در این قسمت از مقاله، می‌خواهیم درباره استحکام و ارزش قراردادهای محضری توضیح دهیم؛ شامل راه‌هایی که برای معتبرسازی قراردادها در این زمینه وجود دارد، به عنوان مثال مراجعه به دفترخانه و تنظیم سند تعهد به انعقاد قرارداد برمبنای قرارداد محضری.

قولنامه محضری، یک سند رسمی با اعتبار است و بنابراین نمی‌توان درباره آن ادعای انکار و تردید کرد.
ادعای انکار و تردید تنها درباره اسناد عادی قابل قبول است و تنها خطری که ممکن است اعتبار قولنامه محضری را تهدید کند، مربوط به ادعای جعل است.
البته، این ادعا تنها در صورتی پذیرفته خواهد شد که ادعای جعل به طور قطعی اثبات شود.

تنها نکته‌ای که باید در نظر داشته باشید، این است که حین تنظیم قرارداد محضری، افراد باید از رضا و اهلیت برخوردار باشند وقتی که قصد معامله دارند.
همچنین باید موضوع معامله را مشخص و دقیق تعیین کنند.
برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد تفاوت قرارداد محضری و قرارداد فروش، می‌توانید مقاله زیر را مطالعه کنید:مفاهیم قرارداد محضری و قرارداد فروش

در بخش های قبلی، در مورد اهمیت ارزش تعهدنامه قراردادی، قابل اعتماد بودن تعهدنامه بدون تاریخ، همچنین، قابل اعتماد بودن تعهدنامه معمولی، شرح داده شد و بیان شد که تشریع کننده تعهدنامه بدون تاریخ را هم به عنوان قانونی تلقی می کند.
در این بخش از مقاله، می خواهیم درباره قابل اعتماد بودن تعهدنامه پس از تنظیم سند رسمی، بررسی داشته باشیم.

بطور معمول، پس از تنظیم قرارداد و پس از ثبت آن، طرفین تاریخی را تعیین می‌کنند که برای مراجعه به دفترخانه و انتقال سند رسمی، نام مالک قدیمی به نام مالک جدید منتقل شود.
به این ترتیب، سند رسمی مورد معامله، بطور رسمی به نام خریدار جدید انتقال می‌یابد.

در جریان تنظیم یک سند رسمی، پرسشی مطرح می‌شود که نیازمند بررسی اعتبار و ارزش قولنامه محضری یا بنگاهی پس از اخذ سند رسمی است.
به عبارت دیگر، در صورتی که صاحب ملک هم قولنامه را داشته باشد و هم سند رسمی را تهیه نموده باشد، به چه شکلی می‌توان قولنامه معمولی را به عنوان اثباتی از مالکیت در دادگاه استفاده کرد؟