وصیت چیست

یکی از مسائل حقوقی مهم در اسلام، وصیت است.
وصیت کردن به معنای تکلیف شخص در آخر عمر خود است و در این مورد در اسلام تأکید بسیاری شده است.
دلیل این تأکید این است که با وصیت کردن، مشکلاتی که متروکین با پیدا کردن تقسیم ارث یا بدهی‌هایی که قبل از مرگ بر عهده داشته‌اند ممکن است بروز کند، بهبود یابد.
همچنین، امور مربوط به متروک نیز تنظیم شده و حتی مرتبه پرداخت بدهی‌های او مشخص می‌شود.

وجود اختلافاتی در دادگاه‌ها در حال حاضر بسیار رایج است.
بسیاری از این اختلافات به موضوعاتی مانند صحت وصیت، ارث و قوانین مربوط به وصیتهای بیش از حد مجاز مربوط می‌شوند.
بنابراین، آشنایی با معنای وصیت و حقوق مربوط به هر نوع وصیت، مورد نیاز است.
در غیر این صورت، خانواده‌ها ممکن است با مشکلات حقوقی زیادی مواجه شوند پس از فوت یکی از اعضای خانواده.

مضمون این مقاله این است که درباره مفهوم وصیت و عناصر آن صحبت کنیم.
سپس، توضیح دهیم که هر فرد چقدر از دارایی‌های خود را می تواند وصیت کند.
اگر سوالاتی درباره این موضوع دارید، با ما همراه شوید.

وصیت چیست

هر فرد در طول زمانی که زنده است، حق دارد در امور مالی خود، به دلخواه اقدام کند.
اما پس از درگذشت انسان، این حق از او گرفته می‌شود، در حالی که ممکن است در بسیاری از موارد، فرد دستاوردها و آرزوهایش را به دست نیاورده باشد.

با توجه به این دلیل، در اسلام تدابیری وجود دارد که به افراد این امکان را می‌دهد تا برای زمان پس از فوت خود، مسائل مالی و غیرمالی خود را پیش بینی و تنظیم کنند.
این تدابیر با نام "وصیت" شناخته می‌شود و در قوانین کشور ما نیز، به عنوان بخشی از تبعیت از دین اسلام، طبقه بندی و مقرراتی مرتبط با انواع و احکام وصیت کنندگان شامل می‌شوند.

وصیت کردن یعنی فردی پیش از فوت خود در مورد امور مالی و غیرمالی، تصمیماتی اتخاذ کند.
این کار به صورت شفاهی یا کتبی و با تنظیم وصیت‌نامه انجام می‌پذیرد.
وصیت کردن عملی حقوقی است که تأثیر اجرای آن پس از فوت فرد به وقوع می‌پیوندد.
زمانی که شخصی یک وصیت‌نامه تنظیم می‌کند و تصمیماتی درباره دارایی‌ها، اموال، بدهی‌ها، عهد و سایر موارد مشابه می‌گیرد، می‌تواند از بروز اختلافات پس از فوت خود جلوگیری کند.

ارکان وصیت

توضیح داده شده که چه مفهومی در وصیت وجود دارد و وصیت چه‌گونه بکار می‌رود.
وصیت به معنای تعیین تملیکات و امور مالی و غیرمالی پس از فوت فرد می‌باشد.
بنابراین، با ارائه وصیت می‌توان از وقوع اختلافات مرسوم مرتبط با تقسیم ارث جلوگیری کرد و به یک نوع از تنظیم و ترتیب امور پس از فوت فرد کمک نمود.
حالا می‌خواهیم در اینجا درباره عناصر وصیت صحبت نماییم.
وصیت ممکن است به دو صورت تعهدی یا تملیکی انجام شود و دارای عناصر زیر خواهد بود:

موصی در معنای واقعی به شخصی اطلاق می‌شود که در به انجام رساندن وصیت، عهدی و تملیکی را به عهده می‌گیرد.
این نوع وصیت شامل عهد‌نامه‌هایی است که شرایط جزئی و اصولی را مشترکاً تأمین می‌کند.

معنی وصیت به این است که کسی به دیگری در مورد مال و اموری مربوطه نصحیت و توصیه کند.
این نوع توصیه ها می‌تواند به شکل وصیت نامه یا در قالب مالکیت جهت خاصی اعمال شود.

معنای واژه "موصی" مربوط به شخصی است که توصیه‌ها یا وصایا به نفع او ارائه شده است.
وصیت می‌تواند یکی از اصول اصلی مالکیت باشد.

بنا به رأی خبرگان، وصیت‌ها به یکی از ارکان مهم عهدی تقسیم می‌شوند.
واژه "وصی" به فردی اشاره دارد که در اثر درجه وصیت نامه عهدی، متعهد به انجام یک کار یا عمل معین می‌شود.

بعد از توضیح درباره اجزای وصیت، در ادامه به بحث درباره انواع وصیت و قوانین و مقررات مربوط به هر یک از این انواع، می‌پردازیم.

اقسام وصیت

در بخش قبل، توضیح داده شد که به چه معناست وصیت و اینکه موصی، موصی به، موصی له و وصی، متکی بر اینکه وصیت از جنبه عهدی یا تملیکی است؛ ارکان وصیت مشخص شده است.
حالا، در این قسمت قصد داریم با استفاده از مواد قانون مدنی، به بررسی انواع و اقسام وصیت و اقرارات هرکدام بپردازیم.
بر اساس قانون مدنی، اقسام وصیت را می‌توان به دو دسته اصلی وصیت عهدی و وصیت تملیکی تقسیم کرد.
حکم و قوانین هریک از این دو به شرح زیر است:وصیت عهدی: وصیت عهدی زمانی صورت می‌گیرد که شخصی آخرین اراده خود را نسبت به تقسیم دارایی‌هایش در زمان فوتش اعلام می‌کند.
اینگونه وصیت در مواردی که قانون به افرادی که به طور مستقیم از میراث استفاده خواهند کرد، باز هم حق تصرف در دارایی‌ها را نسبت به یک نفر در نظر می‌گیرد.
وصیت تملیکی: وصیت تملیکی به اراده‌ای اشاره دارد که شخص قبل از فوت در مورد تقسیم دارایی‌هایش تصمیم می‌گیرد.
در این حالت، شخص موصی به یک یا چند نفر را به عنوان وارث دارایی می‌نامد که در زمان فوت او، اموال به آنان انتقال می‌یابد.
از این پس در مطالعه این قوانین، به این دو دسته اصلی و قوانین مربوط به آن‌ها توجه داشته باشید.

وصیت تملیکی به معنای انتقال بخشی از دارایی‌ها یا کل آنها یا منافعی از دارایی‌ها به صورت رایگان و غیرمستقیم به فردی پس از درگذشت فرد واصله است.
به طور مثال، می‌توان گفت که بعد از فوت من، خانه‌ی مشخصی به فرزندم تعلق خواهد گرفت.

وصیت عهدی، به معنای تعیین شخص یا اشخاصی برای انجام کارها و تصرفاتی است که پس از درگذشت فرد مربوطه اجرا شود.
این وصیت می‌تواند شامل دستوراتی باشد که فرد برای پرداخت بدهی‌های خود پس از فوت او، یا بر عهده گرفتن و اجرای وصیت‌نامه باشد و درگیری در امور کودکان کوچک او را به عهده بگیرد.

در اینجا در نظر داریم به شما درباره "قوانین وصیت کردن" و نحوه محدودیت های آن توضیح دهیم.
به عبارت دیگر، تا چه اندازه فرد مجاز است بخشی از دارایی خود را در وصیت تعیین کند.

میزان وصیت

در قسمت‌های قبل، بررسی کردیم که وصیت چیست و انواع آن چیستند.
یکی از انواع وصیت، وصیت تملیکی است که در آن فرد می‌تواند بخشی یا تمامی مال یا منافع مالی خود را به دیگری اهدا کند.
حالا به سوال اینکه هر فرد می‌تواند چه مقداری از اموال خود را وصیت کند و قوانین وصیت درباره تعیین این مقدار چگونه است، پاسخ خواهیم داد.

در حقوق و قانون، یک شخص اجازه دارد تمام دارایی‌ها و اموال خود را از طریق صیانت وصیت کند.
اما پس از فوت، صیانت فقید فقط به میزان یک سوم یا ثلث از اموال وی اجرا خواهد شد و برای مقدار بیشتر از این نیاز به مجوز وراث نیست.
در صورتی که صیانت بیش از حد ثلث باشد، به این معناست که میزان صیانت بیش از یک سوم اموال باشد، ورثه‌های فقید حق دارند این میزان بیشتر را پذیرفته و بر اساس آن عمل کنند یا آن‌را رد کنند.