خلاصه مقاله
در این مقاله به بحث در مورد پرداخت نفقه فرزند پرداخته شده است.
طبق قانون مدنی، وظیفه پرداخت نفقه به عهده پدر است.
در صورت عدم توانایی پدر در پرداخت نفقه، وظیفه این پرداخت به عهده اجداد پدری میافتد.
در صورتی که هیچ پدر و اجداد پدری وجود نداشته باشند یا عدم بتوانی در پرداخت نفقه وجود داشته باشد، وظیفه پرداخت نفقه به عهده مادر است.
هرگاه مادر نیز نباشد یا قادر به پرداخت نفقه نباشد، وظیفه پرداخت نفقه به عهده اجداد و جدات مادری و پدری میباشد.
در صورتی که چند نفر از اجداد و جدات، از نظر اقربیت مساوی باشند، نفقه را باید به حصه مساوی تا دیه کنند.
بنابراین، پرداخت نفقه فرزند به عهده پدر قرار دارد، و در صورت عدم توانایی پدر، به عهده جد پدری یا پدربزرگ میافتد.
در صورتی که جد پدری نیز نباشد یا قادر به پرداخت نفقه نوه خود نباشد، وظیفه پرداخت نفقه به عهده مادر میافتد.
در صورتی که این شرایط فراهم نباشد، وظیفه پرداخت نفقه به عهده پدربزرگ و مادربزرگ مادری میباشد.
در روابط خانوادگی، وظیفههای مختلفی وجود دارد.
یکی از مهمترین وظایف، الزام به انفاق از سوی پدر است.
پدر موظف است نفقهی زن و فرزندان خود را بپردازد.
در بعضی موارد، زوجین از هم طلاق میگیرند که در این صورت پرداخت نفقه به زن موضوعیت نخواهد داشت.
اما پدر همچنان موظف به پرداخت نفقه فرزندان بعد از طلاق است.
در صورت عدم انجام این تکلیف قانونی، مادر میتواند به نیابت از فرزند خود در دادگاه دعوای مطالبه نفقه فرزند اقامه کند.
در ادامه این مقاله، سوالاتی که آیا مادر میتواند برای مطالبه نفقه فرزند خود اقدامی انجام دهد و در صورت مثبت بودن پاسخ، نحوه مطالبه نفقه فرزند از طرف مادر به چه صورت است را بررسی میکنیم.
برای پاسخ دادن به این سوالات، در ابتدا به بررسی تکلیفهای پرداخت نفقه به فرزند میپردازیم و سپس نحوه مطالبه نفقه فرزند از طرف مادر را بررسی میکنیم.
پرداخت نفقه به فرزند
براساس ماده ۱۱۹۹ قانون مدنی، تعیین وظیفه پرداخت نفقه فرزند به عهده کیست؟ قانون مدنی در جریان حقوق نفقه فرزندان و وظایف مربوط به پرداخت آن، تصمیمات و قواعد معینی را تدارک دیده است.
بر اساس این ماده، وظیفه پرداخت نفقه فرزند به عهده پدر است.
در صورت فوت پدر یا عدم بتوانی او در مسئولیت پرداخت نفقه، این وظیفه به عهده اجداد پدری میافتد.
اگر هیچ پدر و اجداد پدری وجود نداشته یا عدم بتوانی آنها در پرداخت نفقه وجود داشته باشد، وظیفه پرداخت نفقه به عهده مادر است.
هرگاه مادر هم زنده نباشد یا قادر به انفاق نباشد، وظیفه پرداخت نفقه به عهده اجداد و جدات مادری و جدات پدری میباشد و این مسئله واجب النفقه است.
اگر چند نفر از اجداد و جدات مزبور، از نظر اقربیت مساوی باشند، نفقه را باید به حصه مساوی تا دیه کنند.
بنابراین، بر اساس این ماده میتوان گفت که وظیفه پرداخت نفقه فرزند دختر و پسر ابتدا به عهده پدر قرار دارد؛ البته در صورتی که پدر زنده نباشد یا قادر به انفاق به فرزند خود را ندارد، این وظیفه به عهده جد پدری یا پدربزرگ میافتد.
اگر جد پدری زنده نباشد و یا قادر به پرداخت نفقه نوه خود نباشد، وظیفه پرداخت نفقه به فرزندان به عهده مادر میافتد.
در صورتی که این شرایط فراهم نباشد، وظیفه پرداخت نفقه به نوه به عهده پدربزرگ و مادربزرگ مادری میباشد و در این صورت، مطالبه نفقه فرزند از پدربزرگ نیز امکان پذیر خواهد بود.
نحوه مطالبه نفقه فرزند از طرف مادر
همانطور که در قسمت قبل بحث شد، بعضی افراد ممکن است نیاز به پرداخت "نفقه فرزند" داشته باشند.
اما به دلیل اینکه مسئولیت اولیه پرداخت نفقه فرزند بر عهده پدر است، در بیشتر موارد که درخواست "دعوای مطالبه نفقه فرزند" مطرح میشود، از پدر درخواست پرداخت نفقه میگردد.
اما، آیا مادر میتواند برای مطالبه نفقه فرزند خود اقدامی انجام دهد؟ و چگونه میتواند نفقه را از سوی خود و برای فرزندان خود (به طور جداگانه برای دختر و پسر) مطالبه کند؟
پاسخ به این سوال از اهمیت ویژهای برخوردار است.
در برخی موارد، فرزند هنوز به سن قانونی بلوغ و رشد نرسیده است و بنابراین قادر به دفاع و درخواست نفقه به تنهایی نمیباشد.
در این صورت، یک شخص باید به عنوان نماینده او برای مطالبه نفقه اقدام کند.
به طور معمول، مادر اولین فردی است که به فرزند نزدیکی دارد و ممکن است با وی زندگی کند.
به همین دلیل، در ماده ۶ قانون حمایت از خانواده، حق مطالبه نفقه فرزند توسط مادر در نظر گرفته شده است.
بنابراین، مادر میتواند درخواست نفقه را در مرجع مختص برای این امر اقامه کند و مراجع اختصاصی نیز مکلف به بررسی آن هستند.
براساس این ماده، مادر یا هر شخصی که حضانت یا نگهداری از فرزند را به دلیل ضرورت بر عهده دارد، حق اقامه دعوی برای مطالبه نفقه فرزند را نیز دارد.
در این صورت، دادگاه باید در ابتدا ادعای ضرورت را بررسی کند.
لذا باید گفت که اقامه دعوای مطالبه نفقه فرزند دختر یا پسر توسط مادر امکان پذیر خواهد بود.
مادری که حضانت فرزند را بر عهده دارد، به نوعی ذی نفع در این دعوا محسوب میشود؛ زیرا به پرداخت هزینههای مرتبط با کودک نیز ملتزم است.
در خصوص نحوه مطالبه نفقه فرزند از سوی مادر، نکته مهمی وجود دارد.
مادر باید دادخواستی در خصوص مطالبه نفقه تنظیم و به شورای حل اختلاف و یا دادگاه خانواده تقدیم نماید.
در صورت صدور حکمی برای پرداخت نفقه از سوی مراجع اختصاصی و در صورتی که پدر همچنان توانایی مالی پرداخت نفقه را داشته باشد ولی از انجام آن اصرار به عمل آورد، میتوان به خاطر ترک انفاق از وی شکایت کرد تا به مجازات قانونی برسد.
برای مشاهده نمونهای از دادخواست مطالبه نفقه از سوی مادر، کلیک کنید.
سوالات پر تکرار
- نتیجه قوی: برای جمعبندی این مقاله در مورد تأخیر در جلسه دادرسی، باید توجه داشت که تأخیر در جلسه دادرسی میتواند از عوامل مختلفی ناشی شود.
عدم حضور طرفین، درخواستهای تأخیر و مشکلات فنی از جمله عللی هستند که میتوانند تأخیر در جلسه دادرسی ایجاد کنند.
همچنین، نیاز به استدلالهای بیشتر و تحقیقات فراوان نیز میتواند به تأخیر در جلسه دادرسی منجر شود.
برای جلوگیری از این موارد، لازم است از زمان و تجهیزات لازم برخوردار بوده و به برنامهریزی مناسب و ارتباط صحیح با طرفین توجه شود.
نتیجه گیری
قسمت قبلی با بررسی وظیفه پرداخت نفقه فرزندان توسط پدر و در صورت عدم بتوانی او، به عهده اجداد پدری میپرداختیم.
اما سوالی که مطرح میشود این است که آیا مادر نیز میتواند برای مطالبه نفقه فرزندان خود اقدامی انجام دهد و چگونه میتواند نفقه را از سوی خود و برای فرزندان خود (به طور جداگانه برای دختر و پسر) مطالبه کند؟با توجه به ماده ۱۱۹۹ قانون مدنی، این وظیفه به عهده پدر قرار دارد و حالتی که پدر نباشد یا به علتی قادر به انفاق نباشد، وظیفه پرداخت نفقه به عهده اجداد پدری میافتد.
مادر نیز در صورت عدم وجود پدر یا عدم بتوانی او، میتواند وظیفه پرداخت نفقه را برعهده بگیرد.
در صورتی که مادر هم زنده نباشد یا قادر به انفاق نباشد، وظیفه پرداخت نفقه به عهده اجداد و جدات مادری و پدری میباشد.
در صورتی که چند نفر از اجداد و جدات مزبور، از نظر اقربیت مساوی باشند، نفقه را باید به حصه مساوی تا دیه کنند.
بنابراین، وظیفه پرداخت نفقه فرزند دختر و پسر ابتدا به عهده پدر قرار دارد؛ البته در صورتی که پدر زنده نباشد یا قادر به انفاق به فرزند خود را نداشته باشد، این وظیفه به عهده جد پدری یا پدربزرگ میافتد.
اگر جد پدری زنده نباشد و یا قادر به پرداخت نفقه نوه خود نباشد، وظیفه پرداخت نفقه به فرزندان به عهده مادر میافتد.
از طرفی، اگر شرایط برقرار نباشد، وظیفه پرداخت نفقه به نوه به عهده پدربزرگ و مادربزرگ مادری میباشد و در این صورت، مطالبه نفقه فرزند از پدربزرگ نیز امکان پذیر خواهد بود.
بنابراین، قوانین مدنی در خصوص وظیفه پرداخت نفقه فرزندان و تعیین مسئولیت آن تصمیمات و قواعد دقیقی را در نظر گرفته است.
در کل، به طور خلاصه میتوان گفت که بر اساس قوانین مدنی، وظیفه پرداخت نفقه فرزند بر عهده پدر است و در صورت عدم بتوانی او، اجداد پدری، مادری و در نهایت مادر میتوانند وظیفه انفاق را برعهده بگیرند.