تعیین مدت زمان قرارداد کار ✅

خلاصه مقاله

بر اساس قوانین کار، هر دو طرف در یک رابطه کاری می توانند با هم توافق کنند و مدت زمانی را به عنوان دوره آزمایشی تعیین کنند و قرارداد کار آزمایشی بسته و منعقد کنند.
پیش از اینکه این دوره آزمایشی به پایان برسد، هر کدام از طرفین می توانند بدون هیچ عواقبی قرارداد کار را لغو کنند.

اما لازم به ذکر است که طبق قوانین کار، در این دوره آزمایشی، مدت زمان قرارداد بین کارگران ماهر و متخصص حداکثر سه ماه و بین کارگران ساده و نیمه ماهر حداکثر یک ماه است.
یکی از مباحث مهم مربوط به قراردادهای کار بین کارگران و کارفرمایان، مدت زمان قرارداد کار است.

بر اساس ماده 10 قانون کار، چنین شرایطی نیازمند تعیین مدت در هنگام انعقاد قرارداد کار است، به ویژه اگر قرارداد برای مدت معین انجام شود.
این امر باعث تقسیم قراردادهای کار به دو دسته‌ی دائمی و موقت می‌شود.

همچنین، مدت قرارداد کار برای قراردادهای معین و کارآموزی نیز نکات ویژه‌ای دارد که در این مقاله به بررسی آنها خواهیم پرداخت.
به علاوه‌ی اینکه مدت قراداد کار باعث تفکیک قراردادهای کاری موقت و دائم می‌شود، یکی از انواع دیگر قراردادهای کار، قراردادهای کاری مشخص و قطعی می‌باشد.

به این معنا که دیگر مدت قراداد کار مورد توجه طرفین نمی‌باشد، بلکه موضوع قرارداد، انجام یک کار مشخص و قطعی است، بدون در نظر گرفتن مدت زمانی که توسط کارگر انجام می‌شود.
به عنوان مثال، قراردادهای پیمانکاری بین کارگر و کارفرما که برای انجام کار مشخص و قطعی مانند ساخت یک ساختمان منعقد می‌شود.

شرایط مربوط به این نوع قرارداد را در مقاله‌ی قرارداد کار مشخص به طور دقیق مورد بررسی قرار داده‌ایم.

یکی از مباحث مهم مربوط به قراردادهای کار بین کارگران و کارفرمایان، مدت زمان قرارداد کار است.
بر اساس ماده 10 قانون کار، چنین شرایطی نیازمند تعیین مدت در هنگام انعقاد قرارداد کار است، به ویژه اگر قرارداد برای مدت معین انجام شود.
این امر باعث تقسیم قراردادهای کار به دو دسته‌ی دائمی و موقت می‌شود.
همچنین، مدت قرارداد کار برای قراردادهای معین و کارآموزی نیز نکات ویژه‌ای دارد که در این مقاله به بررسی آنها خواهیم پرداخت.

مدت قرارداد کار

درباره "مدت قرارداد کار" قوانینی در "قانون کار" مطرح شده است که از جمله آنها می‌توان به ماده ۷ قوانین کار اشاره کرد.
بر اساس این ماده، قرارداد کار به دو نوع "قرارداد کار موقت" و "قرارداد کار غیر موقت یا دائمی" تقسیم می‌شود.
همچنین، ماده ۲۵ قوانین کار توضیحی درباره یکی از "انواع قراردادهای کار" با توجه به "مدت قرارداد کار" ارائه می‌دهد که به عنوان "قرارداد کار معین" شناخته می‌شود.
همچنین، در زمینه "تعیین مدت قرارداد کاری"، "قرارداد کار در دوران آزمایشی" و "مدت زمان مشخص شده برای آن" از موضوعات اصلی می‌باشند که به بررسی کوتاهی در ادامه می‌پردازیم.

قرارداد کار موقت

با توجه به مدت قرارداد کار، یکی از انواع قراردادهای کاری مهم، قرارداد کار برای مدت موقت است.
قرارداد کار موقت نوعی قرارداد است که برای مدت محدود بین طرفین اعمال می شود.
واحد انجام بعضی از کارها به نحوی محدود است که فقط در بازه زمانی خاص و محدود امکان پذیر است.
به عنوان مثال، افرادی که در زمین های کشاورزی به صورت فصلی مشغول به کار هستند، با این نوع کار می توانند در تماس باشند و به نوعی قرارداد کار موقت بسته شوند.
اینکه این نوع قرارداد ممکن است با امنیت شغلی کارگران در تضاد باشد، می تواند مطرح باشد.
البته باید توجه داشت که در صورتی که قرارداد کار به صورت موقت یا برای انجام کار خاص باشد، حتما باید مدت زمان آن در قرارداد مشخص شود.

قرارداد کار دائم

در دنیای کار و استخدام، ادامه دادن به یک شغل برای یک مدت طولانی، به عبارت دیگر، مستمر بودن آن، می تواند باعث شود که برخی از مشاغل با استفاده از قراردادهای کار دائم به کارگران سپرده شوند.
براساس ماده 7 قانون کار، در کارهایی که طبیعت آنها مستمر است و مدت آن در قرارداد ذکر نشده باشد، قرارداد به عنوان قرارداد دائمی در نظر گرفته می شود.
اگرچه شورای نگهبان قرارداد کار با مدت دائم را مخالف شرع اعلام کرده بود، امروزه این نوع قرارداد صحیح و قابل قبول است و امنیت و ثبات شغلی کارگران را تضمین می کند.

قرارداد کار معین

"به علاوه‌ی اینکه مدت قراداد کار باعث تفکیک قراردادهای کاری موقت و دائم می‌شود، یکی از انواع دیگر قراردادهای کار، قراردادهای کاری مشخص و قطعی می‌باشد.
به این معنا که دیگر مدت قراداد کار مورد توجه طرفین نمی‌باشد، بلکه موضوع قرارداد، انجام یک کار مشخص و قطعی است، بدون در نظر گرفتن مدت زمانی که توسط کارگر انجام می‌شود.
به عنوان مثال، قراردادهای پیمانکاری بین کارگر و کارفرما که برای انجام کار مشخص و قطعی مانند ساخت یک ساختمان منعقد می‌شود.
شرایط مربوط به این نوع قرارداد را در مقاله‌ی قرارداد کار مشخص به طور دقیق مورد بررسی قرار داده‌ایم.
"

قرارداد کار دوران آزمایشی

بر اساس قوانین کار، هر دو طرف در یک رابطه کاری می توانند با هم توافق کنند و مدت زمانی را به عنوان دوره آزمایشی تعیین کنند و قرارداد کار آزمایشی بسته و منعقد کنند.
پیش از اینکه این دوره آزمایشی به پایان برسد، هر کدام از طرفین می توانند بدون هیچ عواقبی قرارداد کار را لغو کنند.
اما لازم به ذکر است که طبق قوانین کار، در این دوره آزمایشی، مدت زمان قرارداد بین کارگران ماهر و متخصص حداکثر سه ماه و بین کارگران ساده و نیمه ماهر حداکثر یک ماه است.

سوالات پر تکرار

بر اساس قوانین کار، هر دو طرف در یک رابطه کاری می توانند با هم توافق کنند و مدت زمانی را به عنوان دوره آزمایشی تعیین کنند و قرارداد کار آزمایشی بسته و منعقد کنند.
پیش از اینکه این دوره آزمایشی به پایان برسد، هر کدام از طرفین می توانند بدون هیچ عواقبی قرارداد کار را لغو کنند.
اما لازم به ذکر است که طبق قوانین کار، در این دوره آزمایشی، مدت زمان قرارداد بین کارگران ماهر و متخصص حداکثر سه ماه و بین کارگران ساده و نیمه ماهر حداکثر یک ماه است.
یکی از مباحث مهم مربوط به قراردادهای کار بین کارگران و کارفرمایان، مدت زمان قرارداد کار است.
بر اساس ماده 10 قانون کار، چنین شرایطی نیازمند تعیین مدت در هنگام انعقاد قرارداد کار است، به ویژه اگر قرارداد برای مدت معین انجام شود.
این امر باعث تقسیم قراردادهای کار به دو دسته‌ی دائمی و موقت می‌شود.
همچنین، مدت قرارداد کار برای قراردادهای معین و کارآموزی نیز نکات ویژه‌ای دارد که در این مقاله به بررسی آنها خواهیم پرداخت.
به علاوه‌ی اینکه مدت قراداد کار باعث تفکیک قراردادهای کاری موقت و دائم می‌شود، یکی از انواع دیگر قراردادهای کار، قراردادهای کاری مشخص و قطعی می‌باشد.
به این معنا که دیگر مدت قراداد کار مورد توجه طرفین نمی‌باشد، بلکه موضوع قرارداد، انجام یک کار مشخص و قطعی است، بدون در نظر گرفتن مدت زمانی که توسط کارگر انجام می‌شود.
به عنوان مثال، قراردادهای پیمانکاری بین کارگر و کارفرما که برای انجام کار مشخص و قطعی مانند ساخت یک ساختمان منعقد می‌شود.
شرایط مربوط به این نوع قرارداد را در مقاله‌ی قرارداد کار مشخص به طور دقیق مورد بررسی قرار داده‌ایم.

نتیجه گیری