چک مدت دار چیست

چک به عنوان یک ابزار مورد استفاده مردم برای انتقال اعتبارات، یکی از اهمیت‌های بالایی در اسناد تجاری دارد.
بنابراین، مردم باید اطلاعات لازم را درباره چک برگشتی، مجازات صدور چک برگشتی، شکایت کیفری از چک، وصول چک از طریق اداره ثبت و وصول چک از طریق دادگاه حقوقی بهبود دهند و همچنین نوعی چک مانند چک تضمینی، چک بین بانکی، چک بانکی، چک سفید امضا و چک مدت دار را مورد بررسی قرار دهند.
در این مقاله، ما تمرکز بررسی خواهیم کرد برروی چک مدت دار یا چک وعده دار زیرا بسیاری از مردم نمی‌دانند تفاوت میان چک وعده دار و چک روز چیست.
ما جهت شناسایی صحیح تر بر روی تعریف چک وعده دار یا چک مدت دار تمرکز خواهیم گذاشت.

چک وعده دار یا چک مدت دار

زمانی که چک به عنوان یک وسیله پرداخت معرفی شد، هدف اصلی آن این بود که چک به عنوان یک وسیله پرداخت روزانه استفاده شود.
به این صورت که صادر کننده چک، به جای پرداخت وجه نقد، یک چک با تاریخ همان روز صادر می‌کرد تا دارنده‌ی چک بتواند آن را از طریق بانک وصول کند و از هر نوع نقل و انتقال پول خودداری کند.
اما به تدریج، استفاده از چک تغییر کرد و صادر کنندگان چک، فراموش کردند که غرض اصلی وجود چک چیست و شروع به صدور چک‌هایی برای روزهای آینده کردند؛ به عبارت دیگر از تاریخ صدور چک بی‌خبر بودند و فقط تاریخ درج شده را مد نظر قرار می‌دادند.
به چک‌هایی که تاریخ درج شده روی آن و تاریخ صدور آن یکسان نیست، به عنوان چک‌های وعده‌دار یا چک‌های مدت‌دار اطلاق می‌شود.

اثبات وعده دار یا مدت دار بودن چک

مفروضهٔ اصلی دربارهٔ تجارت این است که چک برای روز خاصی نشان می‌دهد و بر اساس قوانین حقوقی، شخصی که ادعایی دارد باید آن را تثبیت کند.
برای اثبات این موضوع که تاریخ درج شده روی چک و تاریخ صدور آن یکسان نیستند و چک میان‌مدت است، باید با شخصی که ادعا می‌کند این دو تاریخ متفاوت هستند، مبارزه کرد.
زیرا همانطور که اشاره شد، قاعدهٔ اصلی بر روز بودن چک است.
در صورتی که صادر کنندهٔ چک ادعا کند که چک تعهدی دار یا بدون تاریخ بوده است، باید این ادعا را تثبیت کند، که معمولاً با صدور قرار کارشناسی توسط کارشناس دادگستری انجام می‌شود.