تجدید نظر خواهی در امور حقوقی

در دادگاه، برای اعتراض به رایی که صادر شده است، مراحل مختلفی وجود دارد.
یکی از این مراحل، تجدیدنظر خواهی است.
تجدیدنظر خواهی را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد، تجدیدنظر خواهی حقوقی و تجدیدنظر خواهی کیفری.
تجدیدنظر خواهی حقوقی برای دعاوی حقوقی و مدنی در قانون آیین دادرسی مدنی تعریف شده است.
اما تجدیدنظر خواهی کیفری برای دعاوی کیفری در قانون آیین دادرسی کیفری وجود دارد.
در این مقاله قصد داریم تا به تجدیدنظر خواهی در امور حقوقی و مدنی بپردازیم.
ابتدا به تجدیدنظر خواهی حقوقی و سپس جهات تجدیدنظر خواهی حقوقی و مهلت تجدیدنظر خواهی در این حوزه می‌پردازیم.

تجدیدنظر خواهی حقوقی

یکی از روش‌هایی که می‌توان برای اعتراض به رای دادگاه در نظام حقوقی استفاده کرد، تجدیدنظر خواستن است.
زمانی که رای بدوی دادگاه در یکی از دعاوی حقوقی برای شخص مورد اعتراض قرار می‌گیرد، دعوا دوباره در دادگاه تجدیدنظر مورد بررسی قرار می‌گیرد تا رای مناسب صادر شود.
برای اینکه بتوان از رای دادگاه بدوی تجدیدنظر خواست، باید به دادگاه تجدیدنظر، دادخواست تجدیدنظرخواهی ارائه کرد.
برای توضیحات بیشتر درباره دادخواست تجدیدنظر حقوقی، لطفاً کلیک کنید.

جهات تجدیدنظر خواهی حقوقی

در ماده ۳۴۸ قانون آیین دادرسی مدنی، مفهوم تجدیدنظر حقوقی به صورت مشخص بیان شده است.
به این معنی که هنگامی که فرد می‌خواهد تجدیدنظر درخواست کند، باید به یکی از موارد تجدیدنظر حقوقی ارجاع کند.
جهات تجدیدنظر حقوقی شامل موارد زیر می‌شود:1.
[استفاده از دادگاه‌های تجدیدنظر](em)، که امکان تجدیدنظر در دادگاه‌ها را فراهم می‌کند.
2.
[نقض قوانین و مقررات](em)، به این معنی که فرد می‌تواند اظهار نظر کند که قوانین و مقررات نادرست یا غیرقانونی هستند.
3.
[تصحیح حکم](em)، به معنای اظهار نظر در مورد عدم رعایت شرایط و مقتضیات قانونی در صدور حکم توسط دادگاه.
بنابراین، فرد می‌تواند با استناد به این جهات تجدیدنظر حقوقی، درخواست تجدیدنظر خود را ثبت کند.

- ارائه دلیل بر عدم اعتبار مستندات دادگاه

"ادعای فقدان شرایط قانونی برای شهادت شهود؛"

ادعای عدم توجه قاضی به دلایل ابرازی

اینترنت و جهان مدرن

این ادعا که قاضیان در تصمیم‌گیری خود به دلایل ابرازی توجه نمی‌کنند، می‌تواند ناعادلانه به نظر برسد.
در دنیای امروزی که تکنولوژی اینترنت باعث شده تا جهان به یک روستای عمده تبدیل شود، امکان دسترسی به اطلاعات و دلایل ابرازی افراد بسیار راحتتر شده است.
از آنجا که تحقیق و تجزیه و تحلیل دلایل ابرازی برای بهبود فرآیند تصمیم‌گیری بسیار اهمیت دارد، می‌توان گفت که مدرنیته و تکنولوژی فرصتی فراهم کرده‌اند تا ادعای عدم توجه قاضی به این دلایل را غیرمعقول بدانیم.

با استفاده از تکنولوژی‌های ارتباطی مانند ایمیل، پیام‌رسان‌ها و شبکه‌های اجتماعی، افراد می‌توانند برای بیان دلایل ابرازی خود به قاضیان و دادگاه‌ها پیام بدهند.
حتی در برخی موارد، این ارتباطات می‌توانند به صورت زنده و تصویری برقرار شوند که باعث می‌شود قاضیان بتوانند بر همان لحظه به دلایل ابرازی توجه کنند و تصمیم‌گیری صحیحی انجام دهند.

استفاده از تکنولوژی به عنوان ابزاری برای ارتقای فرآیند قضاوت امری بسیار قابل قبول است.
با این حال، در برخی موارد، ممکن است قاضیان به دلایل ابرازی کمتری توجه کنند و این می‌تواند ناشی از مشکلات فنی یا ناتوانی در قبول و درک این جنبه از ماجرا باشد.
این امر نباید به مساوی‌سازی همه قاضیان منجر شود و همچنین باید به نکته توجه کرد که درصد بسیار کمتری از قاضیان ممکن است دلایل ابرازی را نادیده بگیرند و تعداد زیادی از آنها این موضوع را جدی بگیرند.

ادعای عدم صلاحیت قاضی یا دادگاه صادر کننده رایمدعی می‌شود که قاضی یا دادگاه صادر کننده رای برای محاکمه موردنظر، صلاحیت موردنیاز را ندارند.

درخواست نمیکنم اعتراض در رویت از منظرهای قانونی و شرعی را رد کنید.
برای بیشتر شناختن درباره رویت‌های بازنگری در امور حقوقی روی لینک کلیک کنید.

مهلت تجدیدنظر خواهی حقوقی

با توجه به قانون آیین دادرسی مدنی، مهلتی برای تجدیدنظر خواهی در دعاوی حقوقی برای اشخاص ساکن ایران بیست روز و برای اشخاص مقیم خارج از کشور دو ماه است.
اما سوال مهم این است که این مهلت از کدام تاریخی آغاز می‌شود؟ این موضوع در ماده 336 قانون آیین دادرسی مدنی واضح شده است که بر اساس آن، شروع مهلت بیست روزه یا دو ماهه تجدید نظر خواهی، از تاریخ ابلاغ رای دادگاه نخستین است.
البته اگر حکم دادگاه نخستین به صورت غیابی صادر شده باشد، مهلت تجدید نظر پس از انقضای مهلت واخواهی آغاز می‌شود.
برای دریافت اطلاعات کامل در مورد مهلت تجدیدنظرخواهی و تجدیدنظر خارج از مهلت قانونی، اینجا کلیک کنید.