شرکت نسبی چیست و نحوه نام گذاری آن

سرویس های استعلامی

خلافی

خلاصه مقاله

شرکت نسبی چیست و نحوه نام گذاری آن

به منظور تشکیل و ثبت یک شرکت، حداقل دو نفر در آن حضور داشته باشند.
شرکت مشترک باید شامل نام حداقل یکی از شرکاء باشد.

به محض عدم قید نام تمام شرکا در نام شرکت یا در صورت تعداد زیاد شرکا، از عباراتی مانند "شرکا" یا "برادران" در نام شرکت استفاده می‌شود تا بیانگر وجود بیش از یک شریک در شرکت باشد.
برای شرکت نسبی، قانون نیازمند نام‌گذاری خاص است و باید عبارت "شرکت نسبی" به همراه حداقل نام یکی از شرکا در نام شرکت ذکر شود.

در صورتی که نام شرکت شامل اسامی تمامی شرکاها نباشد، از عباراتی مانند "شرکا" یا "برادران" در نام شرکت نسبی استفاده می‌شود.
شرکت نسبی، یک نوع شرکت است که حداقل دو نفر شریک برای تشکیل و ثبت آن لازم است.

در صورتی که شرکت نسبی منحل شود و دارایی شرکت برای پرداخت بدهی‌ها کافی نباشد، هر کدام از شرکای شرکت به نسبت سرمایه‌ای که به شرکت آورده‌اند، مسئولیت خواهند داشت.

خلافی

یکی از انواع شرکت های تجاری که قانون تجارت در ماده 20 به آن ها اشاره میکند، شرکت نسبی است.
براساس این قانون، شرکت نسبی یک نوع شرکت است که برای تشکیل و ثبت آن، حداقل دو نفر شریک لازم است.
در صورتی که شرکت نسبی منحل شده و دارایی شرکت برای پرداخت بدهی‌ها کافی نباشد، هر کدام از شرکای شرکت به نسبت سرمایه‌ای که به شرکت آورده‌اند، مسئولیت خواهند داشت.

شرکت نسبی و شرکت تضامنی دو نوع از شرکت‌های شخصی هستند.
در شرکت نسبی، شخصیت شرکا بسیار حیاتی است و برای ورود به شرکت، تمام شرکا باید رضایت داشته باشند و قوانین خاصی برای تشکیل، مدیریت و حل شرکت در قانون تجارت در ماده‌های 183 تا 189 تعیین شده است.
بدون رعایت این قوانین، تشکیل و ثبت شرکت نسبی ممکن نیست یا با مشکلات جدی روبرو می‌شود.

با توجه به اهمیت موضوع مطرح شده، در این نوشتار به تحلیل "شرکت نسبی" پرداخته و ابتدا به پاسخ دادن به این سوالی می‌پردازیم که شرکت نسبی چیست؟ سپس، قوانینی که مربوط به نحوه نام‌گذاری شرکت نسبی هستند را بررسی خواهیم کرد.

تعریف شرکت نسبی

قانون تجارت در بخش شرکت‌های تجاری در ماده 183 به تعریف شرکت نسبی پرداخته است.
مطابق این ماده: "شرکت نسبی شرکتی است که برای امور تجارتی تحت اسم مخصوص بین دو یا چند نفر تشکیل می‌شود و مسئولیت هر یک از شرکا به نسبت سرمایه‌ای است که در شرکت قرار داده‌اند.
"

بنا بر احکام ماده ۱۸۳ قانون تجارت، یک شرکت نسبتی به معنای یک شرکت است که:

"برای تشکیل و ثبت یک شرکت، لازم است حداقل دو نفر در آن حضور داشته باشند.
"

مسئولیت شرکای شرکت، به اندازه سهم سرمایه‌ای که در شرکت قرار داده‌اند، است.
این بدان معناست که اگر شرکت نسبی منحل شود و دارایی شرکت برای پرداخت بدهی‌های خود کافی نباشد، هرکدام از شرکای شرکت متعهد به پرداخت قسمتی از بدهی‌ها براساس سهم سرمایه‌ خود خواهند بود که به آن مسئولیت نسبی می‌گویند.
به عنوان مثال، فرض کنید سرمایه شرکت نسبی 10 میلیون تومان باشد و یکی از شرکای شرکت 5 میلیون تومان را به شرکت واریز کرده باشد.
در صورتی که شرکت نسبی منحل شود و دارایی شرکت برای پرداخت بدهی‌های خود که 20 میلیون تومان است کافی نباشد، آن شریک متعهد به پرداخت 10 میلیون تومان از بدهی‌های شرکت خواهد بود.

نحوه نام گذاری شرکت نسبی

ماده ۱۸۴ قانون تجارت نیازمند نام‌گذاری خاص برای شرکت‌های نسبی است.
بر اساس این ماده، در نام شرکت نسبی باید عبارت "شرکت نسبی" به همراه حداقل نام یکی از شرکا ذکر شود.
در صورتی که نام شرکت شامل اسامی تمامی شرکاها نباشد، پس از نام شریک یا شرکاهایی که ذکر شده‌اند، عباراتی مانند "شرکا" یا "برادران" نیز باید قید شوند.

بنابراین طبق ماده ۱۸۴ قانون تجارت، طرز نامگذاری شرکت های نسبی باید طبق پیروی از اصول زیر انجام شود:

در نام این شرکت تجاری، باید حتما از عبارت (شرکت نسبی) استفاده شود.

۲نام شرکت مشترک باید شامل نام حداقل یکی از شرکاء باشد.

چنانچه تعداد شرکای شرکت زیاد باشد یا به هر دلیل دیگری، نام تمام شرکا در نام شرکت قید نشود، پس از اسم شریکی که در نام شرکت آمده است، باید عباراتی مانند (شرکا) یا (برادران) را قید کنیم تا نشان دهیم که در این شرکت بیش از یک شریک وجود دارد.

سوالات پر تکرار

  1. حکم متفرع از دعوا در صورتی که حکم اصلی تجدیدنظر پذیرفته شود، بایستی قابل تجدیدنظر باشد.
    در حقوق، می‌توان به دو صورت قضیه را به پایان رساند، یعنی تصمیم به رد دعوا یا عدم استماع دعوا می‌شود.
    قرارهایی که صادر شده‌اند، قابل تجدیدنظر هستند، البته به شرطی که حکم مربوط به اصل دعوا نیز بتواند درخواست تجدیدنظر را داشته باشد.
    احکام مستند به اقرار در دادگاه یا مستند به رأی یک یا چند نفر کارشناس، که طرفین کتباً رأی آنان را قاطع دعوا قرار داده باشند، قابل درخواست تجدیدنظر نیست، مگر درخصوص صلاحیت دادگاه یا قاضی صادرکننده رأی.
    به فردی که درخواست تجدید نظر از رای صادر شده را دارد، اجازه داده می‌شود تقاضای واخواهی کند.
    تقاضای واخواهی مخصوصاً برای احکام غیابی قابل ارائه است.
    همچنین، او می‌تواند درخواست تجدیدنظر را نیز بنماید، در صورتی که حکم مورد نظر غیابی نباشد.
    تجدیدنظر، یکی از روش‌های اعتراض به رای دادگاه است و به این صورت انجام می‌گیرد که فرد متقاضی باید دادخواست خود را در مهلت تعیین شده به دفتر دادگاهی که رای را صادر کرده است یا دفتر شعبه اول دادگاه تجدیدنظر یا دفتر بازداشتگاه ارائه نماید.
    در این روند، رعایت مهلت قانونی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
    بعضی از احکام قابل تجدیدنظرخواهی هستند، در حالی که برخی دیگر احکام قابل تجدیدنظرخواهی نیستند.

نتیجه گیری

"به طور خلاصه، برای تشکیل و ثبت یک شرکت نسبی در قانون تجارت لازم است حداقل دو نفر شریک داشته باشند، و نام شرکت باید شامل حداقل نام یکی از شرکاء باشد.
در صورتی که تعداد شرکا زیاد باشد یا نام تمام شرکاها در نام شرکت قید نشده باشد، عبارات مانند "شرکا" یا "برادران" باید قید شوند.

همچنین، در نام شرکت نسبی عبارت "شرکت نسبی" به همراه نام یکی از شرکاها باید ذکر شود، و در صورت نبود اسامی تمامی شرکاها، عبارات مشابه نیز باید قید شوند.
در نهایت، در صورت مسئولیت مالی شرکت نسبی که منحل شده و دارایی شرکت برای پرداخت بدهی‌ها کافی نباشد، هر یک از شرکا به نسبت سرمایه‌ای که به شرکت آورده‌اند، مسئولیت خواهند داشت.

"