انواع قرار نظارت قضایی

زمانی که یک فرد به اتهامی متهم است، مرجع قضایی برای دسترسی به متهم، جلوگیری از فرار یا مخفی شدن و همچنین حضور به موقع او، دو نوع قرار تامین و قرار نظارت قضایی را به او صادر می‌کند.
قرار تامین به چند نوع تقسیم می‌شود و در مقایسه با قرارهای نظارت قضایی، قوی‌تر است.
همچنین، قرار نظارت قضایی نیز به چند نوع تقسیم می‌شود که بر اساس قوانین و شرایط خاصی صادر می‌گردد.

وقتی مقام قضایی تصمیم می‌گیرد یکی از قرارهای نظارتی قضایی را به‌منظور حضور به‌موقع و جلوگیری از فرار متهم صادر کند، قراری باید صادر شود که با توجه به اهمیت جرم، شدت مجازات و مشخصات و شرایط فردی متهم مناسب باشد؛ برای مثال، سن، جنسیت و شرایط جسمی و روحی او.

اگر فردی که به نسبت قرارهای صادرشده اعتراض دارد، می‌تواند در زمان مقرر طبق قانون اعتراض کند.
البته باید ذکر کرد که این قرارها به مدت موقت صادر می‌شوند و در شرایطی قابل لغو هستند.
به همین دلیل، در این مقاله، به بررسی قرارهای نظارت قضایی و انواع و زمان صدور آنها می‌پردازیم.

قرار نظارت قضایی

قرار ارجاعی، یک امر قضایی است که برای دسترسی بهتر و حضور به موقع متهم صادر می‌شود.
این قرار، به عنوان یک نوع از قرارهای تضمینی، تحت نظارت مرجع قضایی قرار می‌گیرد.
صدور قرار ارجاعی در واقع به دلیل دسترسی به متهم، حفاظت از حقوق او و جلوگیری از فرار، الزامی است.
علاوه بر قرارهای تضمینی، بازپرس می‌تواند قرارهای ارجاعی نیز صادر کند.

این می تواند آرای قضایی باشد که همراه با تدابیر تأمین اتفاق می‌افتد و یا در جرایم تعزیری درجه هفت و هشت، در صورت ارائه تضمین لازم برای جبران خسارت وارده، از آرا قضائی استفاده می‌شود.
در صورتی که پرونده‌ای در دادسرا بررسی شود و در طول تحقیقات، مدارک و شواهد کافی برای اتهام فردی وجود داشته باشد، یکی از آراهای مناسب ممکن است صادر شود.
همچنین، اگر قاضی تصمیم بگیرد که فرد باید بازداشت شود، می‌تواند آرای مناسب مربوط به بازداشت را صادر کند.

قرارهای تامین، از جمله قرارهای بازداشتی، به منظور موقت آزاد سازی متهمان صادر می شود.
این قرارها منجر به دسترسی آسان به متهم و جلوگیری از فرار او می شود.
همچنین، قرارهای تامین کیفری بازپرس می توانند از قرارهای نظارت قضایی نیز استفاده کنند.
قرارهای نظارت قضایی طبق قانون، باعث تحدید محدوده آزادی متهم خواهد شد، اما این محدودیت‌ها خفیفتر بوده و بیشتر جنبه بازدارندگی دارند و به ناظر بر حضور و فعالیت‌های اجتماعی می‌پردازند.
برای تکمیل قرارهای تامین کیفری، مرجع قضایی می‌تواند قرار نظارت قضایی را نیز صادر کند.
صدور قرار نظارت قضایی فقط در جرائم تعزیری کم اهمیتی که امکان صدور مستقل قرارهای نظارت قضایی برای آن‌ها وجود دارد، میسر است.

انواع قرار نظارت قضایی

قانون در قضایا به صورتی فرآیندی است که به چند دسته مختلف تقسیم می‌شود.
این دسته‌بندی‌ها به شرایط خاصی تابع هستند و براساس آن، تصمیمات نظارت قضایی اعمال می‌شوند.
این تصمیمات می‌توانند شامل تعیین قرارهای پایدار یا موقت، وصول جریمه‌ها یا صدور حکم‌ها و تعیین تشریفات قضایی شوند.
برای مثال، ممکن است یک قرار نظارت قضایی با برچسب قرار تعیین پایدار صادر شود که در شرایط خاصی مرتبط با پرونده به اجرا درمی‌آید.
این نوع دستور قضایی مهمترین ابزار عملیاتی قضاوت است که توسط مقامات قضایی اجرا می‌شود.

موارد تکمیلی برای نظارت قضایی : • تقدیم معرفی نوبتی به مراکز یا نهادهای تعیین شده توسط بازپرس • ممنوعیت رانندگی با وسایل نقلیه موتوری • ممنوعیت انجام فعالیت‌های مرتبط با جرم ارتکابی • ممنوعیت نگهداری سلاح دارای مجوز • منع خروج از کشور لازم به ذکر است که این قرارها در قانون برای جرایم خاصی تعیین شده و به طور محدود و موقت صادر می‌شوند.

قوانین مستقل نظارت قضایی: در رده‌های جرایم تعزیری شماره 7 و 8، در صورتی که تضمین مقتضی جهت جبران خسارت ارائه شود، نظام قضایی می‌تواند (تنها) با صدور حکمی به نظارت قضایی محدود شود.
باید توجه داشت که اگر قرارهای نظارت قضایی توسط بازپرس صادر شده باشند، در مدت ده روز در دادگاه صالح قابل جوابگویی هستند و در صورت صدور این قرارها توسط دادگاه، در مدت ده روز در دادگاه تجدیدنظر استان قابل جوابگویی هستند.