ماده 137 قانون آیین دادرسی کیفری

قانون آیین دادرسی کیفری، یکی از قوانین حائز اهمیت در خصوص رسیدگی به جرایم، پیگیری پرونده و تصمیم‌گیری درباره جرایم مرتکب شده است.
این قانون پس از اثبات جرم، تعیین روش‌ها و مراحل رسیدگی به پرونده و صدور حکم است و تمامی دادگاه‌های کیفری ملزم به رعایت قوانین و ضوابط این قانون هستند.

یکی از جنبه‌های حیاتی در قانون آیین دادرسی کیفری، همراه با قوانین و مقررات مربوطه، یافتن متهم و بازداشت او است.
این موضوع در ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری توضیح داده شده است.

ما در این مقاله قصد داریم ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری را به شما توضیح دهیم و پس از تفسیر آن، نکات حقوقی مهم این ماده را بررسی کنیم.
اگر شما علاقمند به دریافت اطلاعات بیشتر در این زمینه هستید، با ما همراه شوید.

متن ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری

کشف متهم و جمع آوری دلایل اثبات جرم به همراه پیگیری و رسیدگی به جرایم، برای قانونگذاران اهمیت ویژه‌ای دارد.
به همین دلیل، در قانون آیین دادرسی کیفری، قواعد و مقررات مربوط به این موضوع با استفاده از تگ‌های قوی و تاکید شده در قانون ارائه شده‌اند.

از جمله عواملی که در پیدا کردن متهم و دستگیری او، همچنین، کشف ادله جرم و تعیین تکلیف نقش دارند، می‌توان به ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری اشاره کرد.
این ماده مربوط به کشف حقایق جرم است.
در ادامه، متن کامل ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری را به همراه تفسیر و توضیحات حقوقی آن، در قسمت‌های بعدی این مقاله بیان خواهیم کرد.

تفسیر ماده 137 قانون آیین دادرسی کیفری

تفسیر ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری، یک سؤال متداول است که درباره این ماده اغلب مطرح می‌شود.
بنابراین، در بخش حاضر از مقاله، می‌خواهیم تفسیر ماده فوق الذکر را بررسی کنیم.
در تفسیر ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری، بهتر است به شرح زیر اشاره کنیم:تفسیر ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری: یکی از سؤالات مهم درباره این ماده، موضوع اصلی تحقیقات قضایی و روند پرونده‌ها است.
به‌طور کلی، ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری مربوط به روند پیشرفت پرونده‌های کیفری است که تحت نظارت دستگاه قضایی قرار دارند، و وظیفهٔ قاضی بهره‌برداری و کارشکنی منطبق بر آن است.
از توانایی استنتاج و تفسیر درست ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری تعیین مسیر صحیح برای رسیدگی به پرونده‌های کیفری پیروی می‌کند.
برای تفسیر درست این ماده، قضات باید با شیوه و روش‌های مربوطه آشنا بوده و به عنوان نمونه، تصمیمات دیگر قضات مرتبط با پرونده را بررسی کرده و درخصوص استنتاج‌هایی که می‌توان از ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری برداشت کرد، به دادگاه‌های پایین‌دست یا همکارانشان راهنمایی کنند.
به‌طور کلی، تفسیر ماده‌های مختلف قانونی یک مسئله حقوقی پیچیده است که نیازمند بررسی دقیق متن قانونی، مراجعه به منابع قانونی مرتبط و استفاده از دانش و تجربه قضات و حقوقدانان متخصص است.
با این حال، تلاش برای تفهیم درست مفاد و ضوابط ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری، از اهمیت بسیاری برخوردار است و به خوبی می‌تواند به تحقق عدالت در نظام قضایی کشور کمک کند.

با وجود احترام به حریم شخصی افراد جامعه، در مواقعی که موضوع جرم و نظم و امنیت جامعه و حقوق افراد به میان می‌آید، استفاده از ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری به منظور تفتیش و بازرسی منازل و اماکن بسته و تعطیل تحت دستور بازپرس و با تأیید رییس کل دادگستری استان، مورد قبول است.

برای دستگیری یا کشف اثبات‌ها و ابزارها و اشیاء مرتبط با جرم در منازل و اماکن بسته و تعطیل، عملیات بازرسی و تفتیش صورت می‌گیرد.
این فعالیت با حفظ حقوق اشخاص انجام می‌شود و تنها در صورتی که اهمیت آن از حقوق اشخاص کمتر باشد و با آن تداخل نداشته باشد، اجرا خواهد شد.

علاقمندان به گرفتن اطلاعات بیشتر درباره فرآیند صدور و اجرای حکم ورود به منزل، می توانند با خواندن یک مقاله پیشنهادی در قسمت مناسب، اطلاعات مورد نیاز خود را کسب کنند.
در ادامه، به بیان نکات حقوقی ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری با استفاده از تگ های قوی و برجسته خواهیم پرداخت.

نکات حقوقی ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری

در ابتدا، در مقاله قبلی به بررسی تفسیر و متن ماده 137 قانون آیین دادرسی کیفری پرداختیم.
این ماده، یکی از اصولی‌ترین ابزارهای قانونی برای کشف ادله و اثبات جرم و دستگیری متهمان است.
در این قسمت از مقاله قصد داریم نکات حقوقی مهمی درباره ماده 137 را مورد بررسی قرار دهیم.

در بررسی ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری، علاوه بر در نظر گرفتن متن ماده ۱۳۷ و موارد ۱۳۸ تا ۱۴۲ قانون آیین دادرسی کیفری، به نکات حقوقی واحده بند ۸ قانون احترام به آزادی‌های مشروع و حفظ حقوق شهروندی نیز توجه خواهیم کرد.
در زیر به شرح نکات حقوقی ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری می‌پردازیم.

تحت هیچ شرایطی نباید محل وقوع جرم به طور اجباری تفتیش شود.
اما هر مکانی که شواهد قوی بر حضور مظنون یا کشف ادله جرم در آن وجود داشته باشد، پس از تصدیق قانونی و بررسی مراحل قضایی، میتواند توسط ضابطین قضایی تفتیش و بازرسی شود.
(منتقل از بخش آخر ماده ۱۳۷ قانون آئین دادرسی کیفری)

برای انجام بازرسی و تفتیش منازل و مکان‌های بسته و تعطیل، نیاز است که بازرس، دستور صادر نماید تا این اقدام انجام شود.

اگر به دلایلی مشکوک به حضور متهم در یک مکان معین یا کشف شواهد جرم در آن جایگاه، منزل یا محل بسته یا تعطیل، تحت بازرسی قرار گیرد، باید دلایل مشکوک را در پرونده به طور صحیح مستند کنیم.

در روش و روند بازرسی و تفتیش، لازم است به ماده 8 قانون احترام به آزادی‌های مشروع و حفاظت از حقوق شهروندی پایبندیم.
این ماده مقرر می‌کند: "بازرسی و معاینات محلی برای دستگیری فراری‌ها یا کشف وسایل و ابزارهای مرتکب جرم، باید به طور قانونی و بدون تداخل و با احتیاط کامل انجام شود و از هر گونه تعرض به اسناد، مدارک و اشیاءی که هیچ ارتباطی با جرم ندارند یا متعلق به متهم نیستند، خودداری شود و افشای محتوای نامه‌ها، نوشته‌ها، عکس‌های خانوادگی و فیلم‌های خانوادگی و ضبط غیرمجاز آنها جلوگیری شود.
"

بنابراین، تفتیش‌کنندگان باید وظیفه خود را به‌دقت و بدون تعرض به مواردی که جرم ارتباطی ندارند و یا متعلق به متهم نیستند، انجام دهند.
آنها باید احتیاط کنند و بدون ایجاد هیچگونه مزاحمت، به بررسی موارد خصوصی مانند نوشته‌ها، عکس‌ها و فیلم‌های خانوادگی بپردازند.
در عین حال، باید اطلاعات شخصی و اسرار آنها را محفوظ نگه دارند و در صورتی که موارد مورد بررسی بی‌مورد و بی‌ارتباط با جرم و متهم باشند، از ضبط آنها خودداری کنند.

در صورتی که بخواهیم در مورد جرایم جدی مانند قتل، حبس ابد، جرایم سیاسی و رسانه‌ای، جرایم دارای مجازات تعزیری درجه سه و بالاتر و یا جرایمی که مجازات آن قطع عضو یا خسارت جدی به بدن انسان را به دنبال دارد، یا جرایمی که درباره اشخاصی چون رؤسای قوای سه‌گانه و معاونان آنان و مشاورانشان است، تفتیش را انجام دهیم، باید مجوز تفتیش را از رئیس کل دادگستری استان دریافت کرده و با حضور مقامات قضایی اجرایی انجام شود.
این مجوز توسط رئیس کل دادگستری استان تائید شده و با حضور مقام قضایی اجرایی اعم از رؤسای قوای سه‌گانه، معاونان و مشاوران آنان و .
.
.
صورت می‌پذیرد.
(به اشتراک‌گذاشته شده از ماده ۱۳۸ قانون آیین دادرسی کیفری)

در صورتی که بررسی و بازرسی، مخاطبان را آزاردهنده کند، فقط زمانی قابل انجام است که اهمیت آن بیشتر از حقوق افراد باشد.
قانون آیین دادرسی کیفری در ماده ۱۳۹ تکمیل شده است.

تفتیش باید در طول روز انجام شود، از زمان طلوع آفتاب تا غروب آن.
اما در موارد ضروری و پس از بررسی و تأیید دلایل این ضرورت، می‌توان آن را شبانه انجام داد.
در این صورت، بازپرس با حضور شخصاً یا با تأیید مکتوب در صورتجلسه، تفتیش را انجام خواهد داد.
البته برای این امر از ماده ۱۴۰ قانون آیین دادرسی کیفری استفاده می‌شود.