خلاصه مقاله
«یکی از شرایط ازدواج این است که همسر باید در محلی که شوهر تعیین کند سکونت کند، مگر اینکه اختیار تعیین محل سکونت به زن داده شده باشد».
یکی از انواع شروط معتبری که زوج‌ها در زمان ازدواج می‌توانند درج کنند، شرط فعل در عقد نکاح است.
مفهوم شرط فعل در عقد نکاح به همراه شرط صفت و شرط نتیجه در ازدواج، در ماده 234 قانون مدنی بیان شده است.
طبق این ماده، شرط فعل در عقد ازدواج به اقدام یا عدم اقدام مشخصی برای یکی از زوجین یا شخص دیگری وابسته است.
به عنوان مثال، اگر زن با شوهرش شرط بگذارد که پس از ازدواج در یک شهر خاص سکونت کند یا او را از آن شهر منع نکند، شرط فعل در عقد نکاح برآورده می‌شود که از شرط نتیجه در ازدواج تفاوت دارد.
طبق ماده ۱۱۱۴ قانون مدنی: "زن و شوهر می‌توانند شرایط خاصی را در قرارداد ازدواج مشترک خود تعیین کنند.
" یکی از موارد بسیار مهم در روابط زن و شوهر، عقد نکاح است که تأثیرات مهمی بر روابط آنها دارد و حقوق و تکالیف چشمگیری را بر عهده طرفین قرار می دهد.
به همین دلیل، قانونگذار به زن و مرد این حق را می‌دهد که قبل از عقد ازدواج در مورد برخی از مسائل با هم به توافق برسند و با درج شروط ضمن عقد مندرج در سند نکاح، شروطی را برای یکدیگر مقرر نمایند.
البته شروطی که در سند ازدواج درج می‌شوند، باید صحیح و معتبر بوده و جزء شروط باطل و مبطل ازدواج نباشند.
به همین علت، در قانون مدنی انواع شروط صحیحی که طرفین می‌توانند در ازدواج درج کنند شامل شرط وجود صفت یا اوصاف خاص در دیگری، شرط به وجود آمدن نتیجه مشخص ضمن عقد نکاح و همچنین شرط انجام یا عدم انجام فعل یا کار مشخصی در عقد نکاح خواهد بود که تخلف از شرط فعل در عقد نکاح پیامدهایی را به دنبال خواهد داشت.
به همین مناسبت، در ادامه این مقاله قصد داریم به بررسی این سوال بپردازیم که شرط فعل در عقد ازدواج به چه معناست و یکی از انواع و نمونه‌های شرط فعل در عقد ازدواج را مورد بررسی قرار خواهیم داد، به‌عنوان مثال شرط عدم نزدیکی در عقد نکاح.
یکی از موارد بسیار مهم در روابط زن و شوهر، عقد نکاح است که تأثیرات مهمی بر روابط آنها دارد و حقوق و تکالیف چشمگیری را بر عهده طرفین قرار می دهد.
به همین دلیل، قانونگذار به زن و مرد این حق را می‌دهد که قبل از عقد ازدواج در مورد برخی از مسائل با هم به توافق برسند و با درج شروط ضمن عقد مندرج در سند نکاح، شروطی را برای یکدیگر مقرر نمایند.
البته شروطی که در سند ازدواج درج می‌شوند، باید صحیح و معتبر بوده و جزء شروط باطل و مبطل ازدواج نباشند.
به همین علت، در قانون مدنی انواع شروط صحیحی که طرفین می‌توانند در ازدواج درج کنند شامل شرط وجود صفت یا اوصاف خاص در دیگری، شرط به وجود آمدن نتیجه مشخص ضمن عقد نکاح و همچنین شرط انجام یا عدم انجام فعل یا کار مشخصی در عقد نکاح خواهد بود که تخلف از شرط فعل در عقد نکاح پیامدهایی را به دنبال خواهد داشت.
به همین مناسبت، در ادامه این مقاله قصد داریم به بررسی این سوال بپردازیم که شرط فعل در عقد ازدواج به چه معناست و یکی از انواع و نمونه‌های شرط فعل در عقد ازدواج را مورد بررسی قرار خواهیم داد، به‌عنوان مثال شرط عدم نزدیکی در عقد نکاح.
شرط فعل در عقد نکاح
یکی از انواع شروط معتبری که زوج‌ها در زمان ازدواج می‌توانند درج کنند، شرط فعل در عقد نکاح است.
مفهوم شرط فعل در عقد نکاح به همراه شرط صفت و شرط نتیجه در ازدواج، در ماده 234 قانون مدنی بیان شده است.
طبق این ماده، شرط فعل در عقد ازدواج به اقدام یا عدم اقدام مشخصی برای یکی از زوجین یا شخص دیگری وابسته است.
به عنوان مثال، اگر زن با شوهرش شرط بگذارد که پس از ازدواج در یک شهر خاص سکونت کند یا او را از آن شهر منع نکند، شرط فعل در عقد نکاح برآورده می‌شود که از شرط نتیجه در ازدواج تفاوت دارد.
طبق ماده ۱۱۱۴ قانون مدنی: "زن و شوهر می‌توانند شرایط خاصی را در قرارداد ازدواج مشترک خود تعیین کنند.
"
«یکی از شرایط ازدواج این است که همسر باید در محلی که شوهر تعیین کند سکونت کند، مگر اینکه اختیار تعیین محل سکونت به زن داده شده باشد».
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره شرایط محل سکونت زن در ازدواج، بر روی لینک کلیک کنید.
شرط عدم نزدیکی در عقد نکاح
در قسمت قبل، به بررسی مفهوم و معنای شرط فعل در عقد نکاح پرداخته شده است.
اما در این بخش، به بررسی موارد دیگر شرط فعل در عقد نکاح می‌پردازیم.
یکی از این موارد شرط عدم نزدیکی در ازدواج است.
به این معنا که می‌توان در هنگام عقد نکاح شرط بندی کرد که زوجین با یکدیگر ارتباط زناشویی نداشته باشند.
اما سوالی که پیش می‌آید این است که آیا می‌توان در عقد پیمان کرد که شوهر با زن نزدیکی نکند؟
بعضی از علمای دین، شرط عدم نزدیکی در عقد نکاح را باطل می‌دانند و می‌گویند هدف اصلی از ازدواج، تولید نسل و پرورش فرزندان است که نیازمند رابطه زناشویی بین زوجین است.
بنابراین، این شرط مغایر با ماهیت عقد است.
از طرف دیگر، برخی راه حل دیگری را پیشنهاد می‌کنند و می‌گویند این شرط قابل قبول نیست و غیرقانونی است.
با این حال، طبق قول معتبر علمای شیعه، می‌توان گفت که شرط عدم نزدیکی در عقد نکاح هم نقض ماهیت عقد نیست و هم غیرقانونی نیست.
قانون مدنی هم این شرط را منع نکرده است و این شرط سلامت جامعه را به خطر نمی‌اندازد.
بنابراین، شرط عدم نزدیکی در ضمن عقد ازدواج به عنوان یکی از موارد مهم شرط فعل در ازدواج، قابل قبول و معتبر است.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این شرط، می‌توانید اینجا را کلیک کنید.
سوالات پر تکرار
- با توجه به ماده ۱۱۱۴ قانون مدنی که از زوجین توانمندی تعیین شرایط خاصی در قرارداد ازدواج مشترک خود را قائله می‌شود، شرط فعل در عقد ازدواج به عملکرد یا عدم عملکرد مشخصی برای یکی از زوجین یا فرد دیگری بستگی دارد.
در حقیقت، شرایط موردنظر طرفین در سند نکاح درج می‌شود و شرط فعل در عقد نکاح نقش مهمی در حقوق و وظایف زن و شوهر ایفا می‌کند.
با این حال، باید توجه داشت که شرایط در سند ازدواج باید صحیح و معتبر باشند و از شروط باطل و مبطل ازدواج پرهیز کرد.
از این رو، در نهایت می‌توان نتیجه گرفت که شرط فعل در عقد ازدواج، ابزاری قانونی است که طرفین می‌توانند از آن برای تنظیم مسائل مهم و اهمیت دار در روابط زناشویی استفاده نمایند.
نتیجه گیری
با توجه به ماده ۱۱۱۴ قانون مدنی که از زوجین توانمندی تعیین شرایط خاصی در قرارداد ازدواج مشترک خود را قائله می‌شود، شرط فعل در عقد ازدواج به عملکرد یا عدم عملکرد مشخصی برای یکی از زوجین یا فرد دیگری بستگی دارد.
در حقیقت، شرایط موردنظر طرفین در سند نکاح درج می‌شود و شرط فعل در عقد نکاح نقش مهمی در حقوق و وظایف زن و شوهر ایفا می‌کند.
با این حال، باید توجه داشت که شرایط در سند ازدواج باید صحیح و معتبر باشند و از شروط باطل و مبطل ازدواج پرهیز کرد.
از این رو، در نهایت می‌توان نتیجه گرفت که شرط فعل در عقد ازدواج، ابزاری قانونی است که طرفین می‌توانند از آن برای تنظیم مسائل مهم و اهمیت دار در روابط زناشویی استفاده نمایند.