ولنتاین چه روزی است؟ تاریخچه + عکس

روز ولنتاین، هر سال در ۱۴ فوریه (۲۵ بهمن) در کشورهای مختلف جشن گرفته می‌شود؛ روزی که به روز عشق یا عشاق مشهور است.

ولنتاین، یکی از روزهای ویژه و عشق‌آمیز است که هر ساله در ۱۴ فوریه جشن گرفته می‌شود.
این روز، یک روز باشکوه است که به مناسبت عشق و عاشقانه بودن در سراسر جهان جشن گرفته می‌شود.
در این روز، افراد عاشق به دنبال هدایا و نشانه‌های عشق می‌گردند تا از عزیزان خود به خاطر عشق و احساساتی که بین‌شان وجود دارد تشکر کنند.
افراد معمولاً به نمادهایی از جمله گل، شکلات، کارت تبریک، عروسک و دیگر هدایا مشابه این‌ها نیز روی می‌آورند.
این جشن، در کشورهای مختلفی مانند آمریکا، کشورهای اروپایی، ایران، ترکیه، هند، ژاپن، سنگاپور و چین جشن گرفته می‌شود و تبدیل به یک فرهنگ عمومی شده است.
در این روز ولنتاین، هر کسی می‌تواند عشق خود را به هر کسی که دوست دارد ابراز کند و به او نشانه‌های عشق بدهد.
تاریخچه ولنتاین به قرن سوم میلادی برمی‌گردد.
این جشن از زمانی که یک کشیش به نام ولنتاینوس به دستور امپراتور روم در زندان به شهادت رسید، شروع شد.
ولنتاینوس در زندان به یک دختر جوان عمومی بودنامه عاشقانه نوشت و به او داد.
این اتفاق باعث شد که او به عنوان قدیس و نماد عشق در نزد مردم آمریکا و اروپا تبدیل شود.
از آن زمان به بعد، روز ولنتاین به عنوان یک روز جشن و عشق و عاشقانه شناخته شد و به تدریج به سرتاسر جهان گسترش یافت.
در این روز، مردم به عزیزان و دوستان خود نشانه‌های عشق می‌دهند و با هم یک روز شاد و پر احساس را سپری می‌کنند.

لیست عناوین مطلب:

شرح مختصری از عنوان اول

شرح مختصری از عنوان دوم

شرح مختصری از عنوان سوم

ولنتاین چه روزی است؟

ولنتاین یک جشن محبت و عشق است که هر سال در تاریخ ۱۴ فوریه برگزار می‌شود.
این تاریخ معادل ۲۵ بهمن در تقویم ایرانی است.
در سال‌های کبیسه، این جشن در تاریخ ۲۶ بهمن برگزار می‌شود.

روز ولنتاین در هیچ کشوری به عنوان تعطیل رسمی شناخته نشده است، اما در انجمن انگلیکان و کلیسای لوتری به عنوان جشن رسمی شناخته می‌شود.

تاریخچه ولنتاین

در شمای جدید HTML5، برای امکانی‌سازی زبان فارسی از برچسب‌های مختلفی می‌توان استفاده کرد.
از برچسب‌هایبرای تاکید بر عبارات،برای بیان کلماتی با اهمیت، dt برای تصویر تنزلی نمایی در یک لیست، وبرای برجسته‌سازی آیتم‌ها استفاده می‌شود.
فولاد سخت و مقاوم در قرون گذشته مورد استفاده و ستایش قرار می‌گرفته است.
این فلز ارزشمند از ظرافت و قدرت استفاده بسیاری برخوردار است.
بسیاری از افسانه‌ها و داستان‌ها دربارهٔ قدرت و مرموزیت این فلز مهم سروده شده‌اند.
اما در یکی از این افسانه‌ها، برجسته‌سازی شده است که در جبال روم باغی خیال‌کننده از فلزی جادویی با قدرت‌های عجیب و غریب وجود داشت.
آن باغ پر از درختان بزرگ و باران‌های معجزه‌آسا بود که در آنجا زندگی کردن برای همه آسان و شاد بود.
با استفاده از فلز قوی فولاد، سلاح‌هایی ساخته شده‌اند که توانمندی و وقار خاصی دارند.
لهستان بر این باور است که هر کسی که چنین یک ابزار دارد، توانمنداتی فوق‌العاده در اختیار دارد و حرکات فراگیری خود را به کمک این فولاد اجرا می‌کند.

معبد افسانه‌ای وجود داشت که درون آن قلمرویی که به باغ فولادی اطلاق می‌شد، به طور مرموزی تغییر می‌کرد.

هر کسی که به این باغ سفر می‌کرد مانند دنیایی جادویی عبور می‌کرد و تجربه‌های جدید و شگفت‌انگیزی را تجربه می‌کرد.
زمین‌های بی‌مانند و درختانی با برگ‌های طلایی وجود داشتند که همراه با صدای باد و قطرات باران خواننده‌ای شبیه به قلب برای مسافران بودند.

باغ فولادی در دل این معبد برای محافظت از مرزهای فکری و روحانی قرار داشت.

با ورود به این باغ مسافر در جادوی حقایق پنهان غرق می‌شد و دریچه‌هایی به دیارهای ناشناخته برای او باز می‌شدند.
تجربه اماکن مقدس و جمعیت‌هایی با قدرت‌های غیرممکن را به او می‌آموخت.
پایان ناتوانی، سختی‌ها و امیدهای جدید با فلزی قدرتمند به نام فولاد به دست خواهد آمد.
فولاد همچنین نمادی از استقامت و عزم قوی برای غلبه بر چالش‌ها است.
قصه‌ها و معتقدات دربارهٔ فولاد تا به امروز ادامه دارند و همواره این فلز نیرویی قدرتمند برای پشتیبانی از نیت های مردم به حساب می‌آید.

والنتین در ۱۴ فوریه (حدود سال ۲۷۰ میلادی) اعدام شد.
او قبل از مرگ، نامه‌ای برای دختر زندان‌بان نوشت و پای آن را با «والنتین تو» امضا کرد؛ نامه‌ای که کماکان در اذهان و قلب‌های مردم مانده است.
والنتین بعدها به نمادی از عشق تبدیل شد و هر سال، در سالروز مرگ وی، جشنی به نام ولنتاین برگزار می‌شود.

برخی اعتقاد دارند که کلیسای کاتولیک در تاریخ ۱۴ فوریه برای مسیحی سازی سنتی باستانی و همایونان به نام «لوپرکالیا» انتخاب کرده است.
لوپرکالیا جشنی بود که در امپراتوری روم برگزار می‌شد و تا اواخر قرن پنجم میلادی ادامه داشت و به مناسبت باروری بود.
این جشن پیشکشی به خدای کشاورزی رومی به نام فاونوس و برادران رمولوس و رموس بود.
اما در سال ۴۹۸ میلادی، توسط پاپ ژلازیوس یکم ممنوع شد.
سپس برخی فرد روز ۱۴ فوریه را به عنوان روز والنتاین معرفی کرد تا با این جشن پیگیری بت پرستانه مقابله کند.

در آیینی به نام "جشن لوپریکالیا"، گروهی از کاهنان رومی به نام "لوپرچی" در غاری مقدس جمع می‌شدند.
این غار محل نگهداری نوزادان رومولوس و رموس، بنیانگذاران شهر روم، توسط یک گرگ یا لوپا در گذشته بوده است.
در حین این مراسم، کاهنان برای باروری یک بز و برای تطهیر، یک سگ را قربانی می‌کردند.
سپس، پوست بز را از بدن جدا کرده و در خون قربانی فرو می‌بردند.
آن‌ها سپس با استفاده از پوست بز به خیابان‌ها می‌رفتند و ضرباتی را به زنان و زمین‌های کشاورزی وارد می‌کردند.
زنان رومی در این مراسم بدون ترس، این پوست‌ها را لمس می‌کردند؛ زیرا باور داشتند که این عمل باعث بارور شدن زمین در سال آینده می‌شود.
در ادامه مراسم، تمام زنان جوان شهر نام خود را در یک کوزه بزرگ می‌ریختند.
همچنین مردان مجرد شهر نیز نام مورد نظر خود را انتخاب کرده و در سال بعد با آن زن ازدواج می‌کردند.

در جریان تاریخ، هم‌زمانی جفت‌گیری پرندگان با روز والنتین، به‌عنوان دلیل نامگذاری این روز به عنوان روز عشاق شناخته می‌شود.
اولین مرجع به چارلز دوک اورلئان بازمی‌گردد؛ او که به دلیل شکست در جنگ آزینکورت، در برج لندن زندانی شد و در سال ۱۴۱۵ میلادی، نامه‌ای را برای معشوقه‌ی خود نوشت؛ این نامه در حال حاضر، در مجموعه دستنوشته‌ها در کتابخانه بریتانیا نگهداری می‌شود.