عده در عقد موقت

«عقد ازدواج» یا «عقد نکاح»، مطابق قوانین شرعی و قوانین مدنی، به دو دسته‌ی متفاوت تقسیم می‌شود: عقد دائم و عقد موقت.
یکی از انواع عقد نکاح، عقد موقت یا همان صیغه است.
عقد موقت به گونه‌ای است که برای یک زمان مشخص و معین منعقد می‌شود، در عین حال خلاف عقد دائم که محدودیت زمانی ندارد.

صلاحیت انعقاد قرارداد موقت به رعایت شرایط آن بستگی دارد.
این شرایط شامل تعیین مدت زمان قرارداد و مهریه موقت هستند و باید مشخص باشند.
در غیر اینصورت، قرارداد موقت صحیح نخواهد بود و باطل خواهد بود.
به عبارت دیگر، قرارداد موقت بدون رعایت این شرایط قانونی، تاثیری نخواهد داشت.
علاوه بر این، قوانین مربوط به قراردادهای موقت با قوانین ازدواج دائم متفاوت است.
اما یکی از ویژگی‌های مشترک بین این دو نوع از ازدواج، مسئله عده است.
به این معنی که پس از پایان قرارداد، به دلایلی مانند فوت همسر، طلاق و فسخ قرارداد، زن مجبور است به مدت معینی از ازدواج مجدد خودداری کند.

با توجه به اهمیت و ضرورت رعایت عده توسط زن در صیغه از یک سو، در این نوشتار، ابتدا به تعریف عقد موقت می‌پردازیم و سپس به شرح اسباب انحلال عقد موقت می‌پردازیم.
در انتها، قوانین و احکام عده در عقد موقت را بررسی می‌نماییم و به سؤال "آیا عده در عقد موقت بایستی انجام شود؟" پاسخ می‌دهیم.

عقد موقت

در قانون مدنی، با رعایت احکام شرع، می‌توان عقد نکاح یا عقد ازدواج را به دو دسته‌ی عقد دائم و عقد موقت تقسیم کرد.
از بین انواع عقد نکاح، عقد موقت یا همان صیغه، یکی از آنهاست.
عقد موقت به معنای محدود بودن به یک زمان معین است، در مقابل عقد دائم که محدودیت زمانی ندارد.

برای اطمینان از صحت عقد موقت، ضرورت است که شرایط انعقاد آن رعایت شود.
این شرایط شامل تعیین دقیق مدت زمان عقد موقت و مهریه آن می‌باشد.
در غیر این صورت، عقد موقت باطل خواهد شد و تبعات قانونی آن از بین خواهد رفت.

اصولاً احکام نیکاح موقت با نیکاح دائم تفاوت دارد.
در نیکاح موقت، مهریه در صیغه اشاره می شود و شرط صحت آن است، ولی در نیکاح دائم توصیف مهریه ضروری نیست.
همچنین در نیکاح دائم، همسران از هم به ارث می‌روند، اما در نیکاح موقت، ارث برقرار نمی شود.

انحلال عقد موقت

در قسمت قبل، توضیح داده شد که عقد موقت یا صیغه، یکی از احکامی است که در نهايت استفاده خود را به دلیل هاي مختلفی مانند فوت شوهر، طلاق و فسخ نهايت مي یابد و در نتیجه، زن مجبور به تاخیر در عقد جدید خود است.

نکته‌ای که باید به آن توجه کنیم این است که اسباب انحلال عقد موقت با اسباب انحلال عقد دائم تفاوت دارد.
این تفاوتها شامل صیغه و عدم وجود طلاق در عقد موقت می‌شود.
بر اساس دلایل زیر، انحلال عقد موقت ممکن است:1.
انقضای زمانی مشخص: در عقد موقت، زمان انتهای تعیین شده وجود دارد که پس از آن، عقد به طور خودکار انحلال می‌یابد.
2.
تحقق شرطی: صحت عقد موقت می‌تواند وابسته به رویدادی خاص باشد.
اگر این رویداد رخ دهد، عقد موقت از بین می‌رود.
3.
اجرای برداشت قانونی: ممکن است قانون به نحوی برای انحلال عقد موقت تعیین کرده باشد که تحقق یک شرط خاص یا وقوع یک حادثه، عقد را باطل کند.
4.
تقاضای اولیه طرفین: طرفین می‌توانند در زمان ابراز نیت اولیه، شرط انحلال عقد موقت را تعیین کنند.
در نتیجه، علت انحلال عقد موقت می‌تواند با توجه به صیغه و شرایط عقد متفاوت باشد، در حالی که در عقد دائم، وجود طلاق مهمترین تفاوت آن است.

انتهای یک مدت زمان، به معنی پایان یافتن زمان عقد موقت است.

تعبیری از ازدواج موقت این است که هنگامی که یک مرد و زن تصمیم می‌گیرند رابطه ازدواجی موقتی داشته باشند، مدت زمان باقی مانده تا اتمام این ازدواج را باید مرد به زن هدیه کند و به نحوی برای خاتمه رابطه اقدام کنند.

فسخ نکاح یعنی پایان دادن یک طرفه به نکاح به دلایلی همچون بیماری خاص در طرف دیگر، مطابق قوانین.
این عمل باعث ابطال نکاح می‌شود.

مرد شما را ترک کرده است.

عده در عقد موقت

در بخش‌های پیشین، به تشریح مفهوم عقد موقت یا صیغه پرداخته و نکاتی دربارهٔ انحلال آن بیان کردیم.
همچنین، بیان کردیم که در صورت انحلال عقد موقت، زن موظف است تا به مدت معینی از ازدواج مجدد خودداری کند که به این بازهٔ زمانی عده می‌گویند.
در این بخش، قواعد و احکام مربوط به عده در عقد موقت را تشریح می‌نماییم و به پرسش "عدهٔ عقد موقت چه مدت است؟" پاسخ می‌دهیم.

به موجب ماده 1152 قانون مدنی، در صورتی که نکاح موقت به هر دلیلی فسخ شود، مدت زمان مشخص شده به پایان برسد یا زوج مرد مدت زمانی از عده خود را برای همسر موقت خود بیان می‌کند، دو طُهر لازم است.
به این معناست که زن باید دو دوره قاعده ماهانه داشته باشد و سپس پاک گردد.
به علاوه، در زمان عده، ازدواج مجدد ممنوع است.