سکوت در تدلیس و نگفتن عیب و نقص در ازدواج

سوالات پر تکرار

1. توافقات قراردادی بدون نیاز به اعلام اراده صورت می‌گیرند؛ اما اثرگذاری ایقاع نیازمند اعلام است.
   معتبر بودن معامله باید دارای اعتبار و قانونیت باشد.
   در معامله، نیازی به صراحت تعیین جهت آن نیست، اما اگر تعیین شده است، باید مجاز و مشروع باشد.
   در غیر اینصورت، معامله نامعتبر است.
   در ایجاد هیچ قراردادی، بدون وجود ایجاب و پذیرش، شکل نمی‌گیرد.
   بنابراین، برای انعقاد قراردادها نیاز به توافق طرفین وجود دارد تا قرارداد شکل بگیرد.
   اما در شکل گیری ایقاع، نیاز به توافق نیست و تنها اراده یک نفر کفایت می‌کند.
   منظور از طرفین و رضایت آنها برای انجام معامله هر دو طرف باید قصد و رضایت لازم را داشته باشند.
   عدم رضایت هر یک از آنها می‌تواند باعث عدم موفقیت معامله شود.
   قرارداد معتبر است که براساس قصد قرار دهنده ساخته می‌شود و باید شرایط مشخصی داشته باشد که قصد را نشان دهد.
   به عنوان یک نمونه، در صورت قرارداد، فردی که حق فسخ را دارد، می تواند بدون لزوم رضایت و توافق طرف دیگر، به صورت تک جانبه قرارداد را لغو کند.
   بنابراین در تعریف ایگو، باید گفت که این یک نوع عمل حقوقی است که تنها با اراده یک فرد، به وجود یک اثر حقوقی منجر می شود.
   بنابراین، برای تشکیل یک قرارداد صحیح، شروطی بالا ضروری است که این شروط برای همه قراردادها یکسان است.
   به همین دلیل، به آنها شرایط عمومی صحت قراردادها می‌گویند.
   البته برخی قراردادها، علاوه بر شرایط عمومی، نیاز به شرایط خاصی نیز دارند تا به طور صحیح منعقد شوند.
   به طور مثال، در قرارداد هبه، قبض و شرط صحت دارای اهمیت هستند.
   اعمال حقوقی که اراده یک فرد در آن‌ها دخیل است، به دو دسته تقسیم می‌شوند: عملیات و تعهدات.
   عملیات و تعهدات، نمونه‌هایی هستند که فرد با اراده‌اش، به آثار آن‌ها متعهد می‌شود.
   البته، در مواردی مانند نحوه بروز این عملیات و تعهدات، عواملی که باعث ادامه‌ی آن‌ها می‌شوند و نحوه پایان‌یافتن آن‌ها، تفاوت‌هایی بین عملیات و تعهدات وجود دارد که بررسی آن‌ها ضروری است.
   در قسمت قبل، ما درباره "عقد" صحبت کردیم و بیان کردیم که برای انعقاد "قرارداد"، نیاز است دو یا چند نفر با یکدیگر توافق کنند.
   اکنون در این قسمت قصد داریم به سوالی جدید پاسخ دهیم؛ اینکه "ایقاع" چیست؟ در تعریف ایقاع، برعکس قرارداد، نیازی به توافق بین چند نفر نیست.
   در ایقاع، فقط اراده یک فرد می‌تواند تأثیر حقوقی داشته باشد.
   به عنوان مثال، باطل کردن قرارداد، طلاق، ارث و غیره.
   هر عملی برای به وجود آمدن، به دو عنصر اصلی یعنی ایجاب و قبول نیاز دارد.
   ایجاب، پیشنهاد برای شروع توافق می‌باشد و قبول، پذیرش این پیشنهاد است.
   بنابراین، وجود دو اراده ضروری است تا یک قرارداد شکل گیرد.
   همچنین، برای انعقاد صحیح قراردادها، باید به یک سری مشروطیت‌های عمومی صحت قرارداد پایبند باشند.
   این موارد در ماده ۱۹۰ قانون مدنی ذکر شده است و بنا بر این ماده، "برای اعتبار هر معامله، مشروطیت‌های زیر، بسیار اساسی هستند:"