شرایط بازنشستگی در قانون مدیریت خدمت کشوری

مجموعه قوانین مدیریت خدمات کشوری شامل مواد 101 تا 103 است، که به‌عنوان بخشی از قوانین تامین اجتماعی، حقوق بازنشستگی کارمندان دستگاه‌های اجرایی را تعیین می‌کند.
هدف اصلی بازنشستگی کارمندان دولت، تأمین زندگی کارمندانی است که قادر به ادامه کار نیستند و به آنان حقوق بازنشستگی تعلق می‌گیرد.
همچنین، جوان‌ترین و ماهرترین افراد عضو دستگاه‌های اجرایی می‌شوند.

لازم به ذکر است که در قوانین و مقررات مختلفی همچون قانون استخدام کشوری و قانون مدیریت خدمات کشوری، احکام مربوط به بازنشستگی کارمندان دولت تعریف شده‌اند.
در اینجا قصد داریم به بررسی مهم‌ترین ضوابط بازنشستگی کارمندان دولت بپردازیم و این شرایط را براساس قانون مدیریت خدمات کشوری بررسی کنیم.

شرایط بازنشستگی طبق قانون مدیریت خدمات کشوری

شرایط بازنشستگی کارمندان دولت، همچنین در ماده 103قانون مدیریت خدمات کشوری آمده است که می‌توان این شرایط را به صورت مختلف تقسیم بندی کرد.
از جمله این تقسیم بندی‌ها می‌توان به بازنشستگی به اختیار دستگاه اجرایی، بازنشستگی به درخواست کارمند و بازنشستگی به عنوان تکلیف دستگاه اجرایی اشاره کرد.
هر یک از این موارد به‌طور جداگانه در بخش‌های بعدی مورد بررسی قرار خواهند گرفت.

بازنشستگی به اختیار دستگاه اجرایی

طبق ماده ۱۰۳ قانون مدیریت خدمات کشوری، دریافت حقوق بازنشستگی کارمندان به اختیار دولت با شرایطی که در قانون تعریف شده است بستگی دارد.
این شرایط برای تمامی کارمندان زن و مرد دستگاه اجرائی مورد نظر قرار می‌گیرد و از این رو به این نوع بازنشستگی، بازنشستگی به اختیار دستگاه دولتی می‌گویند.
طبق این ماده، دستگاه اجرایی دولتی مجاز است که یکی از شرایط زیر را داشته باشد تا کارمند زن یا مرد خود را بازنشسته کند: 1.
داشتن سابقه کار لازم و تمام کردن سن بازنشستگی معین شده در قانون.
2.
داشتن معلولیت کامل یا جزئی به طور دائم که باعث عدم قابلیت ادامه کار شود.
3.
به دلیل عدم تطابق مهارت‌ها و تخصص‌های لازم با نیازهای دستگاه اجرایی، اخراج شود.
4.
به دلیل بستری شدن در بیمارستان یا درمانگاه برای مدت طولانی، غیبت یا مرخصی بیش از حد ادامه پیدا کند.
5.
بر اثر فعالیت‌های وظیفه خدمت یا در حین مأموریت دچار آسیب جدی شود که باعث عدم توانایی برای ادامه کار شود.
در هر یک از این موارد، دستگاه اجرایی دولتی می‌تواند کارمند زن یا مرد خود را بازنشسته نماید.

الف) برای مشاغل غیر تخصصی حداقل سی سال سابقه خدمت و برای مشاغل تخصصی با تحصیلات دانشگاهی کارشناسی ارشد و بالاتر حداقل سی و پنج سال سابقه کار مورد نیاز است.
در این نوع از بازنشستگی، شرط سن مهم نیست؛ با این حال، طبق تبصره 1 ماده 103، سابقه خدمت برای کسانی که در مشاغل سخت و زیان آور و همچنین جانبازان و معلولان فعالیت می‌کنند، تا پنج سال کمتر است.

به‌ما بگویید که آیا مطلب مربوط به خدمت‌یابی در سنین مشخص در کشور وجود دارد؟توجه: مطلب زیر با توجه به شرایط کنونی قابلیت اعتماد پیدا نمی‌کند و ممکن است نیازمند تحقیقات بیشتر باشد.
الف) در کشور ما، برای انجام برخی از شغل‌های سخت و خطرناک، داشتن حداقل شصت سال سن و بیست و پنج سال سابقه خدمت مورد نیاز است.
علاوه بر این، متقاضیان باید حداقل بیست و پنج روز حقوق دریافت کنند.
در اینجا لازم به ذکر است که شرط سنی برای زنان هم قابل اعمال است و برای جانبازان و معلولان نیز، سن مورد نیاز پنج سال کمتر از حداقل شصت سال است.
ب) توصیه می‌کنیم تا مطلب فوق را به عنوان دیدگاه شخصی در نظر بگیرید و در صورت نیاز به اطلاعات دقیق‌تر، منابع رسمی و معتبر را مراجعه نمایید.

بازنشستگی به درخواست کارمند

در بند الف ماده 103 قانون مدیریت خدمات کشوری، یک نوع دیگر از بازنشستگی کارمندان دولت تعبیه شده است که توسط کارمندان و با درخواست شخصی انجام می شود.
طبق این بند، کارمندان می توانند با داشتن بیش از سی سال سابقه خدمت، درخواست بازنشستگی خود را ارائه دهند.
نحوه پاسخگویی به درخواست کارمند برای بازنشستگی، به عهده دستگاه اجرایی قرار خواهد گرفت، با این تفاوت که قبول یا رد درخواست وابسته به مفاد این قانون خواهد بود.

بازنشستگی به عنوان تکلیف دستگاه اجرایی