خلاصه مقاله
دادگاه خانواده با دادگاه عمومی تفاوت دارد و در رسیدگی به دعاوی خانوادگی صلاحیت خاصی دارد.
اگر در این مورد اختلافی به وجود آید، رویه دیوان عالی کشور است که مسئله صلاحیت را حل کند.
دادگاه خانواده برای حائزیت دعاوی خانوادگی، یک آیین کاملاً خاص برای مراجعه و رسیدگی به آنها تشکیل شده است.
تعدادی از شعب دادگاه های عمومی به عنوان دادگاه خانواده اختصاص یافتند.
قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱ نیز انواع دعاوی خانوادگی از جمله نکاح، طلاق، فسخ نکاح، استرداد جهیزیه و.
.
.
را آشکارا ذکر کرده است.
دادگاه خانواده بر اساس قانون و رویه قضایی به عنوان یک دادگاه خاص و ویژه محسوب می‌شود و تنها این دادگاه صلاحیت رسیدگی به دعاوی خانوادگی را دارد.
اگر در دادگاه عمومی دعوایی مرتبط با خانواده مطرح شود، باید با صدور قرار عدم صلاحیت، پرونده به دادگاه خانواده ارجاع داده شود.
اما دادگاه خانواده صلاحیت رسیدگی به دعاوی غیر از دعاوی خانوادگی را ندارد و در صورتی که دعوایی غیر از دعاوی خانوادگی به آن مطرح شود، باید با صدور قرار عدم صلاحیت، پرونده به دادگاه مربوطه ارجاع داده شود.
قوانین آیین دادرسی مدنی و آیین دادرسی کیفری حاوی قواعدی درباره صلاحیت ذاتی و صلاحیت محلی دادگاه برای رسیدگی به دعاوی هستند.
هر دادگاه برای رسیدگی به پرونده‌ها باید دارای دو نوع صلاحیت ذاتی و محلی باشد.
پژوهش‌هایی در مورد صلاحیت ذاتی و صلاحیت محلی و تحلیل مفهوم آنها انجام شده است.
اما ممکن است سؤالی پیش بیاید که صلاحیت دادگاه خانواده چیست نسبت به دادگاه عمومی؟ به عبارت دیگر، آیا صلاحیت دادگاه خانواده از نوع صلاحیت ذاتی است؟ در صورتی که دادگاه خانواده صلاحیت ذاتی داشته باشد، حل اختلاف در صلاحیت به عهده کدام مرجع قرار می‌گیرد.
در این مقاله، با توجه به رأی وحدت رویه درباره صلاحیت ذاتی دادگاه خانواده، به بررسی صلاحیت دادگاه خانواده نسبت به دادگاه عمومی خواهیم پرداخت.
صلاحیت دادگاه خانواده نسبت به دادگاه عمومی
به دلیل حائزیت دعاوی خانوادگی، یک آیین کاملاً خاص برای مراجعه و رسیدگی به آنها در قسمت بیست و یکم از قانون اساسی تشکیل شده است.
طبق این قانون، برای حفظ و استمراری بودن خانواده، دادگاه‌های خاصی تشکیل شده‌اند.
بر اساس این قانون، در سال ۱۳۷۶، تعدادی از شعب دادگاه های عمومی به عنوان دادگاه خانواده اختصاص یافتند.
قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱ نیز در ماده چهارم، انواع دعاوی خانوادگی از جمله نکاح، طلاق، فسخ نکاح، استرداد جهیزیه، مهریه، نفقه، حضانت و ملاقات با فرزند، ولایت قهری بر فرزندان، اداره امور غایب مفقود الاثر، تغییر جنسیت افراد و اهدای جنین را آشکارا ذکر کرده است.
بنابراین، دادگاه خانواده بر اساس قانون و رویه قضایی به عنوان یک دادگاه خاص و ویژه محسوب می‌شود و تنها این دادگاه صلاحیت رسیدگی به دعاوی خانوادگی را دارد.
اگر در دادگاه عمومی دعوایی مرتبط با خانواده مطرح شود، باید با صدور قرار عدم صلاحیت، پرونده به دادگاه خانواده ارجاع داده شود.
علاوه بر این، دادگاه خانواده صلاحیت رسیدگی به دعاوی غیر از دعاوی خانوادگی را ندارد و در صورتی که دعوایی غیر از دعاوی خانوادگی به آن مطرح شود، باید با صدور قرار عدم صلاحیت، پرونده به دادگاه مربوطه ارجاع داده شود.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد انواع دعاوی خانوادگی، به این لینک مراجعه کنید.
رای وحدت رویه صلاحیت ذاتی دادگاه خانواده
چگونه دادگاه خانواده صلاحیت خاصی در رسیدگی به دعاوی خانوادگی دارد و تفاوت آن با دادگاه عمومی چیست؟ اگر در این مورد اختلافی به وجود آید، رویه دیوان عالی کشور است که مسئله صلاحیت را حل کند.
دادگاه خانواده مختص به خانواده‌هاست و در این حوزه صلاحیت ویژه‌ای دارد.
توجه داشته باشید که در این نوشتار، رای دیوان عالی کشور در مورد صلاحیت دادگاه خانواده را بررسی خواهیم کرد.
سوالات پر تکرار
- .
.
.
نتیجه ی قوی:با توجه به بررسی های انجام شده در این مقاله، می توان نتیجه گرفت که عدم رد قسم توسط مدعی مخالف بر اثبات وضعیت ادعا مورد نظر تأثیر قابل توجهی دارد.
طبق قوانین دادرسی مدنی، هر زمان که مدعی علیه ادای سوگند خود را رد کند، دادگاه به او سه بار اخطار می دهد تا سوگند را بدهد یا آن را رد کند.
اگر مدعی علیه از این اخطارات صرفنظر کند، ادعای مدعی به تأیید نخواهد رسید.
بنابراین، انکار سوگند می تواند پیامدهایی مهم برای ادعا دارد و عدم رد قسم می تواند به عنوان ابزاری قابل استفاده برای مدعیان در رسیدگی به دعاوی قضایی محسوب شود.
در این مقاله قصد داشتیم به بررسی این موضوع پرداخته و اهمیت عدم رد قسم توسط مدعی مخالف را مورد بررسی قرار دهیم.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره تأثیر ادای سوگند توسط مدعی و مدعی علیه و نحوه درخواست سوگند برای برخورد قاطع با دعوا، می توانید روی لینک مربوطه کلیک کنید.
نتیجه گیری
نتیجه‌ی قوی: با توجه به مطالعه‌ی این مقاله، می‌توان نتیجه گرفت که دادگاه خانواده دارای صلاحیت‌های خاصی است که آن را از دادگاه عمومی متمایز می‌کند.
این دادگاه مختص خانواده‌هاست و تنها صلاحیت رسیدگی به دعاوی خانوادگی را دارد.
به عنوان مثال، در صورتی که دعوایی مرتبط با خانواده در دادگاه عمومی مطرح شود، به دادگاه خانواده ارجاع داده می‌شود.
همچنین دادگاه خانواده صلاحیت رسیدگی به دعاوی غیر از دعاوی خانوادگی را ندارد و در صورتی که دعوایی غیر از دعاوی خانوادگی به آن مطرح شود، باید به دادگاه مربوطه ارجاع داده شود.
به طور کلی، دادگاه خانواده به عنوان یک دادگاه خاص و ویژه محسوب می‌شود که بر اساس قانون و رویه قضایی فعالیت می‌کند و تنها در حوزه دعاوی خانوادگی فعالیت می‌کند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد انواع دعاوی خانوادگی، می‌توانید به لینک ارائه شده مراجعه کنید.