مبحث پرداخت هزینه‌های قراردادی در دادگاه بسیار مهم است. برای اقامه دعوی در هر دادگاه، هزینه‌هایی صورت می‌پذیرد که به آنها "هزینه دادرسی" می‌گویند. همه کسانی که قصد دارند دعوایی را در دادگاه اقامه کنند، باید هزینه دادرسی را پرداخت کنند. اما خیلی از اوقات، افراد قادر به پرداخت این هزینه‌ها نیستند. بعضی‌ها هم ممکن است ادعا کنند که قادر به پرداخت جریمه‌ای که برای آن محکوم شده‌اند، نیستند. این افراد می‌توانند درباره عدم توانایی پرداخت هزینه دادرسی یا درباره اعسار خود به دلایل متعدد ادعا کنند. اما ضروری است که این ادعاها را به طور قانونی تثبیت کنند. در اینجا بحث می‌کنیم که در چه شرایطی فرد به عنوان "معسر" شناخته می‌شود و همچنین در مورد اعسار مطلق یا نسبی روشنگری می‌کنیم.

معسر کیست

به طور معمول در تعریف اعسار اشاره شد که اعسار به معنی عدم توانایی یک فرد در پرداخت بدهی‌های خود است. با توجه به تعریف اعسار در مفهوم معسر، می‌توان گفت: "معسر" فردی است که به دلیل عدم مالکیت یا عدم دسترسی به دارایی‌های خود، قادر به پرداخت هزینه‌های دادرسی یا بدهی‌های خود نیست. به عبارت دیگر، او قادر به تامین منابع مالی برای رفع شکایت در دادگاه یا استخدام وکیل برای خود نیست. همچنین، ممکن است این شخص قدرت پرداخت جریمه نقدی که به او تعلق دارد را نیز نداشته باشد. اثبات اعسار در دادگاه به عهده‌ی متهم است. اعسار به دو صورت مطلق و نسبی قابل تحقق است که به آن‌ها در ادامه می‌پردازیم.

اعسار مطلق

افسار مطلق: مفهوم افسار مطلق به شخصی اطلاق می‌شود که مدعی است که به طور کامل نمی‌تواند هزینه دادرسی یا جریمه‌ای که به او تحمیل شده است را پرداخت کند. به عبارت دیگر، وضعیت مالی شخص به گونه‌ای است که او در هیچ شرایطی قادر به تسویه بدهی خود نمی‌باشد. این وضعیت افسار به افسار مطلق معروف است و شخص در این حالت به عنوان "معسر مطلق" شناخته می‌شود. در صورتی که شخص بتواند افسار مطلق خود را تأیید کند، می‌تواند از تخفیف در پرداخت بدهی خود بهره‌مند شود.