اثبات پاپوش

تا بکنیم.
همه ما با اصطلاحی به نام "پاپوش درست کردن" آشنا هستیم.
این اصطلاح برای توجیه کردن اعمال نادرست یا مقصر بودن دیگران به کار می‌رود.
برخی از افرادی که بخاطر تخلفاتشان متهم شده و به جرمی محکوم می‌شوند، در اولین دفاع خود می‌گویند که برایشان "پاپوش درست کرده"‌اند.
البته این ممکن است در واقعیت رخ داده باشد که فردی با اقداماتی، جرمی را به دیگری نسبت داده باشد.

اگر پس از بررسی‌های حقوقی ثابت شود که فرد مذکور در واقع اقدامی غیرقانونی انجام نداده است و به او ستم شده است، او می‌تواند از فردی که این اقدام را انجام داده، شکایت کند و او را برای این عمل محکوم کند.
اما در هر صورت، لازم است قبل از آن، اثبات شود که اتهامی که به او نسبت داده شده است درست است.
بنابراین، سوال مهم این است که چگونه می‌توان اقدام ستمگرانه را ثابت کرد یا شرایط عدم گناهان در پرونده ستم چیست؟

برای پاسخ به این سؤال، در این مقاله به موضوع "آیا درست کردن پاپوش برای دیگران جرم است و چه عواقبی دارد؟" می‌پردازیم.
در ابتدا، اثرات و مجازات‌های مرتبط با این کار اشخاص را بررسی خواهیم کرد.
سپس، روش‌های اثبات پاپوش در پرونده‌های کیفری را بررسی کرده و نهانیت‌ها را فاش خواهیم کرد.
در نهایت، شرایط لازم برای اثبات این جرم وجود دارد که در این مقاله به طور کامل بررسی خواهند شد.

جرم پاپوش درست کردن برای دیگران و مجازات آن

بعضی افراد نسبت به یکدیگر حس کینه و دشمنی دارند که می‌تواند باعث انجام اقدامات جنایی بین آن‌ها شود.
این رفتارها می‌تواند شامل اتهام‌زنی و نسبت دادن خطاهایی که در قانون اسلامی به عنوان جرم تلقی می‌شوند باشد.

قطعاً بسیاری از ما با مفهوم "پنبه‌پوشی" و "برتری نمایی از خود برای دیگران" آشنا هستیم.
این رفتار، با وجود ناپسند و نازلی است که محدوده جرم و جنایت در اسلام نیز بر آن تعیین شده است و به عنوان "موجب تعقیب کیفری دیگران" در نظام حقوقی شناخته شده است.

برای شناختن بهتر جنایت ساختن ارتعاش در افراد دیگر، بهتر است یک مثال در این رابطه ذکر کنیم.
فرض کنید که یک فرد به یک خانه می‌رود و ابزار و وسایل جعلی برای یک سرقت را در خودروی دیگری قرار می‌دهد.
یا پس از تلاش برای نزدیک کردن یا کوبیدن به دیگری، یک چاقوی خونی را در لباس، کیف یا خانه شخص دیگری می‌گذارد.
همچنین برای حمل مواد مخدر یا الکل، از یک موتور یا خودروی دیگری استفاده می‌کند.

این واقعیتی است که تمامی ادله و نشانه‌های مرتکب شدن یک جرم ممکن است به محکومیت کیفری پیش‌نیاز دیگری منجر شود، و در صورتی که فرد نتواند اعتراض خود را به این ادعاها اثبات کند، ممکن است خود به اتهام سرقت، ضرب و جرح یا حمل مواد مخدر دستگیر شده و به نفع مجازات خود خدمت کند.
از این منظر، استناد به بی‌گناهی در مورد ادعای پاپوش ضروری است که در بخش‌های بعدی به آن پرداخته خواهد شد.

به طوری که گفته شد، طبق قانون مجازات اسلامی، فعالیتی که به عنوان "پاپوش درست کردن برای دیگران" در نظر گرفته شده است، به عنوان جرم قلمداد می‌شود و می‌توان آن را به عنوان "جرم افترا" بررسی کرد.
در این فرایند، افترا یا اتهام زدن به فرد دیگری، عمل افترایی است که در برخلاف افترای لفظی که با اظهارات لفظی مشخص می‌شود، با قرار دادن ادوات جنایت در وسایل دیگری انجام می‌شود.
طبق ماده 699 قانون مجازات اسلامی، جرم پاپوش به شکل زیر تعریف شده است:اما همانطور که بیان شد، بر اساس قانون مجازات اسلامی، پاپوش درست کردن برای دیگران جرم تلقی شده است و عنوان مجرمانه پاپوش درست کردن را می‌توان تحت عنوان جرم افترا مورد بررسی قرار داد.
این افترا یا تهمت زدن به دیگری، افترای عملی است و بر خلاف افترای لفظی که با تهمت لفظی زدن محقق می‌شود، با قرار دادن آلات و ادوات جرم در وسایل دیگری انجام می‌شود.
بر اساس ماده 699 قانون مجازات اسلامی جرم پاپوش اینگونه تعریف شده است:

"هر فردی که عمداً در نظر داشته باشد که کسی را متهم کند، بدون آگاهی این شخص، ابزارها و وسایل مشمول جرم یا اشیایی که در اختیار یک فرد قرار دارد و ممکن است مایه اتهام او شود، در خانه، محل کار، جیب یا اشیای متعلق به او را پنهان کند یا به نحوی ادعا کند که متعلق به اوست و به دنبال این عمل، این شخص مورد تعقیب قرار گیرد.
پس از صدور حکم تعقیب ممنوع یا اعلام برائت قطعی این فرد، مجرم به حبس از شش ماه تا سه سال و یا تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم خواهد شد.
"

بنابراین توضیح مجازات برای ساختن پاپوش متعلق به دیگران این است که پس از ثابت شدن ساخت پاپوش و صدور رای برای برهان بی گناهی فرد، مجرم (یعنی کسی که پاپوش را برای دیگری ساخته است) با مجازات حبس یا شلاق مورد تأمین قرار خواهد گرفت.

اثبات پاپوش در پرونده های کیفری به چه صورت می باشد

به عنوانی که قبلاً توضیح داده شد، پاپوش درست کردن برای دیگری جرم است و اگر شرایط بی گناهی فرد اثبات شود، شخص متهم به مجازات جرم پاپوش درست کردن یا افترای عملی خواهد شد.
اما سوال مهمی که ممکن است پیش آید این است که چگونه میتوان پاپوش را در پرونده‌های کیفری اثبات کرد؟

بسیاری از افرادی که برای جرایمی مانند سرقت متهم می‌شوند و ابزارها و وسایل مربوط به جرم در اختیار آنها پیدا می‌شود، ممکن است در حین مطرح کردن دفاع کیفری خود ادعا کنند که آنها سرقت را ارتکاب نکرده‌اند و برایشان مدارک قوی موجود است.

نکته‌ی حائز اهمیت در این موضوع، این است که در این مرحله، فرد باید اتهام مطروح شده را با تمرکز بر شجاعت و مقاومت، تکذیب نماید.
او باید با ارائه مدارک و سند هایی که در تأیید بی‌گناهی و شجاعت تأثیرگذار است، آن‌ها را به دادگاه ارائه دهد.

به عنوان مثال، در صورتی که یک فرد به جرم دزدی متهم شود، باید توانایی اثبات داشته باشد که فرد دیگری اقدام به قرار دادن ابزارها و وسایل مرتبط با جرم در منزل، محل کار یا مالکیت او نداشته است.
شخص متهم باید قادر باشد به دفاع از خود در برابر تهمت دزدی اقدام نماید.

در صورتی که شخصی اطلاع دارد که کسی پاپوش‌هایی را برای او ساخته و آن‌ها را در خانه‌اش قرار داده است، باید آن شخص را معرفی کند و با ارائه مدارک و اسناد مربوطه ثابت کند که این وسایل متعلق به اوست.
همچنین اگر شخص قادر باشد اثبات کند که این وسایل بدون اطلاع او در محل کار یا خانه‌اش قرار گرفته‌اند و او در واقع از وجود آنها آگاهی نداشته است، می‌تواند این موضوع را نیز ثابت کند.

در اینباره، می‌توان به واقعیتی اشاره کرد که فردی که برای شخص موردنظر "پاپوش" درست می‌کند، احتمالاً نسبت به او دشمنی شخصی داشته باشد و با انجام این عمل، قصد دارد که او را به جرمی متهم کند و مجازاتی روی او اعمال کند.
این عمل به صورت اصولی صورت می‌گیرد و با آگاهی و قصد آگادان به عدم گناهان شخص، او را در مورد این "پاپوش درست کردن" متهم می‌کند.

پس از آنکه به اثبات برسانیم که فرد متهم به جرم پاپوش بی گناه است، دادگاه پس از بررسی اولیه، صادرهای منع تعقیب را صادر می کند و یا ممکن است پرونده به دادگاه کیفری ارجاع گردد.
در هر صورت، اگر قاضی دادگاه بر اساس شواهد و مدارک، بی گناهی و برائت متهم را تأیید کند، متهم از جرم پاپوش به مجازات مبرّا می شود.
اما، اگر کسی شکایت کند، مجرم پاپوش باید به مجازات محکوم گردد.

شرایط اثبات پاپوش

در قسمت قبل، درباره‌ی رویکرد "اثبات مرتکب بودن" در پرونده‌های کیفری بحث شد.
اما علاوه بر این موضوع، در ماده ۶۹۹ قانون مجازات اسلامی، شرایطی درباره‌ی "اقدام به افترا یا پاپوش درست کردن" ذکر شده است.
اگر این شرایط بی گناهی موجود باشد، می توان در جریان "پرونده پاپوش"، حیثیت را بازپرداخت و در برابر این شخص شکایت کرد.

استدلال برای اثبات پاپوش‌بودن شخص از شرایطی تشکیل می‌شود.
ابتدا شرط نخست، آن است که شخص هدفش متهم کردن دیگری است و برای این منظور ابزارها یا وسایل مورد استفاده در صحنه جرم را که باعث اتهام شخص دیگر می‌شود، در منزل، محل کار، جیب یا هر جایی که متعلق به اوست قرار داده یا به طور مخفیانه نگهداری می‌کند و این وسایل را به هر روشی با نام شخص مربوطه مرتبط می‌کند تا شخص در نتیجه این اقدام در خطر اتهام جرمی قرار گیرد.

اگر این ابزارها برای ارتکاب جرم نباشند و یافتن آنها باعث متهم شدن و تعقیب کیفری شخص دیگری نشود، نمی‌توان این رفتار را "پاپوش درست کردن" نامید.
همچنین برای ثابت کردن پاپوش بودن، باید درست کردن پاپوش بر اساس علم و عمد صورت گرفته باشد؛ اگر این مورد روشن نباشد، نمی‌توان کسی را به جرم پاپوش محکوم کرد.

به منظور تأیید نبودن اتهاماتی که بر شما مطالبه شده است، هرگونه دلیل و مدرکی که در اختیار دارید، از جمله شهادت شهود و مدارکی که نشان دهنده عدم ارتکاب جرم توسط شماست، باید به دادسرا یا دادگاه ارائه شود.
به عنوان مثال، با ارائه شهادت مبنی بر عدم حضور شما در محل سرقت یا دزدی در زمان اتفاق، یا با ارائه فیلمی از دوربین مداربسته می‌توانید ثابت کنید که فردی، آلات و ادوات سرقت را در منزل یا خودروی شما نصب کرده است.