مستثنیات دین چیست

سرویس های استعلامی

خلافی

خلاصه مقاله

مستثنیات دین چیست

در این مقاله توضیح داده می‌شود که مواد موجود به اندازه نیاز شخصی و افرادی که مورد نظر وی هستند قرار می‌گیرد و برای مدتی در دسترس قرار می‌گیرد.
کتب و ابزار علمی تحقیق و تحقیقاتی، یک قدرت بی‌نظیر برای همه دانشمندان و پژوهشگران با شخصیت خودشان است.

در مورد ابزارهای علمی، لازم به ذکر است که از لبتاب، کامپیوتر و تمامی وسایل مرتبط با کامپیوتر نیز می‌توان استفاده کرد، زیرا این ابزارها می‌توانند به شکلی ناگزیر در تحقیقات کمک کننده باشند.
اثاثه‌های ضروری برای رفع نیازهای زندگی افراد تحت تکفل و مورد نیاز محکومانِ شأن مدیون از جانب قانون‌گذار درنظر گرفته می‌شود.

این نیازها باید با شاخص‌های متناسب و با اهمیت تعیین شده، مورد توجه قرار گیرند.
در پاسخ به این پرسش که چه چیزهایی در دین مورد استثناء قرار می‌گیرند؟ باید به این شکل بیان کرد که، بر اساس قوانین مربوطه، برخی اموال به عنوان استثنائات دینی در نظر گرفته می‌شوند که نمی‌توان آن‌ها را توقف و فروش کرد؛ به عبارت دیگر، نمی‌توان این اموال را برای دریافت بدهی از بدهکار توقیف و فروش کرد.

در قسمت قبل، به سؤالی پاسخ داده شد که درباره "مستثنیات دین" چیست؟ در اینجا، می‌خواهیم به تحلیل و بررسی موارد "مستثنیات دین" طبق ضوابط قوانین بپردازیم.
"مستثنیات دین" یا به عبارتی "مصادیق اموال غیرقابل توقیف"، در قوانین آیین دادرسی مدنی و قانون اجرای حکم‌های مالی مشخص شده‌اند.

این مصادیق، در قوانین مذکور تقریباً به هم شبیه هستند.
از ابتدا، طبق ماده ۲۶ آیین‌نامه اجرای مجازات‌های مالی، تشخیص "موارد استثنایی مرتبط با اصول دینی" که در قوانین و مقررات مربوطه یافت می‌شود، با رعایت آداب و رفتارهای متعارف و شرایط فعلی فرد، به عهده دادگاه اجرایی قرار دارد.

در صورت لزوم، دادگاه ممکن است این موضوع را به یک کارشناس معتبر ارجاع دهد.
هنگامی که یک فرد مطابق حکم دادگاه به پرداخت مبلغ مالی به شخص دیگری محکوم می‌شود، وظیفه‌اش است که آن مبلغ را پرداخت کند.

اما اگر او از انجام این کار خودداری کند، طرف مطالبه‌کننده حق دارد تا با استفاده از دارایی‌های شخصی او اقدام به وصول بدهی خود کند.
برای انجام این کار، لازم است که اجراییه‌ای صادر شود و به واحد اجرای احکام دادگاه مراجعه شود.

بر اساس مواد ۲۷ خلوص برجسته در آیین نامه اجرای محکومیت های مالی، هر فرد محکوم می‌تواند به طور خودجوش، مالی که به جز "استثنایات دینی" تلقی می‌شود را برای تأدیب پذیرفتن معرفی نماید.
بنابراین، در صورتی که دارایی‌های کسی به عنوان "استثنایات دینی" تشخیص داده شوند، اما خود محکوم می‌پذیرد، آنها را می‌توان از دستهٔ "دارایی‌های غیرقابل چیدمان" منحرف کرده و به محکوم علیه واگذار کرد.

با توجه به حائز اهمیت بودن این موضوع، در اینجا قصد داریم در یک مقاله، به سوال جایزه دهیم که چیست "مستثنیات دین"؟ پس از آن، در ادامه به بررسی مصادیق آن طبق مقررات قانونی می‌پردازیم و در نهایت، تصریح احکام آن را انجام خواهیم داد.
اگر سوالاتی در مورد "اموال غیرقابل توقیف یا مستثنیات دین و موارد مربوطه" دارید، لطفاً با ما همراه باشید تا در این مقاله به آن پرداخته شود.

هنگامی که در قرارداد اجاره، به موجر پرداخت می شود، می بایست شرطی وجود داشته باشد که پرداخت اجاره بدون آن، می تواند باعث دشواری و مشکل شود و مبلغ ودیعه بایستی در موقعیتی باشد که برای مستأجر لازمه و بیشتر از مستحقات او نباشد.
بنابراین، مبلغی که به عنوان ودیعه پرداخت می شود، اگر مستأجر قادر نباشد اجاره را بدون پرداخت مبلغ ودیعه پرداخت کند و در عین حال مستأجر به عنوان مدیون دارای شرایط مناسبی نباشد، غیرقابل صرفه جویی است.

در صورتی که فرد محکوم یا بدهکار از اجرای حکم دادگاه و پرداخت بدهی انصراف دهد، محکوم به خودش اجازه می‌دهد تا اجرای آن حکم را از طریق دادگاه بخواهد و در پاسخ، دادگاه اقدام به صدور اجراییه می‌کند.
اما نکته‌ای که باید به آن توجه شود، این است که اموالی که ممکن است جهت وصول بدهی استفاده شوند، به شرطی غیرقابل توقیف هستند که جز اموال ضروری برای ادامه زندگی فرد نباشند.

این اموال، مطابق با مصادیق مشخص در قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی، محدودیت قابل توقیف دارند.

خلافی

درصورتی که شخصی مطالبه‌ای برای دریافت حق خود داشته باشد و درخواست رسیدگی به این دعوا را در دادگاه ثبت نماید، قاضی مسئول بررسی این موضوع است و اگر مطالبه وجود داشته باشد، حکمی برای پرداخت آن صادر می‌کند.
حکمی که به ضرر شخص متهم صادر می‌شود و باعث می‌شود تا ایشان مجبور به پرداخت بدهی خود به طلبکار یا شاکی شود.

در صورتی که فرد محکوم یا بدهکار از اجرای حکم دادگاه و پرداخت بدهی انصراف دهد، محکوم به خودش اجازه می‌دهد تا اجرای آن حکم را از طریق دادگاه بخواهد و در پاسخ، دادگاه اقدام به صدور اجراییه می‌کند.
اما نکته‌ای که باید به آن توجه شود، این است که اموالی که ممکن است جهت وصول بدهی استفاده شوند، به شرطی غیرقابل توقیف هستند که جز اموال ضروری برای ادامه زندگی فرد نباشند.
این اموال، مطابق با مصادیق مشخص در قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی، محدودیت قابل توقیف دارند.

با توجه به حائز اهمیت بودن این موضوع، در اینجا قصد داریم در یک مقاله، به سوال جایزه دهیم که چیست "مستثنیات دین"؟ پس از آن، در ادامه به بررسی مصادیق آن طبق مقررات قانونی می‌پردازیم و در نهایت، تصریح احکام آن را انجام خواهیم داد.
اگر سوالاتی در مورد "اموال غیرقابل توقیف یا مستثنیات دین و موارد مربوطه" دارید، لطفاً با ما همراه باشید تا در این مقاله به آن پرداخته شود.

مستثنیات دین چیست

هنگامی که یک فرد مطابق حکم دادگاه به پرداخت مبلغ مالی به شخص دیگری محکوم می‌شود، وظیفه‌اش است که آن مبلغ را پرداخت کند.
اما اگر او از انجام این کار خودداری کند، طرف مطالبه‌کننده حق دارد تا با استفاده از دارایی‌های شخصی او اقدام به وصول بدهی خود کند.
برای انجام این کار، لازم است که اجراییه‌ای صادر شود و به واحد اجرای احکام دادگاه مراجعه شود.

طلبکاری که از این روش استفاده می‌کند، با یک محدودیت مواجه است.
این محدودیت این است که او نمی‌تواند همه اموال بدهکار را پیش از دریافت طلب خود صرف نیازهای اساسی معیشت خود کند.
این حق را بدهکار دارد که موارد ضروری برای زندگی را حفظ کند و حتی وسایل مورد نیاز کسب و کار خود را هم در اختیار داشته باشد، تا بتواند با مشغول شدن به حرفه خود درآمدی کسب کند.

در پاسخ به این پرسش که چه چیزهایی در دین مورد استثناء قرار می‌گیرند؟ باید به این شکل بیان کرد که، بر اساس قوانین مربوطه، برخی اموال به عنوان استثنائات دینی در نظر گرفته می‌شوند که نمی‌توان آن‌ها را توقف و فروش کرد؛ به عبارت دیگر، نمی‌توان این اموال را برای دریافت بدهی از بدهکار توقیف و فروش کرد.

مصادیق مستثنیات دین مطابق مقررات قانونی

در قسمت قبل، به سؤالی پاسخ داده شد که درباره "مستثنیات دین" چیست؟ در اینجا، می‌خواهیم به تحلیل و بررسی موارد "مستثنیات دین" طبق ضوابط قوانین بپردازیم.
"مستثنیات دین" یا به عبارتی "مصادیق اموال غیرقابل توقیف"، در قوانین آیین دادرسی مدنی و قانون اجرای حکم‌های مالی مشخص شده‌اند.
این مصادیق، در قوانین مذکور تقریباً به هم شبیه هستند.

"آما اطلاق قوانین مربوط به اجرای محکومیت های مالی، به عنوان قوانین خاص، فراتر از مقررات آیین دادرسی مدنی می رود و در محاکم کشورمان دارای اعمال است.
طبق ماده 24 قانون اجرای حکومیت های مالی، که در سال 1394 تصویب شده است، مستثنیات دینی فقط شامل موارد زیر است:"This rewritten text incorporates the use of the HTML tags and in Persian language.

مسکنی که تحت سوء شیوه واشناخته شده و از ابتدا با وضعیت معسری همراه است، به شکلی باید منشأ بدهی فرد معسر باشد.
در واقع، مهم‌ترین نکته در این مورد این است که مسکن باید نیاز مدیون را تامین کند و با وضعیت بدهکار یک فرد معین مرتبط باشد.
بنابراین، اگر بیش از یکی هستند و یا با توجه به شیوه عمومی، مازادی نسبت به بدهی شخص بدهکار وجود دارد، می‌توان آن را توقیف کرد.

اثاثه‌های ضروری برای رفع نیازهای زندگی افراد تحت تکفل و مورد نیاز محکومانِ شأن مدیون از جانب قانون‌گذار درنظر گرفته می‌شود.
این نیازها باید با شاخص‌های متناسب و با اهمیت تعیین شده، مورد توجه قرار گیرند.

در این متن توضیح داده می‌شود که مواد موجود به اندازه نیاز شخصی و افرادی که مورد نظر وی هستند قرار می‌گیرد و برای مدتی در دسترس قرار می‌گیرد.

کتب و ابزار علمی تحقیق و تحقیقاتی، یک قدرت بی‌نظیر برای همه دانشمندان و پژوهشگران با شخصیت خودشان است.
در مورد ابزارهای علمی، لازم به ذکر است که از لبتاب، کامپیوتر و تمامی وسایل مرتبط با کامپیوتر نیز می‌توان استفاده کرد، زیرا این ابزارها می‌توانند به شکلی ناگزیر در تحقیقات کمک کننده باشند.

آلات و وسایل مورد نیاز برای امرار معاش شامل ابزارها و تجهیزاتی است که برای فعالیت‌های تجاری، حرفه‌ای، کشاورزی و سایر اشخاص لازم است و به طور واضح برای تامین نیازهای روزمره آنها و افرادی که تحت حمایت آنها قرار دارند، اساسی هستند.
این ابزارها شامل انواع مختلفی از ابزار دستی، ماشین‌آلات، تجهیزات الکترونیکی و غیره می‌شود.

تلفنی که برای مدیون لازم است شامل یک تلفن همراه و یک تلفن ثابت است.
باید توجه کنیم که نوع تلفن مدیون باید به درستی انتخاب شود.
به عنوان مثال، اگر گوشی موبایل مدیون ارزش زیادی دارد، نمی‌توان آن را به عنوان مستثنیات دین در نظر گرفت.
همچنین، اگر خط تلفن همراه شخص مدیون ارزش بالایی دارد، نیز نمی‌توان آن را به عنوان استثنائات محسوب کرد، زیرا با یک خط تلفن ساده نیز می‌توان نیازهای او را برآورده کرد.

هنگامی که در قرارداد اجاره، به موجر پرداخت می شود، می بایست شرطی وجود داشته باشد که پرداخت اجاره بدون آن، می تواند باعث دشواری و مشکل شود و مبلغ ودیعه بایستی در موقعیتی باشد که برای مستأجر لازمه و بیشتر از مستحقات او نباشد.
بنابراین، مبلغی که به عنوان ودیعه پرداخت می شود، اگر مستأجر قادر نباشد اجاره را بدون پرداخت مبلغ ودیعه پرداخت کند و در عین حال مستأجر به عنوان مدیون دارای شرایط مناسبی نباشد، غیرقابل صرفه جویی است.

به طبق قانون جدید، طبقه‌بندی محکومیت‌ها براساس موضوعات مختلف انجام می‌گیرد.
محکومیت‌های مالی، خودرو و سایر مصنوعات مستثنی از احکام مذهبی هستند و می‌توان برای تقاضای بدهی‌ها، خودروها را توقیف کرد.

موضوع مهمی که بررسی می‌کنیم، تعریف دقیق مصادیق مستثنیات دین است.
هر چند قانونگذار تلاش زیادی برای تعیین مصادیق مستثنیات دین کرده است، اما اختلافات زیادی در مورد این مصادیق وجود دارد.
به عبارت دیگر، تشخیص اینکه آیا یک مسئله به مصادیق مستثنیات دین می‌خورد یا خیر، به صلاحیت قاضی وابسته است که بر اساس مواد قانونی که در دسترس دارد، تصمیم می‌گیرد.

احکام مستثنیات دین

برای توضیح در مورد مستثنیات دین و اموال غیرقابل توقیف، از تگهای HTML مانند و استفاده می‌کنیم.
اموال غیرقابل توقیف به آن دارایی‌هایی گفته می‌شود که نمی‌توان آنها را توقیف کرده یا فروشید، برای دریافت بدهی یا مطالبات مالی.
در قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی، مصادیقی از اموال غیرقابل توقیف تعیین شده‌اند.
همچنین، در اطلاعات مرتبط با بدهی‌ها و مستندات مالی، احکام مختلفی برای تعیین مستثنیات دین وجود دارد که ممکن است از طریق آیین نامه‌ها و مقررات منتقل شوند.

از ابتدا، طبق ماده 26 آیین‌نامه اجرای مجازات‌های مالی، تشخیص موارد استثنایی مرتبط با اصول دینی که در قوانین و مقررات مربوطه یافت می‌شود، با رعایت آداب و رفتارهای متعارف و شرایط فعلی فرد، به عهده دادگاه اجرایی قرار دارد.
در صورت لزوم، دادگاه ممکن است این موضوع را به یک کارشناس معتبر ارجاع دهد.

بر اساس مواد ۲۷ خلوص برجسته در آیین نامه اجرای محکومیت های مالی، هر فرد محکوم می‌تواند به طور خودجوش، مالی که به جز استثنایات دینی تلقی می‌شود را برای تأدیب پذیرفتن معرفی نماید.
بنابراین، در صورتی که دارایی‌های کسی به عنوان استثنایات دینی تشخیص داده شوند، اما خود محکوم می‌پذیرد، آنها را می‌توان از دستهٔ دارایی‌های غیرقابل چیدمان منحرف کرده و به محکوم علیه واگذار کرد.

سوما به دلیل فوت مدیون، برخی از اموال وی که تحت حمایت دینی قرار داشتند، از این دسته خارج می‌شوند.
در واقع، پس از مرگ، مربوط به دارایی و ایواث مدیون صحبت می‌شود و باید در ابتدا بدهی های متوفی به بدهکارانش پرداخت شوند.

سوالات پر تکرار

  1. نحوه درخواست تامین دلیل براساس ماده 150 و 151 به این صورت است که فرد متضرر می تواند در هنگام دادرسی یا قبل از اقامه دعوی درخواست تامین دلیل کند.
    درخواست تامین می تواند به صورت کتبی یا شفاهی باشد، اما ذکر مطالب ضروری است.
    مطالب ضروری شامل مشخصات درخواست کننده، طرف دعوی و موضوع دعوایی است که نیاز به تامین دلیل دارد.
    ضروری است اوضاع و احوالی که باعث شده است که فرد درخواست تامین دلیل را ارائه دهد، نیز ذکر شود.

نتیجه گیری

یکی از نتیجه‌گیری‌های قوی این مقاله این است که "مستثنیات دین" یا "استثنایات دینی" به عنوان اموال غیرقابل توقیف در قوانین آیین دادرسی مدنی و قانون اجرای حکم‌های مالی تعریف شده‌اند.
این مصادیق اموال، مشابه همدیگر هستند و در صورت تشخیص به عنوان استثنائات دینی، توقیف و فروش نمی‌شوند.

همچنین، طبق قوانین و مقررات مربوطه، در صورتی که فردی محکوم شده و وظیفه دارد مبلغ مالی را به شخص دیگری پرداخت کند اما این کار را انجام ندهد، طرف مطالبه‌کننده حق دارد تا با استفاده از دارایی‌های شخصی او بدهی خود را وصول کند.
با این حال، در صورت تشخیص این دارایی‌ها به عنوان استثنایات دینی، آنها ممکن است از دستهٔ دارایی‌های غیرقابل چیدمان منحرف شده و به محکوم علیه واگذار شوند.

در نتیجه، به منظور حفظ حقوق و تأمین نیازهای زندگی افراد، استثنائات دینی باید با رعایت آداب و شرایط فعلی فرد تعیین و لحاظ شوند.
به علاوه، مبلغ ودیعه در قرارداد اجاره نقش مهمی دارد و باید به گونه‌ای تعیین شود که مستأجر بتواند آن را پرداخت کند و در عین حال مستأجر دارای شرایط مناسبی در رابطه با پرداخت بدهی باشد.

در نهایت، باید توجه داشت که اموالی که جهت وصول بدهی استفاده می‌شوند، به شرطی غیرقابل توقیف هستند که جز اموال ضروری برای ادامه زندگی فرد نباشند و طبق مصادیق مشخص در قانون، محدودیت قابل توقیف دارند.