دیه خراشیدگی صورت و بدن

قوانین وضع شده توسط قانونگذاران برای تنبیه افرادی که با قصد یا بی قصد به سلامت جسمانی و روانی دیگران صدمه وارد می‌کنند، به منظور توجه و مراقبت کافی از حقوق شخصی و جسمی دیگران است.
مجازات‌های مختلفی برای این اقدامات وجود دارد و یکی از این مجازات‌ها، به صورت قانونی، به‌عنوان دیه شناخته می‌شود.
استفاده از این مجازات‌ها در قانون نشان دهنده اهمیت حفظ حقوق و سلامت جسمانی افراد دیگر است.

یکی از تخصص‌های قانونی، تشریع وضوابطی برای مجازات جرم بدنی است.
در این زمینه، "دیه" یکی از مواردی است که در قانون مورد تعریف قرار می‌گیرد.
خراشیدگی صورت و بدن یکی از جرایمی است که برای آن دیه تعیین شده است و دارای قوانین و مقررات خاص خود است.
این مسئله بستگی به ناحیه‌ای که خراشی در آن ایجاد می‌شود، دیه خراشیدگی متفاوتی دارد و مفصل‌تراشودن آن ضروری است تا با این موضوع بهتر آشنا شویم.

در اینجا به بررسی "صداف بر روی پوست" می‌پردازیم و در این‌جا ما قصد داریم تفاوت بین صداف در قانون جرم شرعی دامیه و صداف در قانون جرم شرعی بدن را مشخص کنیم.
اگر شما سوالی در مورد این موضوع دارید، با ما همراه باشید و ادامه مطلب را بخوانید.

خراشیدگی پوست

برای همه انسان‌ها اتفاقاتی ممکن است رخ داده باشد که ناشی از عمل فرد دیگری یا درگیری و نزاع، به وجود آوردن صدمات و آسیب‌های جسمی برایشان باشد.
این آسیب‌ها می‌تواند از سطحی بودن یک خراش روی پوست شروع شود و به شکستگی یا قطع عضوی از بدن یا حتی از دست دادن جان فرد منتهی شود.
باید به این نکته توجه داشت که اندازه یا شدت این آسیب‌ها، معیاری برای تعیین مجازات نمی‌باشد و قانون‌گذار، برای همه آسیب‌ها، از خراشی ساده و کبودی تا مواردی با شدت بیشتر، مجازات دیه را در نظر گرفته است.

جراحات جزئی روی پوست، در ارتباط با قوانین، به دو دسته تقسیم می‌شوند: جراحات حارصه و جراحات دامیه.
همچنین، دیه هر دسته نیز با هم متفاوت است.
طبق ماده ۷۰۹ قانون مجازات اسلامی، حارصه به معنای خراش روی پوست بدون خون‌ریزی است و دامیه جراحتی است که به اندازه‌ای در گوشت فرو برود و همراه با خونریزی کم یا زیاد باشد.

لازم به ذکر است که برای تشخیص اینکه آیا یک زخم خفیف به پوست وارد شده است یا خیر، باید به مقدار نفوذ زخم و وجود یا عدم وجود خونریزی توجه کرد.
اندازه و محدوده زخم در پوست و تمیزی زخم بر روی صورت و بدن معیاری برای تشخیص جدیت خفگی زخم است.
طول و عرض زخم و تاثیر آن بر نوع زخم و شدت خفگی آن تأثیری ندارد.

همان‌گونه که اشاره شد، معیار تشخیص یک زخم، از عمق آن، نه از طول و عرض آن تعیین می‌شود.
به عبارتی دیگر، اگر زخمی وجود داشته باشد که فقط به اندازه یک خراش بدون خونریزی باشد، نگران نباشید که این زخم کمتر اهمیت دارد.
برخورداری از طولی معادل یک بند انگشت یا یک وجب نیز فرقی نمی‌کند.
مبلغی که برای جبران خسارت یک خراش پوست در سال ۱۴۰۲ تعیین شده است، در مورد زخمی که به صورت وارد می‌شود با زخمی که به پوست سایر اعضای بدن وارد می‌شود، متفاوت است که به تفصیل به آن پرداخته خواهد شد.

دیه خراشیدگی صورت 1402

ممکن است پوست صورت شما، یکی از قسمت‌هایی باشد که بر اثر برخورد با اشیاء دیگر، حادثه‌ای، یا به علت اقدامات فرد دیگری در یک نزاع، صدماتی ببیند.
یکی از این صدمات، خط و خش روی پوست سر و صورت شما می‌تواند باشد.
خط و خش صورت یکی از انواع جراحات صورت است و قوانین مربوط به آن، در دسته‌بندی قوانین جراحات صورت قرار می‌گیرد.

قانونگذار در بند الف ماده 709 قانون مجازات اسلامی، تعریفی داده است درباره دیه خراشیدگی صورت یا حارصه.
طبق این بند، میزان دیه خراشیدگی صورت بدون ریختن خون به این شکل تعیین شده است: "دیه حارصه یا دیه خراش پوست، که بدون جریان خون رخ می‌دهد، یک صدم دیه کامل است".
همچنین در تبصره همین ماده آمده است که خراشی که روی بینی، لب، زبان و داخل دهان ایجاد می‌شود، در حکم جراحت سر و صورت است.
اما گردن جزو سر و صورت محسوب نمی‌شود.

دیه خراشیدگی پوست بدن ۱۴۰۲​

در بخش های قبل، ما به بررسی تعریف و توضیحات مربوط به خراشیدگی پوست صورت و نقاطی که جزو سر و صورت محسوب می‌شوند، از دیدگاه قانون مجازات اسلامی پرداختیم.
قانونگذار در موضوع دیه خراشیدگی بدن، نکاتی را در ماده ۷۱۰ قانون مجازات اسلامی مشخص کرده است و بر اساس این ماده و تبصره‌های آن، در صورتی که خراشیدگی پوست در مناطق دیگری از بدن به جز سر و صورت رخ دهد، دو حالت مختلف اتفاق می‌افتد.

برای عضو مورد نظر در قانون، دیه تعیین شده است.
در این حالت، می‌بایست دیه خراشیدگی پوست آن عضو (حارصه) را برابر یک صدم دیه آن عضو در نظر گرفت.
به عنوان مثال، دیه یک دست، نصف دیه کامل است که برابر 450 میلیون تومان است و دیه حارصه نیز برابر یک صدم دیه کامل می‌باشد.
بنابراین، دیه حارصه یک دست، 4 میلیون و 500 هزار تومان خواهد بود.

برای فردی که مورد تجاوز و آزار قرار گرفته در قانون، تعیین دیه مشخص نشده است، در این صورت قاضی به طور خودکار از مبلغ ثابتی به نام ارش استفاده می‌کند.
به این مبلغ دیه ای که به آن دیه ارش می‌گویند، قاضی بر اساس توصیه پزشک قانونی و با توجه به میزان و نوع آسیب، قرارداد می‌دهد.

لطفا توجه داشته باشید که جهت دریافت دیه، مجنی علیه باید در جلسه دادرسی، وقوع جرم را از راه‌های مختلف اثبات نماید، از جمله قسامت خوردن، اقرار کردن، شهادت دادن یا نشانه های قضایی و قانونی ارائه دهد.
برای کسب اطلاعات بیشتر در این خصوص، میتوانید مقاله زیر را مطالعه فرمایید:"راه های اثبات دیه و نحوه استناد به آنها".

تفاوت دیه حارصه صورت و دیه دامیه صورت

همان‌طور که در قسمت‌های قبلی توضیح دادیم، در حین یک حادثه یا دعوا، ممکن است جراحات جزئی به بدن وارد شود.
این جراحات ممکن است به صورت خراش و زخم‌دار بر روی پوست باشند، بدون اینکه خونی جاری شود.
همچنین، ممکن است جراحت به پوست نیمچه‌ای وارد شده و همراه با جریان خون کم یا زیادی همراه باشد.

به آسیب و زخم پوستی که بدون خونریزی و با درد وارد می شود، "حارصه" و به آسیب پوستی که با خونریزی همراه است، "دامیه" گفته می شود.
همچنین توضیح داده شد که اگر زخم یا حارصه روی سر و چهره باشد، مقدار دیه آن با زمانی که زخم روی بدن وارد شود، تفاوت دارد.

درباره آسیب یا خراش وارد شده بر صورت و زخم یا زخمی شدن صورت نیز، باید تفاوت آنها را در نظر داشت.
تفاوت میان آسیب و زخم در صورت، در شدت صدمه وارد شده است.
شدت خراش صورت، یک بخش از صدمه کامل است و شدت زخمی شدن صورت، دو بخش از صدمه کامل است.

تفاوت دیه حارصه بدن و دیه دامیه بدن

در اقسام قبل، بیان کرده‌ایم که هنگامی که پوست بدن آسیب دیده یا خراشیده شود، مقدار دیه آن بستگی به جایگاه و محل خراش و صدمه دارد.
همچنین، در مورد حارصه و خراشیدگی پوست بدن، دو حالت ممکن است: یا عضو خراشیده، دارای دیه خاصی است و در این صورت یک صدم نسبت به دیه آسیب دیده، به عنوان دیه تعیین می‌شود و یا عضوی که خراشیده شده، دیه ندارد و در این حالت ارش تعیین می‌گردد.

دربارهٔ زخم یا خراش بدن و آسیب‌ها و جراحات، باید تفاوت آن‌ها را در نظر داشته باشیم.
تفاوت میان زخم و آسیب وارد شده به بدن، در شدت جراحتی است که دریافت شده است.
زخم بدن، اگر در آن جزئی مشخصی آسیب داشته باشد، یک صدم ارزش آن جزئی است؛ و اگر خطری مشخص نباشد، ارزش آن باید تعیین شود.
همچنین، اگر زخمی روی پوست بدن تأثیر داشته باشد و جزئی مشخصی آسیب دیده باشد، دو صدم ارزش آن جزئی است و در صورتی که خطری مشخص نباشد، باید ارزش آن تعیین شود.