محاربه چیست

سرویس های استعلامی

خلافی

خلاصه مقاله

محاربه چیست

قوانین کشور ما، برخی از جرائم را به عنوان جرائم علیه امنیت معرفی کرده است.
یکی از این جرائم، بینایی نیروی مسلح است که تحت شرایط خاصی تعریف می‌شود.

برای این جرم، مجازات‌های سنگینی در نظر گرفته شده است.
امنیت عمومی، اولین و مهمترین حق مردم در هر کشور است و نظام قانونی باید این حق را تامین کرده و برای حفظ نظم و امنیت در جامعه تلاش کند.

مقامات کشور مسئولیت دارند تا با ایجاد قوانین و مقررات، جامعه را از هر گونه تهدید و خطری محافظت کنند و امنیت را بهبود دهند.
براساس قانون مجازات اسلامی، محاربه به معنای استفاده از سلاح با هدف تهدید جان، مال یا عرضه ناموس مردم و ایجاد ناامنی در محیط است.

همچنین، در صورتی که فردی به جرم محاربه متهم شود و از اسلحه به منظور ایجاد وحشت و هراس و یا به منظور تهدید جان، اموال و شرافت مردم استفاده کند و منجر به از بین بردن امنیت جامعه شود، قاضی می‌تواند به تشخیص خود، فرد مورد نظر را محکوم به اعدام یا حبس ابد کند.
استفاده از اعدام می‌تواند شامل صلب، قطع عضو بدن (مانند دست یا پا) یا تحصیل جرم نداشته باشد.

ماده ۲۷۹ قانون مجازات اسلامی بیان می‌کند که محاربه به معنای استفاده از سلاح با هدف تهدید جان، مال یا عرضه ناموس مردم و ایجاد ناامنی در محیط است.
همچنین، ماده ۲۸۱ قانون مجازات اسلامی می‌گوید که سارقان، راهزنان و قاچاقچیانی که سلاح به کار ببرند و امنیت مردم و مسیرها را به خطر بیندازند، محارب هستند.

قسمت ۱۷ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مقرر می‌کند که هر فرد نظامی که برنامه‌ای برای تغییر و نابودی اساس نظام جمهوری اسلامی ایران طراحی یا اجرا کند و به این منظور یک جمعیت تشکیل دهد یا آن را اداره کند یا در آن جمعیت شرکت یا معاونت موثری داشته باشد، به عنوان محارب محسوب می‌شود.
بر اساس این ماده، تشکیل جمعیت به منظور براندازی و نابودی اساس نظام جمهوری اسلامی یا مشارکت موثر در چنین جمعیتی یا شرکت در آن، بازتاب اهمیتی محاربه دارد و مجازات محاربگی بر روی افرادی که این اقدامات را انجام می‌دهند، اجرا خواهد شد.

برای پاسخ به سؤالی که حکم جرم محاربه چگونه است، می‌بایست در ابتدا جرم محاربه را که می‌تواند یکی از جرایم علیه امنیت ملی باشد، از نظر قانون مجازات اسلامی بررسی کنیم.
جرم محاربه به معنای اقدام هر فرد در تهدید، تحریک، تشدید و بالا بردن فتنه، هجوم، نفیسراز متأسفین بر سر عموم مردم، بر حاکمیت و امنیت کشور، ایجاد افترای فردی، افشای خفایای کارهای موجب آشوب و آسیب به یکی از امور ذیل منحصر به فرد، در داخل یا خارج کشور، با هر نحو و وسیله‌ای شناخته می‌شود.

خلافی

امنیت عمومی، اولین و مهمترین حق مردم در هر کشور است و نظام قانونی باید این حق را تامین کرده و برای حفظ نظم و امنیت در جامعه تلاش کند.
مقامات کشور مسئولیت دارند تا با ایجاد قوانین و مقررات، جامعه را از هر گونه تهدید و خطری محافظت کنند و امنیت را بهبود دهند.

قوانین کشور ما برخی از جرائم را به عنوان جرائم علیه امنیت معرفی کرده است.
بینایی نیروی مسلح یکی از این جرائم است که تحت شرایط خاصی تعریف می‌شود.
مجازات‌های سنگینی برای افراد متجاوز در نظر گرفته شده است.

در این مقاله، به بحث در مورد مفهوم و حکم مجازات جرم محاربه می‌پردازیم.
قصد داریم در ابتدا توضیحی درباره مفهوم جرم محاربه و اهمیت آن ارائه دهیم.
سپس به تعریف محارب و تفسیر حکم محاربه بپردازیم و نشان دهیم که چگونه می‌توان از این جرم شکایت کرده و چگونه قضاوت و پیگیری آن انجام می‌شود.

جرم محاربه چیست

برای پاسخ به این سؤال که حکم جرم محاربه چگونه است، می‌بایست در ابتدا جرم محاربه را که می‌تواند یکی از جرایم علیه امنیت ملی باشد، از نظر قانون مجازات اسلامی بررسی کنیم.
جرم محاربه در ماده ۲۷۹ قانون مجازات، تعریف شده است.
این ماده، در تعریف جرم محاربه و ارکان آن، مشخص می‌کند که:"جرم محاربه به معنای اقدام هر فرد در تهدید، تحریک، تشدید و بالا بردن فتنه، هجوم، نفیسراز متأسفین بر سر عموم مردم، بر حاکمیت و امنیت کشور، ایجاد افترای فردی، افشای خفایای کارهای موجب آشوب و آسیب به یکی از امور ذیل منحصر به فرد، در داخل یا خارج کشور، با هر نحو و وسیله ای شناخته می‌شود.
"

براساس این ماده، اقدام به محاربه به معنی ارعاب، ترساندن، یا تهدید کردن جان، مال یا ناموس افراد است و در نتیجه باعث ناامنی محیط می‌شود.
یک یا چند نفر می‌توانند با استفاده از اسلحه‌ها این اقدام را صورت بدهند.
در این قضیه، اهمیت محاربه در این است که باعث ایجاد ناامنی می‌شود و به طور هیچ‌گونه، انگیزه شخصی مجرم جهت استفاده از اسلحه را ندارد.

حکم مجازات محاربه

محاربه یکی از جرائمی است که مستوجب مجازات حدی می‌شود و امکان تخفیف یا تغییر در مجازات آن وجود ندارد.
حکم مجازات محاربه یا "حد محاربه" در ماده 282 قانون مجازات اسلامی تعیین شده است.
این ماده از قانون مجازات، درباره حکم و حد محاربه، مقرر می‌کند:متن ورودی است:"جرم محاربه از جمله جرائم مستوجب مجازات حدی است که امکان تخفیف و تغییر در مجازات آن وجود ندارد.
حکم مجازات محاربه یا حد محاربه در ماده 282 قانون مجازات اسلامی مشخص شده است، این ماده از قانون مجازات، در خصوص حکم مجازات و حد محاربه، مقرر می دارد:"

بر اساس این ماده، در صورتی که فردی به جرم محاربه متهم شود و از اسلحه به منظور ایجاد وحشت و هراس و یا به منظور تهدید جان، اموال و شرافت مردم استفاده کند و منجر به از بین بردن امنیت جامعه شود، قاضی می‌تواند به تشخیص خود، فرد مورد نظر را محکوم به اعدام یا حبس ابد کند.
استفاده از اعدام می‌تواند شامل صلب، قطع عضو بدن (مانند دست یا پا) یا تحصیل جرم ندارد.

محارب کیست

در بخش های قبل، ما درباره مفهوم "جرم و حکم جرم محاربه" صحبت کردیم و توضیح دادیم که به منظور شناسایی یک "جرم محاربه" لازم است این شرایط برقرار شود: نیازمندی سلب امنیت محیط به دلیل استفاده از سلاح و عدم دست به سلاح زدن شخص محارب با انگیزه شخصی.
در این بخش، می خواهیم تعریفی از عبارت "شخص محارب" ارائه دهیم.

ماده ۲۷۹ قانون مجازات اسلامی بیان می‌کند: «محاربه به معنای استفاده از سلاح با هدف تهدید جان، مال یا عرضه ناموس مردم و ایجاد ناامنی در محیط است.
» همچنین، ماده ۲۸۱ قانون مجازات اسلامی می‌گوید: «سارقان، راهزنان و قاچاقچیانی که سلاح به کار ببرند و امنیت مردم و مسیرها را به خطر بیندازند، محارب هستند.
»

براساس این ماده، هر فردی که قصد داشته باشد جان، مال یا ناموس مردم را به خطر اندازد یا با هدف ترغیب مردم به ترس، به سلاح گیری پرداخته و باعث از دست دادن امنیت محیطی که در آن از سلاح استفاده می‌شود، گردد، همچنین هر راهزن، سارق یا قاچاقچی که با به دست آوردن سلاح، امنیت مردم یا راه‌ها را به خطر بیندازد، به عنوان محارب شناخته می‌شود.
ضروری است تا ذکر شود که شخصی که در برابر محارب دفاع می‌کند و به سلاح گیری می‌پردازد، به عنوان محارب شمرده نمی‌شود.

در حکم محاربه یعنی چه

بعضی اعمال جرمانه وجود دارند که طبق قوانین تشریع شده، به عنوان جرایمی در نظر گرفته می‌شوند و افراد متجاوز به این جرایم، مجازات جنگجویانه را می‌بینند.
این جرایم به عنوان جرایم محاربه شناخته می‌شوند و در این بخش، منظورمان از صحبت درباره آن‌ها است که به صورت زیر نام برده می‌شوند:۱.
قاچاق مواد مخدر:
در این جرم، فردی که به فروش، خرید، حمل یا توزیع مواد مخدر مشغول است، به عنوان مجازات محارب به شمار می‌رود.
۲.
قتل عمدی:
قاتل عمدی که با قصد کشتن یک شخص به جرم می‌انجامد، مجازات محارب را دریافت خواهد کرد.
۳.
سرقت مسلحانه:
اگر فردی به وسیله همراهی از اسلحه، سرقتی را انجام دهد، جرم محاربه را مرتکب شده و مجازاتی سنگین خواهد دید.
۴.
آزار و اذیت جنسی:
آن‌ها که از آزار و اذیت جنسی به جای خود استفاده می‌کنند، به عنوان مجازات محاربه محسوب می‌شوند.
۵.
تروریسم:
تروریست‌ها و افرادی که اقدامات تروریستی را پشتیبانی و انجام می‌دهند، مجازات محاربه را دریافت خواهند کرد.
این تنها چند نمونه از جرایمی هستند که به عنوان جرایم محاربه شناخته می‌شوند و در نهایت با مجازات جنگجویانه برخورد می‌شود.

ماده ۱۳۰ فصل چهارم قانون مجازات اسلامی بیان می‌کند: «در صورتی که رهبر گروه جنایتکاران به عنوان محارب یا مفسد فی الارض شناخته شود، باید به مجازات محارب یا مفسد فی الارض محکوم شود.
» بنابراین، در برخی موارد، در صورت تایید معصومیت رهبر گروه جنایتکاران به عنوان محارب، تحمیل مجازات محارب بر او اجرا خواهد شد.
این مجازات، که شامل اعدام، صلب، نفی بلاد و پرتگاه نیمکت قضایی می‌باشد، به تشخیص قاضی بستگی دارد.

قسمت ۱۷ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مقرر می‌کند: "هر فرد نظامی که برنامه‌ای برای تغییر و نابودی اساس نظام جمهوری اسلامی ایران طراحی یا اجرا کند و به این منظور یک جمعیت تشکیل دهد یا آن را اداره کند یا در آن جمعیت شرکت یا معاونت موثری داشته باشد، به عنوان محارب محسوب می‌شود.
" بر اساس این ماده، تشکیل جمعیت به منظور براندازی و نابودی اساس نظام جمهوری اسلامی یا مشارکت موثر در چنین جمعیتی یا شرکت در آن، بازتاب اهمیتی محاربه دارد و مجازات محاربگی بر روی افرادی که این اقدامات را انجام می‌دهند، اجرا خواهد شد.

نحوه شکایت و رسیدگی به جرم محاربه

یکی از مسائل مهم مرتبط با "محاربه"، درباره نحوه شکایت از "جرم محاربه" مطرح است و پس از این شکایت، با چه روشی به این جرم پیگیری می‌شود.
در اینجا، می‌خواهیم در این مقاله، درباره روش ارائه شکایت و رسیدگی به جرم محاربه صحبت کنیم.

سوالات پر تکرار

  1. قوانین کشور ما، برخی از جرائم را به عنوان جرائم علیه امنیت معرفی کرده است.
    یکی از این جرائم، بینایی نیروی مسلح است که تحت شرایط خاصی تعریف می‌شود.
    برای این جرم، مجازات‌های سنگینی در نظر گرفته شده است.
    امنیت عمومی، اولین و مهمترین حق مردم در هر کشور است و نظام قانونی باید این حق را تامین کرده و برای حفظ نظم و امنیت در جامعه تلاش کند.
    مقامات کشور مسئولیت دارند تا با ایجاد قوانین و مقررات، جامعه را از هر گونه تهدید و خطری محافظت کنند و امنیت را بهبود دهند.
    براساس قانون مجازات اسلامی، محاربه به معنای استفاده از سلاح با هدف تهدید جان، مال یا عرضه ناموس مردم و ایجاد ناامنی در محیط است.
    همچنین، در صورتی که فردی به جرم محاربه متهم شود و از اسلحه به منظور ایجاد وحشت و هراس و یا به منظور تهدید جان، اموال و شرافت مردم استفاده کند و منجر به از بین بردن امنیت جامعه شود، قاضی می‌تواند به تشخیص خود، فرد مورد نظر را محکوم به اعدام یا حبس ابد کند.
    استفاده از اعدام می‌تواند شامل صلب، قطع عضو بدن (مانند دست یا پا) یا تحصیل جرم نداشته باشد.
    ماده ۲۷۹ قانون مجازات اسلامی بیان می‌کند که محاربه به معنای استفاده از سلاح با هدف تهدید جان، مال یا عرضه ناموس مردم و ایجاد ناامنی در محیط است.
    همچنین، ماده ۲۸۱ قانون مجازات اسلامی می‌گوید که سارقان، راهزنان و قاچاقچیانی که سلاح به کار ببرند و امنیت مردم و مسیرها را به خطر بیندازند، محارب هستند.
    قسمت ۱۷ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مقرر می‌کند که هر فرد نظامی که برنامه‌ای برای تغییر و نابودی اساس نظام جمهوری اسلامی ایران طراحی یا اجرا کند و به این منظور یک جمعیت تشکیل دهد یا آن را اداره کند یا در آن جمعیت شرکت یا معاونت موثری داشته باشد، به عنوان محارب محسوب می‌شود.
    بر اساس این ماده، تشکیل جمعیت به منظور براندازی و نابودی اساس نظام جمهوری اسلامی یا مشارکت موثر در چنین جمعیتی یا شرکت در آن، بازتاب اهمیتی محاربه دارد و مجازات محاربگی بر روی افرادی که این اقدامات را انجام می‌دهند، اجرا خواهد شد.
    برای پاسخ به سؤالی که حکم جرم محاربه چگونه است، می‌بایست در ابتدا جرم محاربه را که می‌تواند یکی از جرایم علیه امنیت ملی باشد، از نظر قانون مجازات اسلامی بررسی کنیم.
    جرم محاربه به معنای اقدام هر فرد در تهدید، تحریک، تشدید و بالا بردن فتنه، هجوم، نفیسراز متأسفین بر سر عموم مردم، بر حاکمیت و امنیت کشور، ایجاد افترای فردی، افشای خفایای کارهای موجب آشوب و آسیب به یکی از امور ذیل منحصر به فرد، در داخل یا خارج کشور، با هر نحو و وسیله‌ای شناخته می‌شود.

نتیجه گیری

نتیجه قوی:با توجه به ماده ۲۷۹ و ۲۸۱ قانون مجازات اسلامی، محاربه به عنوان یکی از جرایم علیه امنیت معرفی می‌شود و با استفاده از سلاح به هدف تهدید جان، مال یا ناموس مردم و ایجاد ناامنی در محیط مورد نظر قرار می‌گیرد.
اعدام یا حبس ابد از جمله مجازات‌های سنگینی هستند که می‌توانند برای متجاوزان محاربه اجرا شوند.

نظام قانونی کشور مسئولیت دارد تا با ایجاد قوانین و مقرراتی جامعه را از هرگونه تهدید و خطری محافظت نموده و امنیت را بهبود دهد.