فرایند صدور قرار بازداشت موقت

قرارهای تامین، از جمله قرارهای بازداشت موقت، برای دسترسی به متهم، جلوگیری از فرار یا مخفی شدن او، تامین حقوق زیان دیده و جبران خسارت‌ها، پس از تفهیم اتهام و انجام تحقیقات لازم توسط بازپرس، صادر می‌شوند.
بازداشت موقت یکی از شدیدترین قرارهای تامین است که در فرآیند تحقیقات مقدماتی توسط بازپرس اعلام می‌شود.
صدور قرار بازداشت موقت و شرایط صدور آن در قوانین آیین دادرسی کیفری تعریف شده است.
بنابراین، در این مقاله قصد داریم در مورد قرار بازداشت موقت و فرایند صدور آن توضیح دهیم.

قرار بازداشت موقت

«بازداشت موقت» یک «قرار» است که در مرحله تحقیقات مقدماتی صادر می‌شود و به طور موقت شخص مورد اتهام را «بازداشت» می‌کند.
این موضوع به نظر ممکن است با اصل برائت و قانون مخالفت کند.
بر اساس قانون، تا زمانی که جرم فرد ثابت نشده باشد، نمی‌توان او را مجازات کرد.
اما در «قرار بازداشت موقت»، به نظر می‌رسد بدون اثبات جرم متهم، او «بازداشت» می‌شود.
«قرار بازداشت» توسط بازپرس یا دادیار پرونده صادر و به دادستان ارسال می‌شود.
بر اساس ماده 237 قانون آیین دادرسی کیفری سال 92، صدور «قرار بازداشت موقت» جایز نیست مگر در مواردی که دوستده‌ها و شواهد کافی وجود داشته باشد.

صدور حکم بازداشت موقت می‌تواند در صورت توجیه قانونی و ارائه دلائل معتبر انجام شود.
بازداشت موقت به معنای محرومیت متهم از آزادی و زندانی شدن او در طول یا بخشی از فرآیند تحقیقات ابتدایی است.
بدون شک، این یکی از راه‌های مطمئن تری برای قاضی است تا از طریق آن، از جلوگیری از فرار یا مخفی شدن متهم در مراحل تحقیقات ابتدایی، دادگاهی و حتی مرحله نهایی پرونده جلوگیری کند و تاخیر یا ممانعت در اجرای حکم کیفری ایجاد نشود.
برای افزایش تأکید بر برخی اصطلاحات در متن، می‌توان از تگ‌های HTML مانند و استفاده نمود.

فرایند صدور قرار بازداشت موقت

با صدور قرار بازداشت موقت توسط بازپرس، ضروری است که قرار بلافاصله به دادستان اطلاع داده شود و دادستان مکتوبا تا ۲۴ ساعت باید نظر خود را به بازپرس اعلام کند.

برای حل اختلافات بین دادستان و مخالف بازداشت، می‌توان به دادگاه مراجعه کرد و متهم تا صدور رای دادگاه، در بازداشت خواهد ماند.
این مدت حداکثر ۱۰ روز خواهد بود و در صورت عدم تجاوز از آن عبور می‌کنیم.

اگر دادستان تمایل به صدور فرمان بازداشت داشته باشد، متهم به مرکز بازداشت انتقال می‌یابد.

اگر شرایط لازم برای انجام بازداشت متهم فراهم شود، بازپرس با رضایت دادستان می‌تواند بازداشت را لغو کند، و در صورتی که دادستان بازپرس مخالفت کند، رسیدگی به این اختلاف توسط دادگاه صالح است.

اگر متهم شواهدی برای رفع بازداشت داشته باشد، او می‌تواند تقاضای تغییر حکم بازداشت یا تبدیل آن را به بازپرس ارائه کند.
در این صورت، بازپرس مکلف است ظرف مدت 5 روز نظر خود را بیان کند و تصمیم نهایی را اعلام کند.

اگر بازپرس تصمیم به رفع بازداشت بگیرد، دادستان باید به طور فوری موافقت کند و در صورت بروز اختلاف بین بازپرس و دادستان، این اختلاف باید در دادگاه منصفانه حل شود.

اگر بازپرس در مخالفت باشد، یک درخواست رد قرار را صادر می‌کند که تا 10 روز آینده در دادگاه صالح قابل اعتراض است.

با به پایان رسیدن مدت قانونی بازداشت موقت در جرایم مربوطه،

بازجو موظف است به ارائه استدلال یا تخفیف قبل از اجرای موقت تحفظ در دستگیری مشروط گردد.
قبل از تصویب دادستان، تصمیم باید ارائه شود و در صورت مخالفت دادستان، اختلاف در دادگاه معتبر حل خواهد شد.