دعوای اعتراض ثالث اصلی

با توجه به ماده 417 قانون آیین دادرسی مدنی، اگر یک رای صادر شده نسبت به یک دعوایی، منجر به تخلفی از حقوق شخص سوم شود و این شخص یا نماینده او در روند دادرسی که به آن رای متصل شده است، به عنوان اصحاب دعوا، دخالت نکرده باشد، او می‌تواند اعتراضی نسبت به آن رای ارائه کند.

با برآورد این روش، در قانون آیین دادرسی مدنی و قانون اجرای احکام و سایر قوانین و مقررات متفرقه، مانند آیین‌ نامه اجرایی ماده 50 قانون تامین اجتماعی و آیین‌ نامه اجرای مفاد اسناد لازم‌ الاجرا، به ادعای افرادی که از تصمیمات ماخوذه و آرای صادره متضرر می‌شوند، باید به این شکل رسیدگی شود که البته دارای آیین دادرسی ویژه خود است.

در این سند، به پژوهشی در مورد مفهوم "مهلت" می‌پردازیم.
در ابتدا، مفهوم مهلت را به طرزی کاملا واضح مورد بررسی قرار داده و سپس به توجه به اهمیت آن می‌پردازیم.
تعریف مهلتمهلت به مدت زمانی گفته می‌شود که یک شخص یا یک سازمان در اختیار دارد تا به یک وظیفه یا الزام مشخصی رسیدگی کند یا اقدامی خاصی را انجام دهد.
اهمیت مهلتامر مهمی که باید به آن توجه شود این است که مدت زمان مهلت همیشه محدود است و به همین دلیل، قمه‌ای است که در بسیاری از موارد بر روی شانه‌های فرد یا سازمانی قرار می‌گیرد.
مدیریت مهلتیکی از اصول موثر در مدیریت مهلت، ثبت آن به طور کامل و روشن است.
برای این منظور می‌توان از ابزارهای ساده مانند جدول‌ها یا نمودارها استفاده کرد تا زمان‌بندی مهلت‌ها به درستی رصد شود.
همچنین، باید توانایی تخمین زمان مورد نیاز برای هر وظیفه را داشته باشیم.
به طور خلاصه، مهلت یک عامل کلیدی در هر پروژه یا فعالیت است که نیازمند مدیریت دقیق و موفقیت در حفظ آن می‌باشد.
برای یادگیری بیشتر در مورد این مفهوم و روش‌های مدیریت مهلت، در ادامه این مقاله با ما همراه باشید.

اعتراض ثالث اصلی

در کنار احتجاج ثالث اجرایی، یکی از روش‌های احتجاج بر علیه حکمی که دادگاه صادر کرده است، احتجاج ثالث اصلی می‌باشد.
طبق قانون آیین دادرسی مدنی، اگر در یک درگیری میان دو شخص، حکم یا توافقی صادر شود که حقوق یک شخص ثالث را به خطر بیندازد، شخص ثالث حق دارد که در دادگاه به آن حکم اعتراض کند.
بدین منظور، در قانون آیین دادرسی مدنی، انواع مختلفی از احتجاج ثالث تدارک دیده شده است.

بر اساس قسمت 419 قانون آیین دادرسی مدنی، اعتراض ثالث را می توان به دو نوع اعتراض ثالث اصلی و اعتراض ثالث طاری تقسیم کرد.
این دو نوع اعتراض با یکدیگر تفاوت دارند و قوانین و ضوابط خاص خود را دارا هستند.
با توجه به این ماده، اعتراض ثالث اصلی به معنی اعتراضی است که ابتدا توسط شخص ثالث ارائه شده است، در حالی که اعتراض ثالث طاری در جریان یک دعوا مطرح می شود.

به عنوان یک نمونه، فرد الف ادعای مالکیت از یک کامیون را به شخص ب کرده است و کامیون را به او تحویل داده است.
در نتیجه، یک دعوای قانونی علیه شخص ب راه انداخته و یک حکم به نفع فرد الف صادر شده است.
با این حال، در واقعیت، فرد ج صاحب کامیون است و به عنوان یک شخص ثالث، خبردار شده است که یک حکم قضایی در مورد این ماجرا صادر شده است.

بنابراین، یک فرد با ادعای مالکیت، در مورد حکمی که صادر شده، اعتراض می‌کند که به آن "اعتراض ثالث اصلی" گفته می‌شود.
به بیان دیگر، اعتراض ثالث اصلی در شرایطی رخ می‌دهد که شخص ثالث، به هر روشی، از حکم صادر شده مطلع شده و نسبت به آن اعتراض داشته باشد.

دعوای اعتراض شخص ثالث اصلی

بر اساس قانون آیین دادرسی مدنی، اعتراض اصلی باید به صورت دادخواست و با طرفیت محکوم له و محکوم علیه رای مورد اعتراض تقدیم شود.
این دادخواست باید به دادگاهی ارائه شود که رای قطعی معترض را صادر کرده است.
ترتیب اجرای دادرسی مانند دادرسی اولیه خواهد بود.

به طور دیگر، برخلاف ضرورت معرفی یک شخص ثالث، برای ارائه یک پرونده، لازم است که در دادگاه موردنظر تحت دادرسی قرار گیرد.
در صورتی که دادگاه صادر کننده رای، یک دادگاه ابتدایی باشد، باید دادخواست اعتراض شخص ثالث اصلی به دادگاه ابتدایی تقدیم شود.
و در صورتی که دادگاه صادر کننده رای، یک دادگاه تجدیدنظر باشد، باید دادخواست اعتراض شخص ثالث اصلی به دادگاه تجدیدنظر تقدیم شود.
و اگر تصمیم به طبقه‌بندی اتخاذ شده باشد، دعوای اعتراض شخص ثالث در دیوانعالی کشور اقامه می‌شود.

در صورتی که اعتراض ثالث اصلی، در هر یک از مراجع مربوطه ارائه شود، ترتیب رسیدگی به اعتراض هیچ تأثیری ندارد و همانند مرحله اول دادرسی، مورد بررسی قرار می‌گیرد.
باید توجه داشت که در اعتراض ثالث اصلی، شخص تقاضا کننده اعتراض، فرد ثالث معترض است و طرفین در دعوایی که در آن رأی منفی علیه فرد ثالث صادر شده است، به عنوان دعوا کننده محسوب می‌شوند.

مهلت اعتراض ثالث اصلی

در بخش قبل، در مورد ادعای اعتراض به قرارداد ثالث صحبت کرده بودیم و اشاره کردیم که قانونگذار راهبردهای اعتراض به نتایج دادگاه را شرح داده است.
حال، در این بخش، قصد داریم درباره زمان ارائه اعتراض ثالث صحبت کنیم و توضیح دهیم که چگونه مهلتی برای اعتراض ثالث وجود دارد.

همان‌گونه که در گذشته اشاره کردیم، یکی از شرایط لازم برای بروز یک مورد اعتراض ثالث، حضور حضور شخص ثالث یا نماینده‌اش در جلسه رسیدگی به این اعتراض و ابلاغ حکم به آنها نبودن است.
به دلیل عدم حضور شخص ثالث در جلسه دادگاه، زمان اطلاع رسانی به او از صدور حکم مشخص نمی‌شود.
به همین خاطر، قانونگذار به صورت خاص مهلتی برای اعتراض ثالث در نظر نگرفته است و برخلاف ورود و مهلت‌های مشخص شده برای شخص اصلی و دیگر طرفان در دعوا، مهلت اعتراض ثالث را تعیین نکرده است.

در صورتی که رأی به فرد ثالث ابلاغ شود، قانونگذار مهلتی را برای اعتراض ثالث در نظر گرفته است.
با توجه به اینکه حکم به فرد ثالث ابلاغ نمی‌شود، امکان تعیین مهلت اعتراض ثالث وجود ندارد.
به عبارت دیگر، مهلت اعتراض ثالث زمانی است که فرد ثالث از رأی دادگاه آگاهی داشته باشد.

نحوه طرح دعوای اعتراض ثالث اصلی

در اجزای قبلی، به تشریح "جنبه اصلی اعتراض سوم" و "مهلت برای اعتراض" بر اساس قوانین حقوق مدنی پرداختیم.
در این قسمت، سؤالی مطرح می‌شود که چگونه می‌توان "جنبه اصلی اعتراض سوم" را مطرح کرد.
در این بخش، به بررسی این موضوع می‌پردازیم.

به طوری که در ماده ۴۲۰ قانون آیین دادرسی مدنی ذکر شده است، در مورد اعتراض ثالث اصلی، روند دادرسی به مانند دادرسی اولیه خواهد بود.
بنابراین، اگر اعتراض ثالث اصلی در هر یک از مراجع دادرسی مطرح شود، به همان شیوه که در دادرسی اولیه رخ می‌دهد، رسیدگی خواهد شد.
در صورتی که درخواست اعتراض ثالث اصلی، تکمیل شده یا در زمان مقرر، نقص آن رفع گردد، به طرفین درگیر در اعتراض مورد نظر، ابلاغ خواهد شد و زمان رسیدگی به آنان اعلام خواهد شد.

به منظور انجام این کار، لازم است که پس از آگاهی از رأی دادگاه، به دفتر خدمات قضایی مراجعه کنیم.
سپس با حضور طرفین در دعوای قبلی، خواسته خود را برای رسیدگی به حکم صادر شده در سامانه ثنا ثبت نماییم.
این ثبت‌نام به اطلاع طرف معرفی شده و به ترتیب به دعوای اولیه پرداخته خواهد شد.

هزینه دادرسی دعوای اعتراض ثالث اصلی

در قسمت‌های قبلی، درباره‌ی مبحث اعتراض ثالث اصلی، اطلاعاتی درباره‌ی مهلت برای اعتراض و نحوه‌ی پیگیری این اعتراض را بررسی کردیم.
اما سوالی که اکنون مطرح می‌شود، مربوط به محاسبه‌ی هزینه‌ی دادرسی در موضوع اعتراض ثالث اصلی است.
در این بخش به‌توضیح این مسئله پرداخته می‌شود.

در قسمت تنازع سهـمـیــۀــت عملکرد اصلی، اگر دعوا غیرمالی باشد، هزینه دادرسی بین ۴۰ هزار تا ۱۸۰ هزار تومان است و در صورتی که دعوا مالی باشد، براساس هزینه دادرسی و تعرفه‌های خدمات قضایی در سال ۱۴۰۱، معادل ۵.
۵ درصد ارزش خواسته محاسبه خواهد شد.

همانطور که در بخش‌های پیشین ذکر کرده‌ایم، اگر دادگاهی که رأی صادر می‌کند، دادگاه بدوی باشد، دادخواست اعتراض اصلی باید به دادگاه بدوی تقدیم شود.
اما اگر دادگاه صادر کننده رأی، دادگاه تجدید نظر است، دادخواست باید به دادگاه تجدید نظر ارسال شود.
در صورتی که حکمی از این دادگاه صادر شده باشد، بررسی آن در دیوانعالی کشور انجام خواهد شد.

اگر دعوای اعتراض ثالث اصلی در هریک از مراجع فوق بررسی شود، مراحل بعدی دادرسی تحت تأثیری قرار نمی‌گیرد و به همان شکلی که در دادرسی اولیه رسیدگی می‌شود، بررسی خواهد شد.
بنابراین، اگر دعوای اعتراض ثالث اصلی در مرحله تجدیدنظر بررسی شود، باید در همان دادگاه اقامه شود، اما بر اساس روال دادرسی اولیه بررسی می‌شود.

هنگامی که یک دارایی در اجرائیه دادگاه یا اجرائیه ثبتی توقیف می‌شود و یک شخص ثالث ادعا می‌کند که آن دارایی متعلق به خودش است، می‌تواند در برابر اجرائیه اعتراض کند.
این نوع اعتراض را اعتراض ثالث اجرایی می‌نامیم.
در این قسمت، تفاوت‌های بین دعوای اعتراض ثالث اصلی و اجرائی را بررسی خواهیم کرد.

در حقیقت، نمی‌توان بدون تقدیم دادخواست، اعتراض ثالث اصلی را مطرح کرد.
اما اعتراض ثالث اجرایی، بدون تقدیم دادخواست، می‌تواند مورد بررسی قرار گیرد.

"یک اعتراض اصلی دیگر نیازمند پرداخت هزینه دادرسی است، اما بررسی اجرایی اعتراض سوم تحت شرط پرداخت هزینه دادرسی نمی باشد.
"

اینجا یک شرط مهم در قانون وجود دارد که به نام "اعتراض ثالث اصلی" است.
بر اساس این شرط، اگر کسی در برابر اجرای یک حکم اعتراض کند، باز هم اجرا ادامه خواهد یافت.
اما در مورد "اعتراض ثالث اجرایی"، اگر شخص ثالث ادعا کند که با استناد به مدرک رسمی یا حکم قطعی، حکم اجرا نخواهد شد، در این صورت اجرا متوقف می‌شود.

مقامی که مسئول رسیدگی به اعتراض ثالث اصلی است، دادگاهی است که حکم را صادر می‌کند.
اما رسیدگی به اعتراض ثالث اجرایی، در دادگاهی که حکم را اجرا می‌کند، انجام می‌شود.