تفاوت گواهی عدم امکان سازش و حکم طلاق

بسیار زیاد پیش می‌آید که زوج‌ها یا هر دوی آن‌ها بیشتر تمایلی به ادامه زندگی مشترک با یکدیگر ندارند و تصمیم به جدایی و طلاق می‌گیرند.
جدایی و طلاق دلایل متعددی دارند که علت دعوا و اختلافات نیز می‌تواند بخشی از آن باشد.
این موضوع که کدام شخص زن یا شوهر بیشترین تلاش را برای پیشنهاد جدایی می‌کند و علت اختلاف مرتبط با چه مسئله‌ای است، نوع دعوا را در دادگاه خانواده و روش‌های پیگیری آن و مراحل لازم جهت طی کردن آن تعیین می‌کند.

یکی از اختلافات مهم در رسیدگی به پرونده‌ها، وقتی است که دادگاه باید یا گواهی عدم امکان سازش را صادر کند یا حکم طلاق را صادر کند.
در این مقاله، ما قصد داریم مشخص کنیم مواردی که ممکن است گواهی عدم امکان سازش صادر شود و مواردی که ممکن است حکم طلاق صادر شود، و همچنین تفاوت بین حکم طلاق و گواهی عدم امکان سازش چیست.

موارد صدور گواهی عدم امکان سازش

مقاله ای راجع به مفهوم و روند دریافت و اعتبار گواهی عدم امکان سازش در دسترس است.
این گواهی در دستگاه قضایی برای موارد خاص صادر می شود.
در این مقاله، ما به طور مختصر به مواردی اشاره خواهیم کرد که دادگاه می تواند اقدام به صدور گواهی عدم امکان سازش نماید.

۱ - طلاق توافقی

۲ - صدا زدن به طلاق توسط مرد

۳ - طلاق از سوی زن: در صورتی که زن درخواست طلاق داشته باشد و وکیل خود را نماینده قرار دهد، این به معنای داشتن حق طلاق برای زن است.

موارد صدور حکم طلاق

به مواردی که در بخش قبل برای استخدام گواهی عدم امکان سازش ذکر شده بسیاری از آن‌ها وجود دارند.
در برخی مواقع، دادگاه تصمیم به صدور حکم طلاق می‌گیرد.
این موقعیت رخ می‌دهد که زن بدون اینکه حق طلاق را داشته باشد، درخواست طلاق را از دادگاه می‌کند.
به عبارت دیگر، زن در زمان عقد ازدواج حق طلاق را از مرد درخواست نکرده است.
اما به دلایلی مانند داشتن مشکلات و موانع، قصد جدا شدن از همسر خود را دارد.

به قولی دیگر، در کشور ما، بر خلاف برخی کشورها که طلاق را بدون نیاز به رضایت شریک زندگی مردان امکان می‌دهند، خانم‌ها برای جدا شدن از همسر خود باید فرآیندی پیچیده را در دادگاه طی کنند.
به طور معمول، باید اثبات کنند که مرد به طور ناعادلانه با آن‌ها رفتار نموده است یا در برخورد با آن‌ها ناسزا رفتار کرده است.
در غیر این صورت، آنها حق طلاق را نخواهند داشت.
این نکته می‌تواند باعث زحمت و کاستی برای زنان شود، زیرا برای جدا شدن باید به شکل قانونی جریان واقعه را ثابت کنند.

در شرایطی که وجود دارد، دادگاه تنها گواهی عدم امکان سازش را صادر نمی‌کند.
به جای آن، دادگاه ابتدا موضوع و دلایل اختلافات مورد اظهار زن که منجر به درخواست طلاق می‌شود را بررسی می‌کند.
در صورتی که دادگاه تصمیم بگیرد که زن حق دارد از شوهر خود جدا شود، حکم طلاق را صادر خواهد کرد.

تفاوت حکم طلاق و گواهی عدم امکان سازش

می‌توان تفاوت بین حکم طلاق و گواهی عدم امکان سازش را در صورت‌های زیر بررسی کرد:1.
طلاق: طلاق به معنای پایان دادن به ازدواج است.
این صورت رخ می‌دهد که زوجین تصمیم می‌گیرند از طریق رسمی و قانونی از ازدواج خود جدا شوند.
حکم طلاق نشانگر پایان قرارداد ازدواجی است و زن و مرد دیگر تحت وظیفه واحد خانوادگی نمی‌باشند.
2.
گواهی عدم امکان سازش: گواهی عدم امکان سازش به معنای اعلام قانونی است که زوجین نمی‌توانند روابطشان را به حالت قبل بازگردانند و ادامه زندگی مشترک را ممکن نمی‌سازد.
این صورت رخ می‌دهد که عواملی مانند خیانت، سوء استفاده، خشونت یا عدم توافق زوجین امکان دوباره شروع زندگی خانوادگی را محدود می‌کند.
تفاوت بین این دو مفهوم اصلی است و نشان دهنده حالتهای مختلفی از پایان یک ازدواج و روابط زناشویی است.
در هر صورت، هدف اصلی از طلاق و گواهی عدم امکان سازش، پایان دادن به ازدواج و رسیدن به جدایی زوجین می‌باشد.

وقتی یک دادگاه قصد صدور حکم درباره یک موضوع را داشته باشد، ابتدا به طور کامل آن را بررسی می‌کند.
سپس دفاع های طرفین را می‌شنود و در نهایت تصمیم می‌گیرد که به نفع کدام فرد و با چه روشی حکم صادر کند.
اصطلاحاً در حقوق، این فرآیند را ورود دادگاه به ماهیت دعوا می‌نامند.
یکی از مواردی که این روند در آن به کار می‌رود، طلاق زن بدون حق طلاق است.
در این حالت، دادگاه شاهدی عدم امکان سازش صادر کرده و استدلال می‌کند که ورود به ماهیت دعوی لازم نیست و تنها هدف این است که تصمیمی درباره طلاق تایید شود.