بیع یعنی چه

عقد اجاره، از گونه‌های قراردادهای مشروع و معین در حقوق مدنی است.
در معنای واژگانی، اجاره به معنای اجاره و اجاره دادن است و در قانون مدنی، به نام انتقال حقوق استفاده از چیزی به شخص دیگر در مقابل دریافت اجرت معین تعریف شده است.
تقریباً تمام افراد با این نوع قرارداد در معاملات روزمره خود سروکار دارند.

عقد بیع، مانند سایر قراردادها، پس از انعقاد، اثرات و شرایط خاصی را برای طرفین قرارداد ایجاد می کند.
برای انجام یک قرارداد بیع صحیح، طرفین باید به این شرایط آگاه باشند، که شامل تکمیل سند بیع عینی برای اموال غیرقابل انتقال است.
همچنین، انجام عقد بیع، منجر به انتقال مالکیت به خریدار و تسلیم ثمن به فروشنده می شود.

با توجه به اهمیت قرارداد خرید در تعاملات روزانه افراد، در این مقاله شرح می‌دهیم که خرید به چه معناست.
سپس، آثار و شرایط قرارداد خرید را بر اساس قوانین مدنی بررسی خواهیم کرد.
برای مشاهده اطلاعات بیشتر در مورد قرارداد خرید، مطالب این مقاله را به دقت مطالعه کنید.

بیع یعنی چه؟

در پاسخ به این سوال که چه معنایی دارد بیع؟ لازم است بگوییم که بیع در واژگان به معنای خرید و فروش است و در حوزه حقوقی، مطابق با تعریفی که در ماده 338 قانون مدنی آمده است، بیع به معنای 'انتقال مالکیت عین در مقابل مقابل' است.
به عبارت دیگر، فروشنده با دریافت مبلغی، حق مالکیت خود را در عین به فروش می‌دهد و سپس خریدار تصرف و کنترل آن عین را به دست می‌آورد.
در قرارداد بیع، در مقابل عین مبادله شونده می‌تواند پول یا کالا باشد.
به دلیل ارجاع به این موضوع در ماده 339 قانون مدنی، می‌توان قرارداد بیع را به صورت داد و ستد انجام داد.

عقد بیع، در انواع مختلف آن، مانند بیع شرط، به دارایی 4 رکن اساسی اشاره دارد.
این ارکان شامل مبیع، ثمن، بایع و مشتری می‌باشند.
در اصطلاح، مبیع به مالی که در معامله دخیل است اشاره می‌کند.
این مال باید قابلیت معامله و مالیت را داشته باشد.
ثمن به مبیع پرداخت می‌شود و می‌تواند پول یا یک مال دیگر باشد که به عنوان ثمن معامله تعیین می‌شود.
بایع به عنوان فروشنده، پیشنهاد فروش را ارائه می‌دهد و مشتری به عنوان خریدار، پیشنهاد فروش را قبول می‌کند.

عقد نقل و انتقال مالی، از جمله عقد تحویل مشروط، به وسیله ایژاب و قبول انجام می‌پذیرد و در این ایژاب و قبول، کلمات و عبارات مورد استفاده باید به طور صریح به معنای انتقال مال باشند.
با صورت گیری عقد نقل و انتقال مال، خریدار به عنوان مالک دارایی می‌شود و فروشنده به عنوان مالک مقدار قیمت مشخصی می‌باشد.
موضوع عقد نقل و انتقال مال می‌تواند یک دارایی کلی مثل صد کیلو آرد باشد که در این صورت بر اساس ماده 351 قانون مدنی، "نقل و انتقال معتبر در صورتی که مال قیمت مشخصی را داشته باشد، فقط زمانی است که مقدار، جنس و ویژگی مال تعیین شود.
"

شرایط بیع چیست

قرارداد "بیع"، همانند قرارداد "بیع کالی به کالی" و سایر انواع بیع، برای معتبریت خود نیازمند وجود "شرایط صحت معامله" است.
این شرایط در ماده 190 قانون مدنی ذکر شده است.
طبق این ماده، طرفین قرارداد باید با قصد و رضایت کامل معامله را انجام دهند.
همچنین طبق ماده 346 قانون مدنی، "قرارداد بیع" باید با رضایت طرفین منعقد شود و قرارداد های اجباری اعتباری ندارند.
به عبارت دیگر، اگر قرارداد بیع به طور اجباری انجام شود، باید به منظور اعتباریت، آن را اجرا کرد.

درباره موضوع صلاحیت در قرارداد فروش، در ماده 345 آمده است که هر دو طرف فروشنده و خریدار باید علاوه بر داشتن صلاحیت قانونی برای انجام معامله، اهلیت مالی برای تصرف در کالای مورد فروش یا پرداخت قیمت آن را نیز داشته باشند.
همچنین، وجود موضوع مشخص در قرارداد الزامی است.
به این معنا که هر دو طرف باید اطلاع داشته باشند که در حقیقت درباره چه چیزی در حال معامله و تبادل اطلاعات هستند، به عبارتی نیاز است تا در خصوص مقدار، نوع و توصیف کالا آگاهی داشته باشند.

همچنین، برای صحت یک معامله، عقد باید شرایطی را که در معیارهای صحیح بودن معامله تعیین شده است، رعایت کند.
علاوه بر این، هدف معامله باید مشروع و قانونی باشد و نباید علیه شرع و قانون عمل کند.
به عنوان مثال، خرید و فروش مشروبات الکلی در اعمال قانونی غیرمجاز است.
در علاوه، عقد بایعه در برخی از موارد، به علاوه شرایط عمومی آن، باید شرایط خاصی را نیز رعایت کند.

شرط اصلی: طبق ماده 339 قانون مدنی، عقد فروش توسط ابلاغ و پذیرش صورت می‌پذیرد.
ابلاغ به معنای پیشنهاد فروش کننده بوده و پذیرش به معنای قبول پیشنهاد است.

شرایط دیگری نیز برای صحت انجام قرارداد فروش وجود دارد.
بر اساس ماده 342 قانون مدنی، باید مقدار، جنس و وصف کامل کالا در قرارداد مشخص شده باشد.
تعیین مقدار کالا میتواند بر اساس وزن، حجم، تعداد، طول، مساحت یا در نظر گرفتن عرف و قوانین مربوطه انجام شود.
بنابراین، در قرارداد فروش نیز باید مقدار، جنس و وصف کلاٌ مشخص باشد تا این قرارداد به طور صحیح منعقد شود.
به عنوان مثال، اگر بخواهیم یک کیلو سیب قرمز فروش کنیم، باید بر اساس این تعریف رسمی، همه جزئیات مربوط به سیب را در قرارداد مشخص کنیم.
استفاده از علامت‌های قوی (strong) و تاکید (em) نیز در متن به طور درست ممکن است.

شرط سوم: بر اساس ماده ۳۴۸ قانون مدنی، 'بیع' یا فروش یک چیزی که به طور قانونی ممنوع است، یا اینکه مالکیت یا منفعت عقلایی ندارد، یا فروشنده قدرت تسلیم آن را ندارد، باطل است، مگر اینکه خریدار خود توانایی تسلیم را داشته باشد.
منظور از منفعت عقلانی، بر اساس نظر عقل جامعه، دارای ارزش مادی است.
اگر چیزی منفعت عقلانی واقع نشود، مانند یک دانه برنج، فروش آن به عنوان 'بیع' شناخته نمی‌شود و در صورت رخداد، این معامله باطل خواهد بود.

شرط چهارم در قرارداد بیع، تأکید می‌کند که موضوع قرارداد باید به صورت عینی مشخص باشد و در لحظه عقد، مال موضوع قرارداد باید واقعاً وجود داشته باشد.
بر اساس ماده ۳۶۱ قانون مدنی، اگر پس از برقراری قرارداد بیع، مشخص شود که مال مشخص در زمان عقد در واقع وجود نداشته است، آن بیع به بطالت می‌انجامد.

شرایط قرارداد خرید:شرط پنجم: برای انعقاد قرارداد خرید، به طور کلی، ثبت معامله ضروری نیست.
اما در صورت خرید کالاهای غیرقابل انتقال، ماده ۴۷ قانون ثبت اسناد و مالکیت، ثبت اسناد مربوط به معامله کالاهای غیرقابل انتقال را الزامی می‌کند.

آثار بیع چیست

همانطور که در بخش‌های قبل توضیح داده شد، عمل خرید و فروش را به مفهومی گفته می‌شود که در قانون تعریف شده است.
قانونگذار انواع مختلفی از خرید و فروش را تعریف کرده است و اثرات این قرارداد به‌طور مخصوص در بخش چهارم فصل خرید و فروش در قانون مدنی آورده شده است.
در زندگی روزمره، بیشتر افراد جامعه با این قرارداد سروکار دارند.
بدین ترتیب طبق ماده ۳۶۲ قانون مدنی، آثار خرید و فروشی که به درستی صورت گرفته باشد شامل موارد زیر است:- این موضوع راه‌اندازی خرید و فروش صورت گرفته منطبق بر مقررات قانونی از جمله ضمانت‌ها و شرایط قرارداد است.
- حقوق و تعهدات طرفین قرارداد برای اجرای این خرید و فروش را تدارک دیده است.
- تمام موارد دیگری که قانون مدنی به طور خاص برای این قرارداد تعیین کرده است.
با این توصیفات می‌توان گفت که خرید و فروش یکی از مهم ترین قراردادهایی است که افراد به طور معمول در زندگی روزمره خود با آن سروکار دارند.
استفاده از این نوع قراردادها به عنوان یک ابزار حقوقی در جامعه بسیار رایج است.

بلافاصله پس از انجام معامله، مشتری به عنوان مالک خریدار و فروشنده به عنوان مالک ثمن تلقی می‌شوند.
بعد از انجام مذاکره‌ها و توافق‌نامه، فروشنده حقوق مالکیت خود را به مشتری انتقال می‌دهد و مالک ثمن می‌شود.

عقد بیع، به معنی این است که بایع تعهد می‌کند به خریدار درک محصول داده شده و خریدار نیز تعهد می‌کند قیمت را پرداخت کند.
ضامن درک مبیع، به این معنی است که بایع مسئولیت تمام خسارات ناشی از محصول در دسترس را به عهده می‌گیرد و اگر محصول ناسازگار باشد، بایع در این حالت مسئول خسارت‌ها به خریدار است.
همچنین قوانین مشابه برای قیمت نیز وجود دارد.

عبارت "عقد بیع، بایع را به تسلیم مبیع ملزم می‌کند" تعهد فروشنده به تحویل کالا را اعلام می‌کند.
درباره تحویل در واقعیت، ماده ۳۶۷ قانون مدنی تعیین‌کننده است و طبق این ماده، تحویل به معنای انتقال کالا به تصرف خریدار است به نحوی که خریدار بتواند از کالا استفاده کند و همچنین دریافت به‌منزله استلام خریدار از کالا است.

«عقد فروش، مشتری را به پرداخت قیمت ملزم می‌سازد.
» در ارتباط با پرداخت قیمت، ماده ۳۹۴ قانون مدنی به شرح زیر ذکر شده است: «مشتری باید قیمت را در زمان مقرر، در محل تعیین شده و طبق شرایطی که در عقد فروش تعیین شده است، پرداخت نماید.
»

باید توجه کنیم که عقد بیع یکی از عقود لازم است.
عقد بیع شامل سه خیار مجلس، حیوان و تاخیر تادیه ثمن می‌شود و برای انجام بیع لازم است.
در خیار مجلس، اگر طرفین قرارداد هنوز در مجلس حضور داشته باشند و از آنجا خارج نشده باشند، می‌توانند معامله را لغو کنند.
باید به این نکته اشاره شود که عقد بیع از عقود لازم می‌باشد.
سه خیار مجلس، حیوان، تاخیر تادیه ثمن، مختص بیع هستند.
در خیار مجلس، طرفین قرارداد اگر همچنان در مجلس وقوع عقد، حضور داشته باشند و خارج نشده باشند، می‌توانند، معامله صورت گرفته را فسخ کنند.