خلاصه مقاله
متولی برنامه و بودجه: بر اساس اصل ۱۷۶ قانون اساسی، اعضای شورای برتر امنیت ملی شامل وزرای امور خارجه، کشور و اطلاعات هستند.
این شورا دارای ۱۷۶ وظیفه برای حفظ امنیت کشور است.
استفاده از منابع مادی و معنوی برای مقابله با تهدیدات داخلی و خارجی، نقش مهمی در امنیت کشور دارد.
در این مقاله، به بررسی موضوعاتی مانند "شورای عالی امنیت ملی"، "وظایف شورا"، "اعضای شورا" و "مصوبات شورا" پرداخته خواهد شد.
در ادامه، در مورد روسای قوای سهگانه نیز صحبت خواهد شد.
قوای سهگانه شامل قوه مقننه، قوه مجریه و قوه قضاییه است.
هر قدرت سهگانه نقش مهمی در حفظ تعادل و کنترل بر قدرت دیگر دارد و حفظ تمامیت و استقلال آنها بسیار اهمیت دارد.
در هر زمان و موقعیتی، هر کشور ممکن است با خطرات و تهدیدات امنیتی و دفاعی مواجه شود.
تأمین منافع ملی، پاسداری از انقلاب اسلامی و حفظ تمامیت ارضی کشور در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به عهده یک نهاد معروف به "شورای عالی امنیت ملی" است.
در این مقاله، ما قصد داریم به بررسی "شورای عالی امنیت ملی" و وظایف آن بپردازیم.
بنابراین، در این مقاله به موضوعاتی مانند "شورای عالی امنیت ملی"، "وظایف شورای عالی امنیت ملی"، "اعضای شورای عالی امنیت ملی" و "مصوبات شورای عالی امنیت ملی" پرداخته خواهد شد.
شورای عالی امنیت ملی
در سال 1368، قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بهبود یافت.
به موجب ماده ۱۷۶، یک شورای تحت عنوان "شورای عالی امنیت ملی" تشکیل شد.
این شورا با هدف تأمین منافع ملی، پاسداری از انقلاب اسلامی، حمایت از تمامیت ارضی و حاکمیت ملی تشکیل شده است.
این شورا تحت ریاست رئیس جمهور فعالیت میکند و شوراهای فرعی مانند "شورای دفاع" و "شورای امنیت کشور" را تشکیل میدهد.
هر یک از این شوراها توسط رئیس جمهور یا یکی از اعضای شورای عالی عضو میشوند و به طور مناسب وطایفی وظایف خود را انجام میدهند.
وظایف شورای عالی امنیت ملی
در واقع، فهرستی حاوی ۱۷۶ وظیفه برای شورای عالی امنیت ملی تعریف شده است.
همانطور که گفته شد:
تعیین سیاستهای دفاعی و امنیتی کشور، در دست بودن مقام رهبری است.
این سیاستها باید در محدودهای از سیاستهای کلی نهاده شوند که توسط مقام رهبری تعیین میشوند.
این سیاستها از اهمیت بالایی برخوردار هستند و برای حفظ امنیت و استحکام کشور اساسی هستند.
تلاش در جهت اجرای این سیاستها به مسئولین مربوطه واگذار میشود تا با بهرهگیری از همکاری و تعاملات متقابل، بتوانند برنامهها و راهبردهایی را تدوین و اجرا کنند که تضمینکننده امنیت و دفاع مطلوب باشند.
در این راستا، همه قوا و نهادهای مسئول باید با توجه به دستورات و دستورالعملهای مقام رهبری، نقش وظیفه خود را به همت و تلاش کافی اجرا کنند تا اهداف مشترک را محقق سازند.
- هماهنگسازی فعالیتهای سیاسی، اطلاعاتی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی در ارتباط با تدابیر کلی دفاعی و امنیتی
"استفاده از امکانات مادی و معنوی کشور برای مقابله با تهدیدهای داخلی و خارجی، از همان مسئولیتهای نهاد عالی امنیت ملی است.
این نهاد با استفاده از امکانات موجود، برای پاسداشت امنیت کشور، نقش مهمی ایفا میکند.
"
اعضای شورای عالی امنیت ملی
با توجه به اصل ۱۷۶ قانون اساسی، اعضای شورای برتر امنیت ملی به شرح زیر هستند:
روسای قوای سهگانهروسای قوای سهگانه به مقامات عالیرتبه و مهمی اشاره دارد که در یک کشور، سه قوه اصلی حکومتی را نمایندگی میکنند.
این قوای سهگانه شامل قوه مقننه (مجلس)، قوه مجریه (دولت) و قوه قضاییه (قوه قضائیه) است.
هر قدرت سهگانه در کارکرد حکومتی حائز اهمیت است و نقش مهمی در حفظ تعادل و کنترل بر قدرت دیگر دارد.
قوه مقننه مسئول تدوین و تصویب قوانین است که به تشریع وضعیت نظامی کشور میپردازد؛ قوه مجریه به اجرای قوانین و مدیریت کشور تعهد دارد و قوه قضاییه مسئول بررسی و صدور حکم در پروندههای قضایی و حل اختلافات است.
حفظ تمامیت و استقلال این قوا در قبال یکدیگر، بهعنوان یکی از اصول اساسی نظام سهگانه، اهمیت بسیاری دارد.
هر قدرت باید در چارچوب قانون و با رعایت اختیارات و مسئولیتهای خود عمل کند تا هماهنگی و تعادل در عملکرد حکومتی فراهم شود.
- رئیس ستاد فرماندهی کل نیروهای مسلح -
متولی برنامه و بودجه:
دو نماینده به انتخاب مقام رهبری
در این متن به وزرای امور خارجه، کشور و اطلاعات اشاره شده است.
با توجه به مورد ویژهای که وزیر مربوطه و بالاترین مقام ارتش و سپاه اظهار داشتند،
مصوبات شورای عالی امنیت ملی
سوالات پر تکرار
بعد از صدور رأی بدون قبول تجدید نظر از سوی دادگاه، هر طرف در اختیار دارد که پس از بررسی محتوای رأی، اگر معتقد به عدم تطابق آن با قوانین باشد، در زمان مقرر قانونی اعتراض خود را ارائه کند.
روشهای اعتراض به رأی دادگاه به دو صورت معمولی و استثنایی صورت میگیرد.
در این مطلب میخواهیم به بررسی روشهای اعتراض به آراء دادگاه بپردازیم.
همچنین، طرق معمول و استثنایی شکایت از آراء دادگاهها را بر اساس قوانین آیین دادرسی مدنی توضیح خواهیم داد.
اگر شما سوالی درباره روشهای اعتراض به آراء دادگاه و نحوه و مراحل آن دارید، با ما همراه باشید.
واکاوی: یکی از روشهایی که میتوان اعتراض به رای دادگاه را بیان کرد، واکاوی است.
امکان واکاوی براساس ماده 305 قانون آیین دادرسی مدنی، صرفاً برای حکمهای غیابی وجود دارد و بر روی حکمهای حضوری اثری نمیگذارد.
بنابراین، واکاوی به معنای اعتراض به حکمی که بصورت غیابی اعلام شده است، استفاده میشود.
می توان به گونههای مختلفی از اعتراض به رای دادگاه پرداخت.
در روشهای عادی، استفاده از واخواهی و تجدید نظر رایگان است.
اما در روشهای فوق العاده، باید به فرجامخواهی، اعتراض به آرای صادره در دیوان عالی کشور، اعاده دادرسی و اعتراض به شخص ثالث توجه کرد.
هر کدام از این روشها دارای مراحل خاصی هستند که در ادامه توضیح داده خواهد شد.
واگذاری نتیجه: واگذاری نتیجه به معنای بررسی تطابق یا عدم تطابق تصمیمی است که توسط دیوان عالی کشور صادر شده است با قوانین و معیارهای شرعی که در نهایت تایید یا تجاوز آن را انجام میدهد.
اگر دیوان تصمیم صادر شده را تجاوز کند، به طور طبیعی به دعوا پاسخ نمیدهد؛ بلکه پرونده را به دادگاه مربوطه ارجاع میدهد تا مجدداً بررسی شود.
تاخیر درخواست واگذاری نتیجه برای افراد ساکن در ایران بیست روز و برای افراد مقیم خارج از کشور دو ماه است.
بنا به رغم اینکه آراء صادره از دادگاهها تنها درباره طرفین دعوا اثر دارند، اما گاهی اوقات نیز تأثیراتی بر شخص ثالث خواهند داشت.
بر اساس ماده ۴۱۷ قانون آیین دادرسی مدنی، اگر یک حکم قضایی درباره یک دعوایی صادر شود که حقوق شخص ثالث را تحت تأثیر قرار داده و آن شخص در دادگاه دخالت نکرده باشد، میتواند در مورد آن حکم اعتراض کند.
اعتراض شخص ثالث به دو شکل اعتراض ثالث اصلی و اعتراض ثالث طاری میتواند صورت بگیرد.
استفاده از تگهای قوی و تاکیدی و تگهای تاکید شده در این متن معنای مفصل آن را بیان میکند.
جایگزینی کامل متن با استفاده از برچسب های HTML و زبان فارسی:ماده 434 قانون آیین دادرسی کیفری، به واضحیت برای بررسی مجدد ادعاهای جنایی اشاره دارد.
در قانون آیین دادرسی کیفری، در ماده 474 و 477 این قانون، اصول اعاده دادرسی کیفری تنظیم شده است.
این مواد شامل مواردی مانند مخالفت رای با قانون، رای دادگاه ناصحیح و عدم صلاحیت دادگاه برای صدور رای میشود.
مهلت قانونی برای تقدیم درخواست تجدیدنظر در دعاوی کیفری مشابه دعاوی مدنی است.
افراد ثابت قدم داخل کشور می توانند در مدت 20 روز، و افرادی که خارج از کشور اقامت دارند میتوانند در مدت 2 ماه از تاریخ ابلاغ رای یا از پایان مدت مهلت برای تقدیم درخواست خود، درخواست تجدیدنظر خود را ارائه دهند.
بنابراین، در صورتی که رییس قوه قضاییه صحت قطعیت صدور حکم مربوطه توسط هریک از مراجع قضایی را خلاف قوانین تشخیص دهد، میتواند با تجویز اعاده دادرسی، پرونده را به دیوان عالی کشور ارسال کند.
در این صورت، دیوان عالی کشور مسئولیت رسیدگی به پرونده را به شعبهای خاص که توسط رییس قوه قضاییه تعیین میشود، محول میکند.
همانطور که گفته شد، امکان شکایت از آراء دادگاهها تنها در شرایط استثنایی و با استناد به قانون به وجود میآید.
قوانین آیین دادرسی مدنی و کیفری شرایط خاصی برای این شکایتها تعیین کردهاند.
استفاده از روشهای فوقالعاده شکایت از آراء دادگاهها به شرح زیر میباشد:- در قوانین آیین دادرسی مدنی، امکان استفاده از روشهای فوقالعاده شکایت وجود دارد.
- در قوانین آیین دادرسی کیفری نیز میتوان با استفاده از روشهای مشابه شکایت از آراء دادگاهها را انجام داد.
به طور کلی، برای شکایت از آراء دادگاهها، باید به موارد استثنایی که قانون به آن اجازه میدهد، توجه کرد و طبق مقررات قانونی عمل کرد.
نتیجه گیری
نتیجهگیری قوی:در این مقاله، به بررسی نقش "شورای عالی امنیت ملی" و وظایف آن پرداخته شد.
همچنین، به توضیح مفهوم "روسای قوای سهگانه" پرداخته شد.
به عنوان گنجینه اصولی نظام سهگانه، حفظ تمامیت و استقلال قوا نقشی مهم در تعادل و کنترل قدرتها دارد.
در نهایت، بر طبق قانون و با رعایت مسئولیتهای خود، هر قدرت باید فعالیت خود را انجام دهد تا تعادل در عملکرد حکومتی به سادگی حاصل شود.