تعریف کارگاه در قانون کار

مقررات کاری به عنوان یک قانون مهم در حوزه روابط بین کارگران و کارفرمایان، به عناصر اصلی مانند کارگر، کارفرما و محیط کار اشاره می‌کند.
مقصود از این قانون، حمایت از حقوق کارگران است و از این رو به منظور رعایت این حقوق تدوین شده است.

با توجه به نظام کار، روابط بین کارگران و کارفرمایان باید در سطح کارگاه تنظیم شود.
نظام کار مفهوم منحصر به فردی از کارگاه را تعریف می‌کند و حتی موارد خاصی از آن را نیز تشریح کرده است که کارگران باید آنها را برای اطلاع از حقوق خود در فعالیت‌هایشان بدانند.
باید به این مفاهیم معنایی را بدهند.

به همین دلیل، در این متن قصد داریم تا به تحلیل و بررسی معنای و قوانین مربوط به "کارگاه" در قانون کار بپردازیم.
در اینجا، ما به معرفی تعریف کارگاه و کدام کارگاه‌ها مشمول قانون کار هستند، می‌پردازیم.
همچنین، ما نیز به پرسشی مهم پاسخ می‌دهیم که آیا مدیریت کارگاه‌ها باید بر اساس قوانین کار صورت بگیرد یا نه؟ اگر شما نیز درمورد این موضوع سوال دارید، می‌توانید همراه ما باشید.

تعریف کارگاه در قانون کار

فصل ابتدایی قانون کار در بخش تعاریف و اصول کلی از ماده ۴، به تعریف کارگاه می‌پردازد.
طبق اصول قانونی، کارگاه به عنوان محلی تعریف شده است که در آن همکار به درخواست کارفرما یا نماینده‌اش مشغول به کار می‌شود.
رابطه بین همکار و کارفرما به اساس قرارداد کار شکل می‌گیرد.

بر اساس تعریف ذکر شده، می‌توان گفت کارگاه به هر محلی گفته می‌شود که کارگران در آنجا به انجام کار اشتغال دارند.
این مفهوم از کارگاه تنها شامل کارگاه‌های صنعتی و حرفه‌ای در قانون کار نیست، بلکه هر محلی که کارگران مشمول قانون کار در آن به انجام کار بپردازند، در تعریف قانونی کارگاه در نظر گرفته می‌شود.

مصادیق کارگاه در قانون کار

قبلاً در یک بخش قبلی درباره "تعریف کارگاه در قانون کار" صحبت کردیم و اشاره کردیم که در ماده 4 قانون کار، کارگاه به طور دقیق تعریف شده است.
اما در قسمت بعدی همین ماده، قانونگذار برای بیشتر توضیح دادن این مفهوم، نمونه‌هایی از کارگاه‌های قابل اعمال قانون کار را ذکر کرده است.
بنابراین در این قسمت به سوال "کدام کارگاه‌ها مشمول قانون کار هستند؟" پاسخ خواهیم داد.

بر اساس تکمیل ماده چهارم، "کارگاه" به معنای یک محل است که "کارگر" به درخواست "کارفرما" یا نماینده‌ای از او، در آن محل مشغول به کار می‌شود.
این محل می‌تواند شامل موسسات صنعتی، کشاورزی، معدنی، ساختمانی، ترابری، مسافربری، خدماتی، تجاری، تولیدی، اماکن عمومی و موارد مشابه آن باشد.

به علاوه، با توجه به اهمیت حمایتی بودن قانون کار، تا همه کارگران را در نظر بگیریم، تمام امکانات متعلق به کارگاه همچون نمازخانه، نهارخوری، تعاونی ها، شیرخوارگاه، مهد کودک، درمانگاه، حمام، آموزشگاه حرفه ای، قرائت خانه، کلاس‌های سوادآموزی و دیگر مراکز آموزشی و اماکن مربوط به شورا و انجمن اسلامی و بسیج کارگران، ورزشگاه و وسایل ایاب و ذهاب کارگران و غیره نیز بدون استثنا جزو کارگاه محسوب می‌شوند و به عنوان مصادیقی از کارگاه مشمول قانون کار هستند.

با توجه به شرح زیر، واضح است که تعریف کارگاه در قانون کار بسیار گسترده است و به منظور حمایت از کارگران، اکثر مکان‌هایی که می‌توانند با توجه به شغل، در اختیار کارگران قرار گیرند، به عنوان یک کارگاه در نظر گرفته می‌شوند.

مدیریت کارگاه در قانون کار

در بخش قبل، به این پرسش پاسخ گفته شد که چه کارگاه‌هایی تحت قانون کار قرار می‌گیرند.
همچنین اشاره شد که کارگاه، محلی است که کارگر به درخواست کارفرما یا نماینده او در آن کار می‌کند.
اکنون در این بخش، می‌خواهیم بررسی کنیم که مدیریت کارگاه در قانون کار، به عهده چه فردی است.

از آنجا که مدیریت کارگاه بر اساس قانون کار صورت می‌گیرد و کارفرما مسئولیت مدیریت کارگاه را به عهده دارد، سازماندهی، برنامه‌ریزی، هماهنگی و اداره کارگاه از سوی کارفرما انجام می‌شود.
با این حال، علیرغم مالکیت و مدیریت کارگاه توسط کارفرما، وی موظف است تا برخی از مسائل قانون کار را در محدوده کارگاه مشمول قانون کار، رعایت کند.
در غیر این صورت، ممکن است با ضمانت اجراهای قانون کار مواجه شود.

به عنوان یک مثال، می‌توان به حق حفاظت فنی در کارگاه اشاره کرد.
همچنین، رعایت قوانین کارگاه، اهمیت حقوقی قابل توجهی دارد که از جمله آنها می‌توان به حفظ امنیت شغلی کارگران اشاره کرد که در ماده 12 این قانون تعیین شده است.