هزینه خدمات کاریابی

در زمان حاضر، بسیاری از افراد به دنبال یافتن شغلی مناسب با درآمد خوب هستند و ترجیح می‌دهند در کارفرمایان قابل اعتماد مشغول به کار شوند.
به همین دلیل، برخی از افراد به دفاتر کاریابی داخلی و خارجی مراجعه می‌کنند تا شغلی را پیدا کنند و این شغل‌ها می‌تواند شامل مشاغل آزادکاری مانند فریلنسری هم باشد.

مراجعه به این دفاتر به همراه استفاده از مزایای آن، نقش مهمی در کاریابی داخلی و خارجی ایفا می‌کند.
فعالیت‌های مشاغل در این دفاتر دارای قیمتی منحصر به فرد است و محاسبه آن براساس نرخ و تعرفه‌هایی صورت می‌گیرد که هر ساله توسط هیئت وزیران تصویب می‌شود.

در این مطلب، پس از بررسی روش‌های محاسبه قیمت فعالیت و هزینه‌های خدمات کاریابی داخلی و خارجی، به توضیح درباره درصد و میزانی که کارجو باید به دفاتر کاریابی داخلی، خارجی و برای مشاغل آزاد کاری و فریلنسری مراجعه کند، بر اساس آخرین تصمیم هیئت وزیران در ۱۴۰۲/۰۳/۰۳ و تا کنون پرداخته شده است.

هزینه فعالیت کاریابی های داخلی و خارجی چگونه محاسبه می شود؟

"چگونه می‌توان هزینه‌های مربوط به کاریابی داخلی و خارجی را محاسبه کرد؟ این یک سؤال رایج است که اکثر افرادی که قصد دارند از طریق کاریابی جستجوی شغلی را آغاز کنند و در صورت پیدا کردن شغل مناسب، به فعالیت کاری بپردازند، با آن مواجه می‌شوند.
"

لذا در بخش حاضر از مقاله، به طور خلاصه، روش محاسبه قیمت فعالیت کاریابی برای مشاغل مختلف، از جمله آزادکاری (فریلنسری) که طبق قوانین و مقررات خاص خود انجام می‌شود، و نیز هزینه خدمات کاریابی داخلی و خارجی مورد بررسی قرار می‌گیرد و در ادامه، در بخش‌های بعدی به طور دقیق درباره هریک از این موارد توضیح داده خواهد شد.

براساس آخرین تصویب نامه هیئت وزیران، تعرفه های فعالیت دفاتر کاریابی غیردولتی داخلی و خارجی برای مشاغل مختلف، از جمله مشاغل آزادکاری (فریلنسری)، بر اساس درصدی از حقوق کارجو تعیین می‌شود.
این درصد به شرایطی که در نظر گرفته می‌شود بستگی دارد و ممکن است تغییر کند.

حداکثر سی درصد (۳۰%) از حقوق مصوب شورای عالی کار در سال، می‌تواند حقوق پرداختی یا اعلامی یک ماهه از سوی کارفرمای خارجی باشد.
همچنین، حداکثر سی درصد (۳۰%) از حقوق پرداختی یا اعلامی ماهانه از سوی کارفرمای خارجی یا حداکثر معادل پنج درصد (۵%) از مبلغ قرارداد کاری کارجو می‌تواند باشد.

هزینه فعالیت کاریابی های داخلی

برای بررسی هزینه فعالیت کاریابی داخلی، باید به بند اول تصویب‌نامه هیئت وزیران در خرداد 1402، مربوط به تعیین نرخ تعرفه و قیمت فعالیت کاریابی های غیر دولتی داخلی و خارجی توجه کرد.
این بند در مورد هزینه خدمات کاریابی داخلی تصریح می‌نماید.

بنابراین، طبق تصویب‌نامه فعلی، هزینه‌های کاریابی داخلی حقوق کارگر حداکثر به معادل یک ماه حقوق پرداختی یا اعلامی توسط کارفرما محدود می‌شود و سهم کارجو در این هزینه، حداکثر سی درصد از حداقل حقوق تعیین شده توسط شورای عالی کار خواهد بود.

هزینه فعالیت کاریابی های خارجی

 <strong>هزینه‌های فعالیت کاریابی خارجی </strong>همانند <strong>قیمت‌های فعالیت کاریابی داخلی</strong>، در تصویب‌نامه هیئت وزیران، درخصوص تعیین نرخ و  هزینه‌های خدمات کاریابی غیردولتی داخلی و خارجی ذکر شده‌اند و برای بررسی آن‌ها، باید به بند دوم تصویب‌نامه توجه کرد.

بنابراین، در ارتباط با هزینه‌های مربوط به گرفتن کار خارج از کشور، دو شرایط ممکن هستند.
اولین حالت این است که شرکت‌های استخدامی خارجی غیردولتی وظیفه‌ی یافتن شغلی برای افراد علاقه‌مند را در کشورهای دیگر به عهده بگیرند.
در این صورت، هزینه‌های متقابل حداکثر معادل یک ماه حقوق دریافتی یا حقوق اعلامی از سوی کسب و کار همکار خارجی می‌باشد.

در این واقعه، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی موظف به تشخیص و اعلام فرصت های شغلی مورد نیاز در کشورهایی که نیرو کار نیازمند هستند می باشد.
در این حالت، دفاتر کاریابی خارجی مشمول پرداخت بیشتر از 30 درصد حقوق یا دستمزد ماهانه کارگران معرفی شده توسط کارفرمای خارجی می باشند.

هزینه فعالیت کاریابی های مشاغل آزادکاری (فریلنسری)

تضمین شده است که هزینه های مربوط به فعالیت های کاریابی در حوزه مشاغل آزادکاری (فریلنسری)، در بند سوم تصویب نامه هیئت وزیران، مورد تصویب قرار گیرد.
این تصویب نامه که در تاریخ سوم خرداد ماه 1402 تصویب شده است، در خصوص تعیین نرخ تعرفه و هزینه انجام فعالیت ها در دفاتر کاریابی غیر دولتی داخلی و خارجی، سند رسمی است.
تبصره سوم این تصویب نامه تعیین کرده است: «هزینه های مشاغل آزادکاری و فعالیت های کاریابی باید به تفصیل ذکر شوند و متن تصویب نامه با استفاده از تگ های html مشخص گردد.
»