عقد حواله چیست

متن: "به منظور برقراری انضباط و امنیت در جامعه، افراد در روابط اجتماعی خود همواره به انعقاد قرارداد و عقودی نیازمندند.
این قراردادها و قوانین توسط قانونگذار برای حفظ نظم و ایجاد امنیت در جامعه وضع می‌شوند.
یکی از این عقود، عقد حواله نام دارد.
عقد حواله بین محول و محوّل یا محال علیه انعقاد می‌شود و طرف محوّل بدهی ندارد و به اصطلاح فرد ثالث بدهی را می‌پردازد.
اصطلاح حواله در لغت به معنای برات، حوالت، واگذاری و محول شدن است.
مقام قانونی و ویژگی‌های عقد حواله متفاوت از سایر عقود موجود در قانون مدنی است، به همین دلیل در این مقاله به بررسی عقد حواله و رابطه طرفین در این عقد می‌پردازیم.
"

عقد حواله

حواله یک نوع قرارداد است که به وسیله آن بدهی یک شخص به شخص ثالث منتقل می‌شود.
فرد مدیون را طرف طلب، و شخص ثالث را طرف تحویل می‌نامند.
حواله یکی از قراردادهای مشخص و ضروری است و قرار بودن قرارداد حواله به معنای انتقال بدهی از مدیون به شخص ثالث است که حواله به نام او صادر می‌شود.
به عبارت دیگر، قرارداد حواله با سه اراده منعقد می‌شود؛ به طور مثال: علی مبلغی را به حسن بدهکار است و علی، حسن را به حسین ارجاع می‌دهد که به ترتیب علی را طرف طلب، حسن را طرف تحویل و حسین را طرف تحویل علیه می‌نامند.
لازم به ذکر است که در صورتی که طرف تحویل علیه قبول نکند که بدهی دیگری را پرداخت کند، قرارداد حواله اعتبار نخواهد داشت.

رابطه طرفین عقد حواله

بررسی رابطه بین طرف‌های عقد حواله می‌تواند به دو شیوه انجام شود: رابطه محیل و محتال.
در عقد حواله، محیل باید مطابق با محتال بدهکار باشد؛ یعنی اگر محیل به محتال بدهکار نباشد، به عبارت دیگر، اگر بین آنها بدهی وجود نداشته باشد، عمل حواله باطل است.
زیرا حواله، یک نوع عقد تبعی است.
رابطه محیل و محال به گونه‌ای است که محیل به محال طلبکار نبوده و به این ترتیب، شخصی که مبلغ طلب را دریافت می‌کند و به طرفی که آن را می‌دهد، پرداخت نموده، در واقع خود بدهکار آن شخص نمی‌شود.

برای گرفتن اطلاعات بیشتر درباره مفهوم عقد حواله، می‌توانید عضو شوید.
تیم کارشناسان حقوقی مرکز مشاوره حقوقی دینا نیز آماده است تا با ارائه خدمات مشاوره حقوقی تلفنی دینا به سوالات شما عزیزان درباره عقد حواله پاسخ دهند.