راه های اثبات جرم سرقت

"سرقت" یعنی ربودن مال دیگری که در قانون به دو دسته بندی مختلف تقسیم می‌شود، "سرقت حدی" و "سرقت تعزیری".
برای این دو نوع سرقت، مجازاتهای متفاوتی تعیین شده است.
طبق اصل برائت، اگر کسی ادعا کند مالش به سرقت رفته است، باید دلایل و مدارکی برای ثابت شدن این جرم و انتساب آن به متهم، به دادگاه ارائه دهد.
استفاده از برچسب‌های قوی و بولد در متن انجام شده است.

برای تشخیص و اثبات جرم سرقت، نیاز به ارائه الگوها و مدارک مشخصی است.
بعد از بررسی عناصر جرم سرقت در دادسرا و تأیید اینکه متهم واقعاً در این جرم متهم است، پرونده به دادگاه ارجاع می‌شود و قاضی در این مرحله مستندات پرونده را مورد بررسی قرار می‌دهد.
اگر شواهد ارائه شده توسط طرفین، به اصطلاح قوی و محکم باشند و دادگاه آنها را قبول کند، متهم به عنوان مجرم شناخته می‌شود و مجازات خود را می‌بایست بپذیرد.

در این مقاله به پاسخ دادن به چندین پرسش درباره "اثبات جرم سرقت" می‌پردازیم.
ابتدا بررسی می‌کنیم که چگونه می‌توانیم جرم سرقت را قابل اثبات کنیم و ادله‌ای را که باید به دادگاه ارائه دهیم برای ثابت کردن ارتکاب سرقت توسط فردی.
سپس به بررسی مدارک لازم برای اثبات دزدی می‌پردازیم.
در پایان، قدرت اثباتی فیلم‌های دوربین‌های مداربسته در رابطه با جرم سرقت را مورد بحث قرار می‌دهیم.

روش های اثبات سرقت

با توجه به اینکه اثبات جرم بدون دلیل یکی از گزاره‌هایی است که قطعاً امکان‌پذیر نیست، برای مجازات جنایتکاران، ابتدا لازم است وقوع جرم و ارتباط آن با متهم را در دادگاه ثابت کنیم.
برای این منظور، باید دلیل‌های قابل قبولی ارائه کنیم.
دلیل به معنای مستندی است که طرفان دعوا برای اثبات یا دفاع از دعوا از آن استفاده می‌کنند.
این دلایل در قانون مجازات اسلامی به عنوان "اوراق اثبات دعوا" تعریف شده‌اند.
اوراق اثبات جرم شامل اقرار، شهادت، قسامه و سوگند در مواردی است که قانون تعیین کرده است و با توجه به دانش قاضی تعیین می‌شود.
به استثنای قسامه که فقط در جرایم مرتبط با دیه و قصاص استفاده می‌شود و در مورد سرقت کاربرد ندارد، سایر راه‌های اثبات جرم سرقت را بررسی خواهیم کرد.
این روش‌ها همچنین قابل استفاده برای اثبات بی‌گناهی در سرقت نیز هستند.

اثبات جرم متهم از طریق اقرار، به عنوان راه‌کار مهم‌ترین برای اثبات اتهام است.
در صورتی که متهم در دادگاه اقرار کند که او جرم سرقت را مرتکب شده است، مجرمیت او رسماً اثبات می‌شود.
برای اعتبار اقرار به سرقت، باید حداقل در دادگاه کیفری و در حضور قاضی انجام شود.
طبق تبصره ماده 218، اقرار در صورتی اعتبار شرعی دارد که در محکمه، نزد قاضی صورت پذیرد.
برای اثبات سرقت سبک، متهم باید دو بار و برای اثبات سرقت سنگین، متهم باید یک بار اقرار کند.
پس از این اقرارات، جرم به طور قطع ثابت می‌گردد و مجازات متناسب با جرم برای متهم در نظر گرفته می‌شود.

۲ شهادت به سرقت: جرم سرقت با شهادت شاهد نیز اثبات می‌شود.
شاهد باید ناظر وقوع جرم باشد و بتواند اطلاعات دقیق از لحظه وقوع جرم را به قاضی ارائه دهد.
برای اثبات جرم سرقت، به دو مرد عادل به عنوان شاهدان نیاز است.
شاهدان باید شرایط شاهد در دادگاه را داشته باشند که در قانون آمده است، از جمله اینکه عاقل و بالغ باشند.
در صورتی که شاهدان شرایط لازم برای شهادت به جرم سرقت را نداشته باشند، اظهارات آنها شهادت محسوب نمی‌شود.
قاضی با توجه به ارزش و اهمیت اظهارات آنها، آن‌ها را در نظر می‌گیرد اما تحت عنوان شهادت در نظر نمی‌گیرد و با آن جرم ثابت نمی‌شود.
بلکه قاضی برای صدور رای نهایی، اظهارات شاهدان را در نظر می‌گیرد.

اثبات سرقت به وسیلهٔ سوگند: تکذیب یا تایید سرقت حدی و سرقت تعزیری با استفاده از سوگند امکان‌پذیر نیست.
هیچ فردی نمی‌تواند سوگند خورده و ادعا کند که او دست به دزدی نزده است، مگر اینکه بی‌گناهی او اثبات شود.
ماده 208 قانون مجازات اسلامی در این باره ذکر شده است: «حدود و تعزیرات با استفاده از سوگند تکذیب یا تایید نمی‌شود.
.
.
».

تعریف ۴ شاخص اثبات جرم سرقت توسط قاضی بر اساس قانون به شرح زیر می باشد: علم قاضی نشانگر یقین و اطمینانی است که از مدارک و سند های مربوط به موضوعی که در دادگاه به او ارائه می شود، به دست آورده است.
برای بررسی جرم سرقت، تحقیقات لازم در دادسرا توسط بازپرس انجام می شود و سپس پرونده به دادگاه و قاضی ارسال می شود.
در این روند، مدارکی مانند نظر کارشناس، تحقیقات محلی، گزارش ضابطان دادگستری و غیره برای قاضی ارائه می شوند و آنها به تأمین علم قاضی درباره جزییات وقوع جرم کمک می کنند و قاضی بر اساس آنها به صدور رای می پردازد.

ضرورت به ذکر این نکته هست که در صورتی که اتهام سرقت ثابت نشود، متهم به جرم دزدی تحت تعقیب قرار خواهد گرفت و شخصی که افترا می‌کند ممکن است معرض پیگرد قانونی قرار گیرد.

مقترح است که برای دریافت اطلاعات درباره شرایط تحقق جرم سرقت و نوع مجازات‌های مختلف آن، می‌توانید مقاله زیر را مطالعه کنید.
Jahangir Manouchehri, Ali Salehi, شرایط تحقق جرم سرقت، نشریه حقوقی اسلامی، دوره ۲۴، شماره ۲، صفحات ۱۰۱-۱۲۴ (مقاله انگلیسی).
این مقاله به طور کامل بررسی می‌کند که جرم سرقت چگونه در قانون مجازات اسلامی به دو گونه حدی و تعزیری تقسیم می‌شود و هر گونه مجازات مربوطه در چه شرایطی اجرا می‌شود.

مدارک لازم برای اثبات دزدی

اصل پایه‌ای که بر مبنای آن همه افراد بی گناه تلقی می شوند، این است که هیچ‌گاه بدون تثبیت ادعا، با گناه کمرنگ نشده اند.
نتیجه‌ی این اصل، که به عنوان اصل برائت شناخته می شود، این است که شخصی که ادعا می کند کسی بر علیه او عمل مشکوکی انجام داده باشد، باید خودش بتواند این ادعا را اثبات کند، به این معنی که اگر کسی به منزله‌ی سارق به دیگری شکایت کند که اموالش را دزدیده است، او باید مدارکی که نشان دهد شخص متهم، به واقع دزد است، را ارائه دهد.

به منظور اثبات سرقت تعزیری و جرمی که شاکی باید به دادگاه ارائه دهد، مدارک مورد نیاز در قانون تعیین شده‌اند.
این مدارک شامل گواهی‌ها یا شهادت‌های شاهدان و شواهد یا نشانه‌هایی است که به قاضی این قدرت را می‌دهد تا وجود این جرم را توسط متهم تأیید کند.
در صورتی که متهم خود اقرار یا اعتراف کند که به سرقت مشغول بوده است، لازم نیست که شاکی مدارکی را ارائه کند.
در زیر، مدارک لازم برای اثبات دزدی را بررسی می‌کنیم.

استشهادیه شهود: یکی از راه‌های اثبات جرم سرقت، استناد به شهادت دو نفر بالغ و عادل است؛ کسانی که طهارت شخصی را دارند و به گردشی یا تکدی به سر نمی‌برند.
در این روش، شاکی باید شهادت بدهد که متهم، مال مورد ادعای شاکی را به سرقت برده است.
اگر شاکی شرایط لازم را داشته باشد، باید گواهی شهادت را به دادگاه ارائه دهد.

دو مدرک که توانایی برقراری علم قاضی را دارند: این مدارک شامل برخی از عوامل مانند فیلم، عکس، گزارش کارشناسی و موارد مشابه هستند.
این اسناد و اشارات اماراتی هستند که در صورتی که قادر به قناعت وجدان قاضی نباشند و قاضی نتواند تصمیم بگیرد که جرم رخ داده باشد، وقوع این جرم ثابت نخواهد شد.
به عنوان مثال، انگشت‌نگاری در دزدی.

باید به خاطر داشته باشید که ارائه مدارکی مانند فیلم، عکس و از این قبیل، به تنهایی بار اثباتی قوی ندارند و در صورتی می‌توان دزدی را اثبات کرد که این مدارک با شهادت شهود و یا ادله دیگر همراه باشند.

نحوه اثبات دزدی با دوربین مدار بسته

فیلمبرداری از دوربین مداربسته، یکی از راه‌های قابل قبول در اثبات جنایات مانند سرقت و جرایم دیگر است.
این فیلم‌ها می‌توانند به عنوان ادله قوی برای ثابت کردن دعاها در دادگاه استفاده شوند.
به علاوه، اماره نیز به معنی شواهد موجود در قانون مدنی است که توسط قاضی برای تصمیم‌گیری استفاده می‌شود.

مهمترین نقش امارات در ارائه یک اثبات قوی در دادگاه، این است که قاضی را به طور قاطع قانع کند.
اطلاعات اماراتی باید به قدری قوی و قابل اعتماد باشد که پس از بررسی آن‌ها، قاضی به قاعده عملی رسیده و عقایدش را تغییر دهد و برای محکومیت مجرمان نظر بدهد.
با توجه به این واقعیت که استفاده از فیلم‌های مداربسته و سایر اطلاعات مرتبط می‌تواند اعتماد قاضی را در جرم رخ داده تقویت کند، استفاده از این ادله می‌تواند به اثبات سرقت منجر شود.
البته استفاده از این ادله باید به صورت مطلوب و با رعایت قوانین آزمون شود.
در نتیجه، بهبود کیفیت و قدرت امارات و ادله معرفی شده در دادگاهها، می‌تواند تاثیر قابل توجهی در اتخاذ تصمیمات قضایی داشته باشد و به تأمین عدالت در جامعه کمک کند.

اما، می‌توان به وجود تکنولوژی دوربین‌های مداربسته در حل برخی موارد مانند سرقت از محل کار کمک کرد؛ اما تنها داشتن این دوربین‌ها کافی نیست و نمی‌تواند به تنهایی دزدی را ثابت کند.
طبق مقررات قانون مدنی و بند 1324، برای اثبات صحت یک ادعا، یا باید شهادت شاهدان قابل اعتماد داشته باشیم یا اطلاعات دیگری را ارائه کنیم.
بنابراین، در صورت وجود دلایل مبنی بر عدم صحت دوربین مداربسته، اعتبار آن از بین می‌رود.