عده بذل و انقضای مدت

یکی از مسائل بسیار مهم که در قوانین خاص انحلال ازدواج در نظر گرفته شده است، حفظ حقوق مردم زن در صورت جدایی زوجین است.
این موضوع که بر اساس احکام فقهی تعیین می‌شود، تنها در ارتباط با ازدواج دائمی نیست؛ بلکه در ازدواج موقت نیز ضروری است.
یکی از روش‌های انحلال نکاح در ازدواج موقت، بذل مدت و همچنین انقضای مدت است.
این موضوع که در ماده 1152 قانون مدنی پیش بینی شده است، در این مقاله به تحلیل بذل مدت و انقضای مدت خواهیم پرداخت.

عده بذل مدت

در عنوان "بذل مدت" به یکی از روش‌های انحلال عقد موقت اشاره شده است.
در این روش، مرد می‌تواند مدت زمان باقیمانده از عقد موقت را به زن بخشیده و آن را بذل کند.
پس از انجام این کار، زن از قید زوجیت مرد آزاد می‌شود.
اما این امکان را به زن می‌دهد که از همان تاریخ، برای مدتی منتظر بماند تا در صورت تمایل، با مرد دیگری ازدواج کند.
قانون مدنی طبق ماده ۱۱۵۲، بذل مدت در مورد نکاح منقطع یا همان عقد موقت دو طُهر صورت می‌گیرد، مگر اینکه زن به اقتضای سن عادت زنانگی نبیند، که در این صورت مدت عده ۴۵ روز است.
بنابراین، زن موظف است پس از بذل مدت، به مدت دو بار از عادت زنانگی و پاک شدن از آن، عده نگه دارد.
در مورد زنانی که بر اساس سن خود باید عادت زنانگی داشته باشند، اما ندارند، باید ۴۵ روز عده بذل مدت را نگه دارند.

عده انقضای مهلت

در صورتی که مدت زمان عقد موقت به پایان برسد، زن موظف است در این مدت مشابه مدت زمان عده بذل مدت، عده نگه دارد.
به عبارت دیگر، زن باید به اندازه دو طهر عده نگه دارد.
اگر زن به دلایل سنی عادت زنانگی نداشته باشد، همان 45 روز مهلت عده نگه داری زمان انقضاست.

همچنین، در قوانین ازدواج موقت، اگر زوجه‌ای در حالت حاملگی باشد، بایستی تا پایان دوران بارداری خود در این ازدواج باقی بماند.
همچنین اگر همسر در طول این زمان فوت کند، وی بایستی عده وفات شوهر که معمولاً به مدت چهار ماه و ده روز است را رعایت کند.
یک نکته بسیار حائز اهمیت وجود دارد، آن هم این است که ازدواج قبل از پایان دوران عده، به صورت قانونی جایز نیست و در صورت این حالت، انجام ازدواج با زن شوهردار باخودا عاقبتی جدی خواهد داشت.
بنابراین، زن برای ازدواج با شخص دیگر باید صبر کند تا پایان مدت عده.