خلاصه مقاله
اشخاص حقوقی، مانند شرکت های تجاری، موظف به نگهداری حساب های مالی و تهیه اظهارنامه های مالیاتی در پایان دوره مالیاتی هستند.
سال مالی اشخاص حقوقی توسط سهامداران یا شرکا تایید و تصویب می‌شود.
مفهوم "سال مالی" و "سال مالیاتی" توضیح داده می‌شود و تفاوت بین آنها بررسی می‌شود.
سال مالی هر شخص بسته به نوع فعالیت میتواند در بازه زمانی خاص تنظیم شود.
سال مالیاتی اشخاص حقیقی و حقوقی برابر با سال مالی است و بین 1 فروردین تا پایان اسفند می‌باشد.
هر دوره یا سال مالیاتی، اشخاص به اداره مالیات مربوطه حساب های مالی خود را ارسال کرده و اظهارنامه مالیاتی را تهیه می‌کنند.
عدم رعایت این مقررات منجر به جرایم مالیاتی می‌شود.
هنگامی که به مباحث مالیاتی می‌پردازیم، عبارات تخصصی برای بحث و گفتگو معمولاً به کار می‌رود که در بسیاری از مواقع، انجام وظایف مالیاتی به درک دقیق معنای این اصطلاحات نیاز دارد.
یکی از عبارات مهم مالیاتی، عبارت "دوره یا سال مالیاتی" است که در واقع، مفهومی متفاوتی نسبت به "دوره یا سال مالی" تجارتی دارد.
با توجه به قوانین مالیاتی، شناخت مفهوم دوره یا سال مالیاتی بسیار حائز اهمیت است.
این مسئله به این دلیل است که تمام اشخاص حقیقی و اشخاص حقوقی موظف به پرداخت مالیات هستند.
به منظور رعایت این قانون، در پایان هر دوره یا سال مالیاتی، کلیه اشخاص باید حساب های مالی خود را به اداره مالیات مربوطه ارسال کنند.
این حساب ها شامل درآمدها و هزینه ها می شود.
همچنین در این زمان، ارسال اظهارنامه مالیاتی نیز الزامی است.
در صورت عدم رعایت این مقررات، مشمول جرایم مالیاتی خواهند شد.
در این مقاله، به توضیح مفهوم "سال مالیاتی" خواهیم پرداخت.
سپس، دوره‌های مالیاتی برای اشخاص حقیقی و اشخاص حقوقی را شرح می‌دهیم.
در پایان، تفاوت بین سال مالیاتی و سال مالی را بررسی خواهیم کرد.
دوره و سال مالیاتی چیست
در زمینه مالیات و مسائل مربوط به آن، همواره با اصطلاحات تخصصی مواجه هستیم که در بسیاری از مواقع، برای انجام وظایف مالیاتی نیاز به درک دقیق معنای آن اصطلاحات داریم.
برای مثال، ثبت نام اظهارنامه مالیاتی یکی از وظایفی است که انجام آن نیازمند فهم درستی از معنای این اصطلاح است.
یکی از تعبیرهای مهم در حوزه مالیاتی، به ویژه در مورد ثبت نام اظهارنامه مالیاتی برای اشخاص حقیقی و اشخاص حقوقی، اصطلاح "دوره یا سال مالیاتی" است.
این اصطلاح البته مفهومی متفاوت از "دوره یا سال مالی" تجاری دارد.
درک اهمیت شناخت مفهوم "دوره یا سال مالیاتی" به این معناست که طبق قانون مالیات های مستقیم، همه افراد حقیقی و حقوقی موظف به پایان دادن حساب های مالی خود، اعم از درآمدها و هزینه ها، در پایان هر دوره یا سال مالیاتی به اداره مالیاتی مربوطه می‌باشند و برای ثبت نام اظهارنامه مالیاتی آن دوره یا سال، باید مراحل موردنیاز را انجام دهند.
پس از پاسخ به سؤال درباره تعریف "دوره و سال مالیاتی"، در بخش‌های بعد، تاریخ "سال و دوره مالیاتی اشخاص حقیقی و اشخاص حقوقی" را جداگانه توضیح خواهیم داد.
با استفاده از تگ‌های HTML مانند و در متن، تاکیدها و تفاوت‌ها را به‌خوبی بیان خواهیم کرد.
دوره و سال مالیاتی اشخاص حقیقی
قبل از آنکه به بررسی دوره و سال مالیاتی اشخاص حقیقی بپردازیم و به این سوال پاسخ دهیم که دوره مالیاتی اشخاص حقیقی چیست و در چه بازه زمانی قرار دارد، باید کمی درباره معنی اشخاص حقوقی و اشخاص حقیقی توضیح دهیم.
اشخاصی که بر اساس قوانین مالیاتی موظف به پرداخت مالیات می‌باشند و هر سال با استفاده از سامانه عملیات الکترونیکی امور مالیاتی tax.
gov.
ir مشغول پرداخت مالیات می‌شوند، با نام "مودیان مالیاتی" شناخته می‌شوند.
مودیان مالیاتی به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: اشخاص حقیقی و اشخاص حقوقی.
نمره افراد حقیقی به اشخاص واقعی یا انسان‌ها اشاره دارد که در فعالیت‌های تجاری مانند تولید و فروش کالاها مشغول به کار هستند.
اما به عنوان مقابل، اشخاص حقوقی به گروهی از افراد اطلاق می‌شود که به عنوان یک شخصیت حقوقی تأسیس و ثبت می‌شوند.
شرکت‌های تجاری، مثالی برجسته از اشخاص حقوقی هستند.
دوره و سال مالیاتی اشخاص حقوقی
از جمله افرادی که در کشور ما فعالیت تجاری انجام می‌دهند و طبق قوانین مالیاتی موظف به نگهداری حساب های مالی و تهیه اظهارنامه های مالیاتی در پایان دوره مالیاتی هستند، اشخاص حقوقی مانند شرکت های تجاری محسوب می‌شوند.
همانطور که افراد حقیقی، دوره‌های مالیاتی خود را دارند، نهادها و شرکتها نیز دوره‌های مالیاتی خود را دارند که در پایان آن باید اظهارنامه مالیاتی خود را در سامانه الکترونیکی امور مالیاتی ثبت کنند.
در اینجا درگاه ملی خدمات مالیاتی یک وبسایت متمایز است.
بنابراین، ممکن است سؤالی در مورد دوره مالیاتی برای نهادها و شرکتها مطرح شود.
دوره مالیاتی نهادها و شرکتها به معنای بازه‌ی زمانی است که در طول آن باید اظهارنامه مالیاتی ثبت شود.
با این توضیح که اشخاص حقوقی در شرایط ذکر شده، در پایان سال مالیاتی، یعنی بدون لزوم ثبت نام اظهارنامه مالیاتی، مهلت ارائه ترازنامه و حساب سود و زیان در اسفندماه اتمام می‌یابد، در مورد ثبت نام اظهارنامه مالیاتی تا چهار ماه پس از پایان سال مالی برای این اشخاص حقوقی اعمال می‌شود.
تفاوت دوره و سال مالی با دوره و سال مالیاتی چیست
علاوه بر مسئله‌های مالیاتی که همواره مورد بحث قرار می‌گیرد، یکی از مفاهیم مرتبط با زمینه مالیات، مفهوم دوره و سال مالی است که در حوزه حسابداری نیز توجه تجار را به خود جلب می‌کند.
بنابراین، ممکن است برای بسیاری از افراد سوال شود که چه تفاوتی بین دوره و سال مالی با دوره و سال مالیاتی وجود دارد.
قبل از پاسخ به این پرسش، باید درباره مفهوم "سال مالی" صحبت کنیم.
"سال مالی" به چه معناست.
سپس پاسخ خود درباره تفاوت میان "دوره و سال مالی" و "دوره و سال مالیاتی" را ارائه می‌دهیم.
در این جا از تگ‌های HTML مانند , استفاده می‌کنیم.
اشخاص حقیقی و اشخاص حقوقی و به ویژه شرکت‌های تجاری برای بررسی حساب‌های مالی خود باید میزان درآمدها و هزینه‌ها را مشخص کرده و در نهایت ترازنامه مالی خود را در یک بازه زمانی خاص با آغاز و پایان مشخص تنظیم کنند.
این دوره زمانی که به آن سال مالی گفته می شود، باید معین شده باشد.
سال مالی اشخاص حقوقی، در اساسنامه، به طور رسمی تعریف و تأیید شده است.
این مسئله در جلسات مجمع عمومی سهامداران یا جلسات شرکا، توسط سهامداران یا شرکا تصویب می‌شود و باید به آن در بررسی حساب‌های مالی شرکت توجه کنیم.
به طور عمومی، سال مالی اشخاص حقیقی و حقوقی، همان سال مالیاتی است و در بازه زمانی 1 فروردین تا پایان اسفند می‌باشد.
اما، بعضی‌ها به دلایل مربوط به نوع فعالیت یا دلایل دیگر، سال مالی خود را با سال مالیاتی هماهنگ نمی‌کنند و از آن تفاوت دارند.
مثلاً دانشگاه‌ها که سال مالی آنها از 1 مهر تا پایان شهریور است، مثالی خوب از این نوع سازمان‌ها محسوب می‌شوند.
توجه: درباره تفاوت بین "دوره و سال مالی" و "دوره و سال مالیاتی" مهم است بدانیم که اگر "دوره و سال مالی" شرکتها متفاوت از "دوره و سال مالیاتی" باشد، در مهلت ارائه اظهارنامه مالیاتی، محاسبات براساس "سال مالی" انجام می‌شود، نه "سال مالیاتی".
سوالات پر تکرار
- تفسیر اصل برائت در حقوق کیفری به این معنی است که هیچ فردی در جامعه متهم نیست و نمی‌توان او را مجازات کرد، مگر اینکه ارتکاب جرم و خلاف این امر به صورت دقیق و با ارائه مدارک قوی در دادگاه و در برابر قاضی عادل، ثابت شود.
یکی از اثرات قوانینی که به نام اصل برائت شناخته می‌شود، است که در صورت عدم ارائه دلیل و مدرک توسط مدعی در دادگاه و در مقابل قاضی، بر اساس ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی، حکمی برائت از ادعا برای متهم صادر می‌گردد.
این ماده تأثیر بسیاری بر سیستم دادرسی در ایران دارد و در این رابطه توجه به نکاتی نیز ضروری است که نباید از آنها غفلت شود.
در حقوق مدنی، تفسیر اصل برائت به این معنی است که هیچ فردی در جامعه بدهکار نیست و بدهی ای به او نسبت داده نمی‌شود، مگر اینکه فرد دیگری با ارائه مدارک قوی بتواند بدهکاری او را ثابت کند.
به منظور پاسخ به سؤال درباره عملکرد اصولی، باید توضیح دهیم که اصول عملکرد به آن حالت ارجاع می‌شوند که در واقعیت موجود، شک وجود داشته باشد و هیچ یک از طرفین نتوانند درستی یا نادرستی آن را اثبات کنند.
برائت یکی از این اصول است که در قانون آیین دادرسی مدنی، در ماده ۱۹۷ به آن اشاره شده است.
ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی، با اشاره به اصل برائت، یکی از اصولی است که در نظام دادرسی ایران حاکم است.
این قاعده حقوقی بیان می‌کند که اصل بر برائت باید رعایت شود.
از منظر فقهی و قانونگذاری، این اصل تأثیرات مهمی دارد و در دعاوی حقوقی مطرح شده در دادگاه‌ها، تعیین کننده برنده و بازنده است.
برای پاسخ به این سؤال که تفسیر ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی چیست، باید به بررسی و بیان تفسیر اصل برائت متمرکز شویم.
در واقع، ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی، این اصل برائت را که به عنوان یکی از دلایلی که در دعاوی قابل استناد است، بیان کرده است.
بنابراین، مطالعه و تحلیل دقیق این اصل برائت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
به‌طور کلی، در مواردی که یک فرد مدعی می‌شود کسی به او بدهکار است و باید میزان مبلغی را پرداخت کند، اصل برائت وجود دارد.
اصل برائت بیانگر این است که همه افراد به طور پیش‌فرض برای بدهکاری آزاد هستند و نباید همه را تحت تأثیر قرار داد.
اما مدعی باید قادر باشد با ارائه مدارک و شواهد قانونی خود، این ادعا را ثابت کند.
در غیر این صورت، حکم برای عدم وجود بدهی برای طرف مقابل اعمال می‌شود.
ماده ۱۹۷ قانون آیین دادرسی مدنی به سوالی که چیست، پاسخ داده شده است.
این ماده در فصل دهم قانون آیین دادرسی مدنی با عنوان "رسیدگی به دلایل" قرار دارد و در بخش کلیات قرار دارد.
در این فصل، قانون گذار تعریفی از دلیل می‌دهد که به‌عنوان اثبات یا دفاع از دعوا استفاده می‌شود.
در این ماده، دلایلی مورد بررسی قرار می‌گیرد که طرفین در روند دادرسی و اقامه دعوا ممکن است به آنها استناد کنند.
در قانون‌های جمهوری اسلامی ایران، به دلیل اینکه قوانین بر اساس اسلام است، در رویه‌های آیین‌دادرسی، بسیاری از قواعد فقهی وجود دارند که می‌توان آنها را مشاهده کرد.
یکی از این قواعد فقهی قاعده «البینه علی المدعی و الیمین علی من انکر» است.
این قاعده می‌گوید که بار اثبات بر عهده ادعاکننده است و در صورتی که ادعاکننده مدرکی ارائه نکند، انکارکننده میتواند تنها با ادای قسم به بی‌گناهی خود را ثابت کند.
قاعده «البینه علی المدعی و الیمین علی من انکر» یکی از آثار اصل برائت است.
نتیجه گیری
در نتیجه، می‌توان نتیجه‌گیری نمود که سال مالی حقوقی یا سال مالیاتی یکی از مفاهیم اساسی در حوزه مالیات است.
طبق قوانین مالیاتی، افراد حقوقی واجد شرایط موظف به نگهداری حساب‌های مالی و تهیه اظهارنامه مالیاتی در پایان دوره یا سال مالیاتی هستند.
در این زمان، باید میزان درآمدها و هزینه‌ها را مشخص و ترازنامه مالی را در یک بازه زمانی مشخص تنظیم کرد.
تمام اشخاص حقیقی و حقوقی موظف به پرداخت مالیات هستند و در پایان دوره یا سال مالیاتی باید حساب‌های مالی خود را به اداره مالیات مربوطه ارسال کنند.
در صورت عدم رعایت این مقررات، ممکن است با جرایم مالیاتی مواجه شوند.
بنابراین، درک دقیق از مفاهیم "سال مالی" و "سال مالیاتی" بسیار حائز اهمیت است.
برای رسیدن به این هدف، استفاده از تگ‌های HTML مانند و نیز مناسب است.