استراحت و فراغت کارگران: متاسفانه کارگران در طول روزهای کاری خود قادر به استراحت کردن و رسیدگی به امور شخصی نیستند. به همین دلیل در قوانین و مقررات مربوط به حقوق کار، قواعدی برای تعطیلات کارگران و مرخصی‌های مختلف تدوین شده است. در این راستا، نیازهای بدنی کارگران برای استراحت و فراغت، و همچنین پیگیری امور شخصی، مورد توجه قرار می‌گیرند.

یکی از انواع مرخصی‌های قانونی که به کارگران اعطا می‌شود، مرخصی حج واجب است. این نوع مرخصی برای ادای فریضه حج واجب استفاده می‌شود. در اینجا قصد داریم به بررسی این موضوع بپردازیم که چگونه مرخصی حج واجب در قانون کار تعریف شده است و کارگران در چه شرایطی می‌توانند از این مرخصی استفاده کنند.

مرخصی حج واجب برای مشمولان قانون کار

به عنوان یک نکته مهم، در قانون کار انواع مختلفی از مرخصی‌ها وجود دارد که با توجه به مقررات قانون کار برنامه‌ریزی می‌شوند. یکی از این انواع مرخصی‌ها، مرخصی حج واجب است که در ماده ۶۷ قانون کار ذکر شده است. این نوع مرخصی با استفاده از تگ em برجسته شده است.

براساس ماده مربوطه، هر کارگر حق دارد در طول مدت اشتغال خود فقط برای یک نوبت و یک ماه به عنوان مرخصی استحقاقی یا مرخصی بدون حقوق به منظور ادای فریضه حج واجب استفاده کند. از آنجا که در این ماده ذکر شده است، استفاده از این نوع مرخصی، با رعایت ترتیبات و آئین‌نامه‌های خاصی برای همه کارگران و کارمندان مشمول قانون کار، امکان‌پذیر است. در ادامه به بررسی شرایط مهم مربوط به استفاده از مرخصی حج واجب توسط کارگران و کارمندان می‌پردازیم.

شرایط استفاده از مرخصی حج واجب

تطبیق با ماده ۶۷ قانون کار که در خصوص مرخصی حج واجب تنظیم شده است، می‌تواند نیازمند رعایت شرایطی باشد که از میان آنها می‌توان به برخی از اصلی‌ترین موارد استفاده از مرخصی حج واجب اشاره کرد: ۱. داشتن مجوز رسمی برای این مرخصی. ۲. قیام به واجبات شرعی مانند انجام مناسک حج و ادای وظایف مربوط به آنها. ۳. داشتن پیشینه کاری قابل قبول و دلیل مستقل برای انتخاب این موقعیت. ۴. هیچگونه مانع قانونی یا ضوابط سازمانی برای انتفال این مرخصی حج وجود نداشته باشد. احترام به این شرایط می‌تواند شرایط لازم برای استفاده از مرخصی حج واجب را فراهم کند.

مرخصی حج واجب، یک نوع مرخصی ویژه است که برخلاف سایر انواع مرخصی‌ها در قانون کار، از جمله مرخصی بدون حقوق و مرخصی سالانه کارگران و کارمندان متفاوت است.

۲) تمام کارگران و کارمندان مشمول مقررات قانون کار حق استفاده از مرخصی حج واجب را دارند.

مرخصی حج واجب به طور کلی در مواردی اعمال می شود که کارگران یا کارمندانی که مشمول قوانین هستند، به سفر حج نیاز داشته باشند. این سفر حج، از نوع واجب یعنی حج تمتع است و نه از نوع مستحب یا عمره.

هر فردی که به ماده قانون کار مشمول است، تنها یک بار در طول مدت کار خود مجاز به استفاده از مرخصی حج واجب است و استفاده بیش از یک بار از این نوع مرخصی، توسط قانون کار حمایت نمی‌شود.

مدت زمان استفاده از مرخصی حج واجب، یک ماه استکه این یک ماه، مطابق با بازه زمانی حج واجب (یعنی یک ماه) خواهد بود. بنابراین، شخص مشمول قانون کار، نمی‌تواند به میزانی بیش از مدت زمان تعیین شده در قانون، از کارفرما تقاضا و درخواست مرخصی برای حج واجب نماید.

6) گرچه در قانون کار، نوعی مرخصی حج واجب با استفاده از مرخصی ها، متمایز و ویژه تلقی می‌شود، اما استفاده از یک ماه برای مرخصی حج واجب باید حتماً در قالب یکی از انواع مرخصی سالیانه یا مرخصی بدون حقوق صورت گیرد.

به طور کلی، اگر کارگر یا کارمند به مدت یک ماه مرخصی بگیرد تا برای حج واجب برود، این مدت می تواند به عنوان مرخصی سالانه یا استحقاقی تلقی شود و در صورتی که مرخصی استحقاقی کارگر به پایان برسد، مرخصی حج واجب با عنوان مرخصی بدون حقوق برای او منظور خواهد شد. این موضوع در انتهای ماده 67 قابل مشاهده است که طبق آن، مرخصی حج واجب شامل مرخصی استحقاقی یا بدون حقوق می شود.