یکی از ادعاهای مهمی که در دادگاه‌ها قائم می‌شود، ادعای تصرف عدوانی است. ادعای تصرف عدوانی به دنبال قاچاق و غیرقانونی اموال غیرقابل حمل از متصرف قبلی آن مطرح می‌شود. اقامه ادعای تصرف عدوانی به صورت قانونی و جزائی امکان‌پذیر است. اما در این مقاله به بررسی جایگاه قانونی ادعای تصرف عدوانی و دادگاه صالح برای بررسی آن می‌پردازیم. به همین مناسبت، در این مقاله به بررسی جنبه‌هایی همچون تعریف ادعای تصرف عدوانی، مرجع قضایی بررسی ادعای تصرف عدوانی و روش اقامه ادعای تصرف عدوانی می‌پردازیم.

دعوای تصرف عدوانی چیست

در ماده ۱۵۸ قانون آیین دادرسی مدنی، مورد بررسی قرار گرفته است. این ماده به دعوای تصرف عدوانی اشاره دارد. طبق این ماده، دعوای تصرف عدوانی به معنای ادعای فردی است که ادعا می‌کند شخص دیگری بدون رضایتش، مالی که از قبل متعلق به وی بوده است را از تصرف وی نشانده و خود ادعای تصرف بر روی آن مال را دارد. در نتیجه، برای ثابت کردن دعوای تصرف عدوانی، سه موضوع باید به دادگاه اثبات شود.

نخست، تصرف سابق خواهان، (خواهان قبلاً به عنوان مدیر مالی غیر قابل انتقال فعالیت می‌کرد).

دومین نکته مهم این است که تصرف فعل در حال حاضر مورد توجه قرار می‌گیرد (به طوری که فعل در حال حاضر قابل مشاهده است).

سومین تصرف نمونه‌ای از رفتار غیرقانونی و عدوانی است. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره تفاوت بین تصرف عدوانی در حقوق و کیفری، بر روی لینک کلیک کنید.

مرجع رسیدگی به دعوای تصرف عدوانی

با توجه به قانون آیین دادرسی سابق، مشاجرات مربوط به گرفتن کنترل بر اموال به طور کلی توسط دادگاه عمومی قابل پیگیری هستند. در ماده 12 قانون آیین دادرسی، به طور خاص مشخص شده است که دادگاهی که مرتبط با موضوع گرفتن کنترل غیرمنقولی است صلاحیت رسیدگی به مشاجره عدوانی را دارد. این معنی می‌دهد که دادگاه صالح برای پرداختن به مشاجرات عدوانی، دادگاه عمومی محل قرارگیری مال غیرمنقول است. هرچند، در مناطقی که شورای حل اختلاف وجود دارد، این صلاحیت به عهده شورا است. برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد صلاحیت شورای حل اختلاف می‌توانید کلیک کنید.

شیوه اقامه دعوای تصرف عدوانی