خلاصه مقاله
با توجه به آیین‌نامه زندان‌ها، اگر یک زندانی اجازه مرخصی را دریافت کند، وظیفه او است که قبل از پایان مهلت مرخصی، به زندان بازگردد.
در غیر این صورت، با توجه به تبصره ماده 547 قانون مجازات اسلامی، این اقدام به عنوان یک عمل مجرمانه تلقی می‌شود و فرد به عنوان فراری از زندان شناخته می‌شود مگر آنکه دلیل و عذر قابل قبولی برای عدم بازگشت به زندان در زمان مقرر داشته باشد.
مجازات برای عدم بازگشت به زندان پس از مرخصی، شامل شلاق زدن تا ۷۴ ضربه یا حبس از ۳ تا ۶ ماه است.
از اینرو، اگر شخصی که مرخصی زندان را دریافت کرده، بدون داشتن هیچ عذر قابل قبولی در زمان مقرر به زندان بازنگردد، به عنوان یک فراری شناخته می‌شود و مجازات ماده 547 قانون مجازات به او القا می‌شود.
زندان به عنوان جرم‌انداز مورد استفاده قرار می‌گیرد تا توسط قانون‌گذاران مجازاتی برای افرادی که مقامات برخی از جرائم را مانند تخریب مال عمومی، تزویر اسناد و.
.
.
را دارا هستند، تعیین شود.
این محکومیت به تنهایی صورت می‌گیرد یا در صورت تشدید جرم، همراه با پیروزی مجازات‌های دیگر اعمال می‌شود؛ مانند شلاق زدن تعزیری.
زندان انواع مختلفی از جمله زندان تعزیری و زندان تعلیقی را در بر می‌گیرد.
در همه این انواع، قانون‌گذاران گاهاً اجازه می‌دهند تا برخی از زندانیانی که وضعیت لازم را دارند، مرخصی بگیرند، با این وعده که در زمان تعیین شده و پایان مرخصی به زندان بازگردند.
در غیر اینصورت، به خاطرتأخیر در بازگشت به زندان، مجازات خواهند شد.
به همین دلیل، در این مقاله به بررسی مجازات تأخیر در بازگشت به زندان پس از مرخصی خواهیم پرداخت.
مجازات تاخیر در بازگشت به زندان بعد از مرخصی
با توجه به آیین‌نامه زندان‌ها، اگر یک زندانی اجازه مرخصی را دریافت کند، وظیفه او است که قبل از پایان مهلت مرخصی، به زندان بازگردد.
در غیر این صورت، با توجه به تبصره ماده 547 قانون مجازات اسلامی، این اقدام به عنوان یک عمل مجرمانه تلقی می‌شود و فرد به عنوان فراری از زندان شناخته می‌شود مگر آنکه دلیل و عذر قابل قبولی برای عدم بازگشت به زندان در زمان مقرر داشته باشد.
مجازات برای عدم بازگشت به زندان پس از مرخصی، شامل شلاق زدن تا ۷۴ ضربه یا حبس از ۳ تا ۶ ماه است.
از اینرو، اگر شخصی که مرخصی زندان را دریافت کرده، بدون داشتن هیچ عذر قابل قبولی در زمان مقرر به زندان بازنگردد، به عنوان یک فراری شناخته می‌شود و مجازات ماده 547 قانون مجازات به او القا می‌شود.
سوالات پر تکرار
- مقاله "مجازات تخریب آثار تاریخی و ملی" به وضوح نشان می‌دهد که حفظ و حمایت از آثار تاریخی و ملی به عنوان یک ارزش فرهنگی و تمدنی جدی در ایران است.
قانون مجازات اسلامی به ویژه در ماده ۵۵۹، مجموعه ای از قوانین را تعیین کرده است که از هرگونه تخریب یا آسیب دیدگی به آثار فرهنگی، تاریخی و ملی جلوگیری می‌کنند.
با توجه به این ماده، هرگونه فعل تخریبی، بخشنامه‌ها یا لوازم جانبی همراه با آثار مذهبی، تاریخی یا هنری را در بوجود آوردن، جبران خسارت‌های ناشی از آنها و حتی تحقیقات مستند سختی را پیش خواهد گرفت.
بدین ترتیب، تخریب یک آثار فرهنگی ملی می‌تواند به مجازات حبس از یک تا ده سال منجر شود.
در کلام خلاصه، این مقاله نشان می‌دهد که در حقیقت هرگونه تخریب یا آسیب دیدگی به آثار تاریخی و ملی در ایران برای مجرمان، مجازات قابل تحملی ندارد.
امیدواریم که این مجازات همراه با نگرانی بیشتر از سوی عموم مردم و دولت، بتواند آثار غنی فرهنگی و تاریخی کشور را که تاکنون حفظ شده‌اند، حفظ کند.
نتیجه گیری
نتیجه‌ی قوی:با توجه به تشریعات زندان و قانون مجازات اسلامی، آشکار است که بازگشت به زندان پس از مرخصی، امری بسیار حیاتی است.
در صورتی که زندانی بدون داشتن عذر قابل قبول به زندان بازنگردد، به عنوان یک فراری شناخته می‌شود و مجازاتی شدید برای او در پی خواهد داشت.
از این رو، بهترین راه برای زندانیان این است که این نکته مهم را در نظر داشته باشند و همواره در زمان مقرر به زندان بازگردند.
در غیر این صورت، آنها با مجازاتی سخت مواجه خواهند شد، که این مجازات ممکن است شامل شلاق زدن تا ۷۴ ضربه یا حبس از ۳ تا ۶ ماه باشد.
بنابراین، احترام به آیین‌نامه زندان‌ها و تعهد به بازگشت به زندان بعد از مرخصی، یک وظیفه جدی برای هر زندانی است که باید به آن اهمیت مخصوصی بدهد.
