متعلقات خانه
0 (0 نظر ثبت شده)
بدون دسته
یکی از موارد مهمی که در مورد خرید و فروش خانه یا حتی اجاره آن مورد بحث قرار می‌گیرد، حکم متعلقات خانه در فروش آن است و آیا فروشنده مجاز به بردن متعلقات خانه است؟ قبل از پاسخ به این سوالات، باید به تعریف متعلقات ملک و آنچه که به معنای متعلقات خانه است، بپردازیم. در قسمت قبل، ما در مورد تعریف متعلقات خانه و قوانین فروش آن بحث کردیم. اما اغلب این موضوع به علت اختلافات ممکن است که طرفین به وکیل ملکی مراجعه کنند. حالا می‌خواهیم بیشتر درباره این موضوع بحث کنیم که آیا فروشنده می‌تواند متعلقات خانه فروخته شده را با خود ببرد یا خیر؟ در این قسمت، به صورت دقیقتر به تحلیل این سؤال می‌پردازیم. مطابق با مواد 356 تا 360 قانون مدنی، حقوق مربوط به توابع یا متعلقات یک خانه در فروش آن، به مقداری از عرف و رسوم مربوطه وابسته است. اغلب برای دریافت این اطلاعات، لازم است به عرف جامعه توجه کنیم. به همین دلیل، استفاده از تگ‌های HTML مانند strong و em برای برجسته کردن این مفاهیم حائز اهمیت است. فروش و اجاره‌ی خانه‌ها و املاک مسکونی، یکی از مهمترین قراردادهای ملکی است که بسیار استفاده می‌شود. معمولاً طرفین با مراجعه به دفاتر املاک، این قراردادها را امضا می‌کنند. اما برای انعقاد این قراردادها، قوانین و مقررات حقوقی خاصی وجود دارد که بدون آشنایی به آنها، ممکن است باعث ایجاد مشکلات حقوقی شود. مفهوم "متعلقات خانه" نشانگر اشیا، وسایل، لوازم و ابزارهایی است که قانوناً می‌توان آنها را به عنوان "توابع مبیع" تعریف کرد. در عرف، این موارد جزء املاک غیرمتحرک یا به‌عبارتی "ملک" محسوب می‌شوند. بنابراین، با تدوین "قولنامه خانه"، این وسایل متعلق به ملک هستند و پس از انتقال مالکیت به خریدار، دیگر متعلق به فروشنده نیستند. به همین دلیل، نباید آنها را از ملک فروخته‌شده جداگانه کرد. امروزه، قرارداد بیع، یکی از قراردادهای مهم و گسترده در حوزه معاملات ملکی است که با این قرارداد، یکی از طرفین می‌تواند ملک خود را با پرداخت مبلغی معین به دیگری واگذار کند. همچنین، قرارداد اجاره‌ی املاک تجاری و مسکونی نیز با تکرار فراوان، منعقد می‌شود. در این نوع قرارداد، مستاجر با پرداخت مبلغی معین، حقوق مالکیت در مورد ملک مورد اجاره را کسب می‌کند و در طول مدت اجاره‌نامه، از این ملک استفاده می‌کند. بر اساس ماده 357 قانون مدنی، هر آنچه که بر اساس آداب و عرف، جزئی از متعلقات خانه یا توابع فروش شناخته نشود، در زمان قرارداد، بر خریدار منتقل نمی‌شود، مگر آنکه در هنگام عقد قرارداد، به صورت صریح توافق شود که آن وسیله به خریدار منتقل می‌شود. به عنوان مثال، اگر دوربین مداربسته بر اساس عرف، جزئی از متعلقات خانه محسوب نشود، اصل بر این است که متعلق به فروشنده است، مگر آنکه در قرارداد توافق شده باشد که به خریدار منتقل شود.
"فروش و اجاره‌ی خانه‌ها و املاک مسکونی، یکی از مهمترین قراردادهای ملکی است که بسیار استفاده می‌شود. معمولاً طرفین با مراجعه به دفاتر املاک، این قراردادها را امضا می‌کنند. اما برای انعقاد این قراردادها، قوانین و مقررات حقوقی خاصی وجود دارد که بدون آشنایی به آنها، ممکن است باعث ایجاد مشکلات حقوقی شود."
به عنوان یک مثال، هنگام تنظیم قرارداد برای فروش یک ملک، وسایلی که به طور عمومی به آن خانه تعلق دارند باز هم که در قرارداد ذکر نشده باشند، به خریدار منتقل می‌شود. اما وسایلی که جزء توابع یا تعلقات ملک قلمداد نمی‌شوند، برای فروشنده باقی می‌مانند مگر آنکه در قرارداد مشخص شده باشد که به خریدار منتقل می‌شوند. بنابراین، به دلیل احتمال وجود اختلافات و مشکلات مربوط به انتقال توابع و تعلقات خانه، باید در هنگام فروش ملک، قوانین مربوط به این تعلقات را بررسی کنیم.
تحت همین شرایط، در ادامه این مقاله قصد داریم ابتدا به تجزیه و تحلیل این مسئله بپردازیم که "مفهوم از وقفه‌های منزل چیست و قانونی آن ها در فروش خانه چگونه است؟" سپس پاسخی را به این سؤال خواهیم داد که آیا فروشنده می‌تواند وقفه‌های خانه فروخته شده را با خود برد یا خیر.
منظور از متعلقات خانه چیست
امروزه، قرارداد بیع، یکی از قراردادهای مهم و گسترده در حوزه معاملات ملکی است که با این قرارداد، یکی از طرفین می‌تواند ملک خود را با پرداخت مبلغی معین به دیگری واگذار کند. همچنین، قرارداد اجاره‌ی املاک تجاری و مسکونی نیز با تکرار فراوان، منعقد می‌شود. در این نوع قرارداد، مستاجر با پرداخت مبلغی معین، حقوق مالکیت در مورد ملک مورد اجاره را کسب می‌کند و در طول مدت اجاره‌نامه، از این ملک استفاده می‌کند.
"یکی از موارد مهمی که در مورد خرید و فروش خانه یا حتی اجاره آن مورد بحث قرار می‌گیرد، حکم متعلقات خانه در فروش آن است و آیا فروشنده مجاز به بردن متعلقات خانه است؟ قبل از پاسخ به این سوالات، باید به تعریف متعلقات ملک و آنچه که به معنای متعلقات خانه است، بپردازیم."
مفهوم "متعلقات خانه" نشانگر اشیا، وسایل، لوازم و ابزارهایی است که قانوناً می‌توان آنها را به عنوان "توابع مبیع" تعریف کرد. در عرف، این موارد جزء املاک غیرمتحرک یا به‌عبارتی "ملک" محسوب می‌شوند. بنابراین، با تدوین "قولنامه خانه"، این وسایل متعلق به ملک هستند و پس از انتقال مالکیت به خریدار، دیگر متعلق به فروشنده نیستند. به همین دلیل، نباید آنها را از ملک فروخته‌شده جداگانه کرد.
"به عنوان یک مثال، مفهوم واژه «اجناس متعلق به ملک در فروش ملک» شامل دستگاه‌هایی مانند پنجره، آینه‌های نصب شده، شوفاژ، و گاهی ابزارها و وسایل دیگری مانند پمپ آب، کابینت، گاز صفحه‌ای و هود است که جزء ملک محسوب می‌شوند؛ با این حال، حکم اجناس متعلق به خانه تا حدی به تقلیدی بستگی دارد که بعداً قانونی آن را توضیح خواهیم داد. توصیه می‌شود برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه، همچنین مقاله زیر را مطالعه فرمایید." Note: In the rewritten text, I have used the Persian equivalent of the mentioned HTML tags, such as `` and ``.
حکم متعلقات خانه در فروش آن
توضیح گفته شده در قسمت قبل، درباره مفهوم "متعلقات خانه" صحبت شد. متعلقات خانه به وسایلی اطلاق می‌شود که جزء و تکمیل‌کننده‌ی خانه هستند و قابل جدا کردن از ملک نیستند. اما سؤالی که اینجا پیش می‌آید این است که در صورت فروش خانه، چه حکمی درباره متعلقات خانه وجود دارد؟
مطابق با مواد 356 تا 360 قانون مدنی، حقوق مربوط به توابع یا متعلقات یک خانه در فروش آن، به مقداری از عرف و رسوم مربوطه وابسته است. اغلب برای دریافت این اطلاعات، لازم است به عرف جامعه توجه کنیم. به همین دلیل، استفاده از تگ‌های HTML مانند strong و em برای برجسته کردن این مفاهیم حائز اهمیت است.
براساس بند 356 قانون مدنی، هر آنچه که از طریق عرف و رویه عادی به‌عنوان یک بخش یا ملحقی از خانه به فروش می‌رسد، یا شواهد و نشانه‌هایی برای آن وجود دارد که نشان‌دهنده این است که آن وسیله جزئی از خانه محسوب می‌شود، به مشتری تعلق دارد، حتی اگر در معامله‌نامه ملکی به طور صریح ذکر نشده باشد و هرچند طرفین درباره آن اطلاع نداشته باشند.
مثالی برای تبیین این موضوع، می‌تواند این باشد که اگر قوانین و ضوابط ، نشان دهنده این باشد که خودروهای الکتریکی، جزو خودروهای پاک و سبز محسوب می‌شوند، به دلیل صرفه‌جویی در مصرف سوخت و کمترین آلودگی هوا، به مردم توصیه می‌شود؛ در این صورت اگر مشتری خودرویی را خریداری کند که در قرارداد به خودروی الکتریکی اشاره‌ای نشده است، با توجه به عرف قانون و ضوابط، مالکیت خودروی الکتریکی به مشتری تعلق خواهد گرفت؛ حتی اگر طرفین قرارداد از این جنبه مطلع نباشند.
بر اساس ماده 357 قانون مدنی، هر آنچه که بر اساس آداب و عرف، جزئی از متعلقات خانه یا توابع فروش شناخته نشود، در زمان قرارداد، بر خریدار منتقل نمی‌شود، مگر آنکه در هنگام عقد قرارداد، به صورت صریح توافق شود که آن وسیله به خریدار منتقل می‌شود. به عنوان مثال، اگر دوربین مداربسته بر اساس عرف، جزئی از متعلقات خانه محسوب نشود، اصل بر این است که متعلق به فروشنده است، مگر آنکه در قرارداد توافق شده باشد که به خریدار منتقل شود.
آیا فروشنده می تواند متعلقات خانه فروخته شده را با خود ببرد
در قسمت قبل، ما در مورد تعریف متعلقات خانه و قوانین فروش آن بحث کردیم. اما اغلب این موضوع به علت اختلافات ممکن است که طرفین به وکیل ملکی مراجعه کنند. حالا می‌خواهیم بیشتر درباره این موضوع بحث کنیم که آیا فروشنده می‌تواند متعلقات خانه فروخته شده را با خود ببرد یا خیر؟ در این قسمت، به صورت دقیقتر به تحلیل این سؤال می‌پردازیم.
به دلیل اعتبار قانون مدنی، اگر وسایل مورد نظر، مطابق با رسوم مرسوم، به عنوان "تجهیزات خانگی" شناخته شوند، فروشنده نمی تواند آنها را با خود به همراه ببرد، زیرا این وسایل به عنوان ملک خانه محسوب می‌شوند و در داخل معامله واگذار می‌شوند. حتی اگر این وسایل به طور مستقیم در قرارداد فروش ذکر نشده باشند یا طرفین در مورد وجود آنها به عنوان تجهیزات خانگی اطلاع نداشته باشند، فروشنده همچنان حق ندارد آنها را با خود به همراه ببرد.